انتخابات ۱۴۰۰؛ چرا گروههای سیاسی و طرفدارانشان مراعات نمیکند؟
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، معمولا در روزهایی که فضای سیاسی و اجتماعی کشور رنگ و بوی انتخابات میگیرد، نامزدهای جدید به نقد وضع موجود پرداخته و در این بستر به معرفی خود و برنامههایشان میپردازند. در نقطه مقابل هم مسئولین مستقر منطقا به دفاع از عملکرد خود پرداخته و از این فرصت برای تبیین بیشتر اقدامات خود استفاده میکنند.
تا اینجای کار مشکلی نیست و افکار عمومی میتواند با آن کنار بیاید. مسئله اما آنجاست که مسئولین مستقر به جای پاسخگویی و دفاع از عملکرد خود با استفاده از تریبونهای رسمی ضمن فرافکنی تلاش میکنند با منکوب کردن منتقدین به نوعی نامزدهای همسو با خود را تقویت کنند.
اگر این جدال از دایره نقد فراتر رود و به استفاده طرفین از ادبیات نامناسب منجر شود دیگر نمیتوان آن را گفتگوی انتقادی قلمداد کرد و ضمن آنکه نتیجهای برای آگاهی بخشی بیشتر به افکار عمومی ندارد عملا منجر به جریحهدار شدن حوزه اخلاق عمومی میشود.
سخنان روز سهشنبه سخنگوی دولت و سخنان دیروز آقای رئیس جمهور را میتوان به نوعی نزدیک شدن به حوزه تخریب مخالفین و منتقدین قلمداد کرد و جا دارد از این منظر مورد نقد قرار گیرد.
روز سهشنبه آقای ربیعی سخنگوی دولت به جای پاسخگویی به انتقادات مخالفین دولت اعلام کرد؛ «دیگران بگویند اگر جای ما بودند چه میکردند؟» آقای روحانی نیز دیروز با انتساب مواردی چون «مخالفت با فضای مجازی» به منتقدین خود از گزارهای نادرست در جهت لکهدار کردن وجهه آنان و طبعا تقویت نامزدهای همسو با دولت بهره برد.
اگرچه کنش و واکنشهای کاندیداها و طرفداران آنها موجب آگاهتر شدن افکار عمومی نسبت به چالشهای جاری در کشور و تقویت شور و اشتیاق انتخاباتی میشود اما به نظر میرسد به حکم عقل و شرع، رقابتهای مستقیم و غیر مستقیم کاندیداها و طرفداران آنها باید در چارچوب و قواعد پذیرفته شده و هنجارهای فرهنگی و اخلاقی جامعه دنبال شده و از مسیر عدل و انصاف خارج نشود.
چنین رفتارهایی البته منحصر به این دوره نیست و بعضا در دورههای قبل نیز شاهد آن بودهایم، اما متاسفانه معمولا این رفتارهای ناپسند اگر برای خودمان اتفاق بیفتد از آن رنجیده خاطر شده و فریاد وا اخلاقا سر میدهیم اما وقتی در مصدر قدرت هستیم، خود را محق و مجاز به انجام آن میدانیم.
به هر حال؛ عرصه رقابتهای انتخاباتی آن هم در کشوری که افتخار پیروی از اسلام ناب و تشیع علوی را دارد، قاعدتا باید تفاوتهای بسیاری با نمونههای مشابه خود در جوامع دیگر داشته باشد و لذا عرصهای است که بیش از هر زمان دیگری میتواند عیار افراد و جریانهای سیاسی را در مقابل دیدگان ملت در معرض سنجش و قضاوت قرار دهد.
بر این اساس؛ همانگونه که از نامزدها و جریانهای منتقد وضع موجود انتظار نقد منصفانه و مبتنی بر اخلاق اسلامی میرود، از مسئولین مستقر هم به طریق اولی چنین انتظاری وجود دارد.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/