آنا بررسی می‌کند؛
کرونای ناخوانده مهمان همیشگی زمین می‌شود؟
اگرچه با رواج چندین واکسن مؤثر و اعمال اقدامات ایمنی، موارد ابتلا به کرونا در برخی از مناطق جهان در حال کاهش است، اما برخی از متخصصان اپیدمیولوژی معتقدند که کرونا به یک بیماری «اِندِمیک» (بومی) تبدیل خواهد شد.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، حسین بخشی- اکنون بیش از یک سال از زمانی که سازمان بهداشت جهانی (WHO) آغاز شیوع ویروس COVID-۱۹ را اعلام کرد، می‌گذرد و مردم جهان همچنان در انتظار کاهش انتشار این ویروس هستند. ویروسی که دنیا را به معنای واقعی دگرگون کرد؛ از تعطیلی مدارس و ادارات گرفته تا افزایش بیکاری، متضرر شدن صنایع مختلف و سنگینی باری که همچنان روی دوش کادر درمان است. اگرچه با رواج چندین واکسن مؤثر و اعمال اقدامات ایمنی مانند ممنوعیت سفر و قرنطینه، موارد ابتلا به کرونا در برخی از مناطق جهان در حال کاهش است، بااین‌وجود کرونا همچنان می‌تازد و جان افراد را می‌گیرد.
اما در نهایت چه؟ آیا می‌توان ویروس COVID-۱۹ را از بین برد یا این ویروس در برخی مناطق برای همیشه به‌عنوان یک بیماری «اِندِمیک» (بومی) باقی می‌ماند؟ برخی از متخصصان اپیدمیولوژی دراین‌باره معتقدند که کرونا به یک بیماری «اِندِمیک» (بومی) تبدیل خواهد شد.
بیماری «اِندِمیک» (بومی) یعنی چه؟
پروفسور گراهام مدلی، متخصص مدل‌سازی بیماری از دانشکده بهداشت و پزشکی لندن می‌گوید: «اِندِمیک» یا بومی به این معنی است که همیشه افراد آلوده‌ای وجود دارند که عفونت را به شخص دیگری منتقل کرده و بهبود می‌یابند. طی یک مدت‌زمان طولانی، هر فرد به‌طور متوسط یک فرد دیگر را آلوده می‌کند، به‌طوری‌که تعداد افراد آلوده تقریباً یکسان باقی می‌ماند. این امر بسیار متفاوت از سطح بالایی از انتقال است که ما در طول همه‌گیر مشاهده کرده‌ایم. بسیاری از بیماری‌های شایع اندمیک هستند، ازجمله ویروس‌های کرونا که باعث سرماخوردگی می‌شوند. عفونت‌های اندمیک معمولاً در کودکان ایجاد شده و موجب علائم خفیف می‌شوند. ویروس‌های کرونا با بیماری قابل‌توجهی ارتباط ندارند. تا زمانی که کودکان بزرگ شوند، بارها در معرض آن قرار گرفته و آلوده می‌شوند و از ایمنی برخوردار خواهند شد.
برخی از عفونت‌ها و بیماری‌ها همچنان وجود دارند و تقریباً در همه‌جا فعال هستند (مانند بسیاری از عفونت‌های کودکان). اما بیشتر بیماری‌ها در مناطق خاصی از جهان به‌صورت بومی (اندمیک) وجود دارند (مانند مالاریا و تب ابولا).
همه‌گیری‌های قبلی چگونه پایان یافته است؟
پروفسور جیمز وود، متخصص مدل‌سازی بیماری‌ها و اپیدمیولوژی از دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) سیدنی، می‌گوید: هنگامی‌که «آنفولانزای خوکی» (pH۱N۱۲۰۰۹) در سال ۲۰۰۹ ظهور کرد، در عرض یک سال از بیماری همه‌گیر به بیماری بومی تبدیل شد و سویه آنفلوانزای H۱N۱ موجود در بین انسان‌ها را به سمت نابودی سوق داد. بسیاری از ویروس‌ها که علت همه‌گیری‌های قبلی بودند، ازجمله همه‌گیری آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸، هنوز هم در حال گردش هستند.
ریشه‌کنی کامل یک بیماری آسان نیست. تاکنون سازمان بهداشت جهانی فقط دو بیماری را اعلام کرده که در سراسر جهان ریشه‌کن شده‌اند: آبله و طاعون گاوی. برای رسیدن به ایمنی جمعی، هر دو به یک کمپین گسترده جهانی واکسیناسیون احتیاج داشتند.
دو گزینه برای چگونگی پایان بیماری همه‌گیر وجود دارد: یا ویروس از بین می‌رود، یا بومی (اندمیک) می‌شود.
آیا می‌توانیم COVID-۱۹ را با استفاده از واکسن‌های جدید ریشه‌کن کنیم؟
آبله و طاعون گاوی با استفاده از واکسن ریشه‌کن شدند. اکنون‌که چندین واکسن کرونا وجود دارد، آیا می‌توانیم از آنها برای از بین بردن این بیماری استفاده کنیم؟
دکتر لی رایلی از دانشگاه برکلی یکی از موانع اساسی در از بین بردن کرونا را این‌طور بیان می‌کند؛ ویروس مسئول می‌تواند جهش پیدا کند و در برابر واکسن‌ها مقاوم شود. وی می‌گوید: در مکان‌هایی که ترکیبی از جمعیت واکسینه شده و واکسینه نشده وجود دارد، ممکن است واکسن‌ها فشارهای انتخابی بر روی ویروس وارد کنند تا دچار جهش‌های بیشتر شود، و این گونه‌ها در بین افراد واکسینه‌نشده گسترش می‌یابد. برخی از گونه‌ها ممکن است افراد واکسینه شده را نیز آلوده کند.
مشکل دیگر در رسیدن به ایمنی جمعی این است که برخی از واکسن‌های موجود در حال حاضر ۱۰۰ درصد ایمنی در برابر ابتلا به کرونا را ارائه نمی‌دهند.
پروفسور جین هفرنان، متخصص اپیدمیولوژی از دانشگاه یورک می‌گوید: سرایت و واکسیناسیون COVID-۱۹ می‌تواند باعث افزایش سطح ایمنی محافظتی در افراد شود. ایمنی به‌دست‌آمده می‌تواند در برابر عفونت محافظت کند، یا اگر فرد آلوده شود، از شدت بیماری می‌کاهد.
همچنین چالش واکسیناسیون بسیاری از افراد در بسیاری از کشورها نیز وجود دارد.
پروفسور وود از دانشگاه نیو ساوت ولز، تأکید می‌کند که محدودیت توانایی ما در تولید واکسن (۱۵-۲۰ میلیون دوز در روز) به این معنی است که پوشش جهانی با ۲ دوز واکسن، حداقل بیش از یک سال طول خواهد کشید. همچنین دکتر دیوید هیمن از دانشگاه مَسی می‌افزاید: نابرابری زیادی در توزیع واکسن وجود دارد، در حال حاضر فقط چند درصد از جهان واکسینه شده‌اند. این بدان معنی است که تا زمانی که این مشکل برطرف نشود، ویروس احتمالاً در آن کشورها بومی می‌شود.
با وجود این چالش‌ها، هنوز هم می‌توان به‌اندازه کافی ازنظر جمعیتی افراد را واکسینه کرد تا به ایمنی جمعی دست‌یابیم و COVID-۱۹ ریشه‌کن شود. علاوه بر این اگر بتوانیم افراد را از ابتلای شدید به کرونا محافظت کنیم، ممکن است نیازی برای ریشه‌کن کردن کامل این ویروس وجود نداشته باشد.
انتهای پیام/۴۱۱۲/
انتهای پیام/
