بایدن شکست را در افغانستان پذیرفته است/ بهای مقاومت، بسیار کمتر از تسلیم شدن در برابر آمریکا

گروه جهان خبرگزاری آنا، عبدالباری عطوان در گزارشی که روزنامه فرامنطقه‌ای رأی‌الیوم منتشر کرد، نوشت: جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا بالاخره بعد از ۲۰ سال جنگ در افغانستان تصمیم گرفت پرچم سفید تسلیم را بلند کند، جنگی که تاکنون بیش از ۲ هزار و ۴۰۰ نظامی آمریکایی در آن کشته و ۲۱ هزار مجروح بر جای گذاشت است. حال او می‌خواهد همه نیروهایش را که به ۳ هزار و ۵۰۰ نظامی می‌رسد، قبل از بیستمین سالروز حملات یازدهم سپتامبر خارج و به‌طور رسمی به شکست در جنگ اعتراف کند.

طبق این گزارش، دستاورد بزرگی که اهمیت آن دست کمی از شکست آمریکا در ویتنام ندارد، تنها با صبر افغان‌ها و مقاومتشان در برابر اشغالگری آمریکا و نیز حمایت همسایگان به‌ویژه پاکستان که از آن‌ها با ارسال سلاح و پول پشتیبانی کردند، محقق شده است.

این تحلیلگر عرب‌زبان می‌نویسد: جنگ افغانستان که طولانی‌ترین جنگ آمریکا بود و برای مالیات‌دهندگان آمریکایی بیش از ۲ تریلیون دلار هزینه داشته است، ما را به یاد جنگ مشابهی در جنوب ویتنام و عقب‌نشینی و فرار آمریکایی‌ها و ورود نیروهای «ویت‌کُنگ» به سایگون، پایتخت می‌اندازد که با بالا بردن علامت و پرچم پیروزی همراه بود. بعید نیست همین صحنه با خروج آخرین نیروی ائتلاف ناتو ازجمله نیروهای آمریکایی در سپتامبر آینده و ورود نیروهای طالبان به کابل پایتخت افغانستان و اعلام برپایی امارت اسلامی افغانستان رخ دهد، زیرا همه نشانه‌های موجود دال بر چنین تحولاتی است.  

عطوان در گزارش خود آورده است: واقعی‌ترین عبارتی که بایدن چهارشنبه گذشته در سخنرانی خود عنوان کرد، این بود که گفت چهارمین رئیس‌جمهور آمریکاست که در دوره جنگ (افغانستان) زندگی می‌کند و قصد ندارد آن را به پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا بعد از خود تحویل بدهد. با وجود این، او نگفت آنچه را فهمیده است که رؤسای جمهور پیشین متوجه نبودند، یعنی ناممکن بود تسخیر اراده ملت‌ها و ادامه اشغالگری به‌وسیله هواپیماهای نظامی، موشک‌ها، مزدوران و قتل‌عام افغان‌های بی‌گناه.

بیشتر بخوانید:

ماجرای اعتراف بایدن به جنگ ۲۰ ساله در افغانستان چه بود؟/ طالبان در تقابل با نیروهای آمریکایی برتری دارد

وی می‌نویسد: آنچه مسلم است، اینکه عقب‌نشینی نیروهای آمریکا و ناتو در ماه سپتامبر خلأیی ایجاد می‌کند که با جنگ خونین داخلی پر خواهد شد، زیرا دولت اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان تلاش می‌کند با تکیه بر ۳۰۰ هزار افغان برای بقا در قدرت بجنگد؛ نظامیانی که در ۲۰ سال گذشته به‌وسیله ناتو آموزش دیده و مسلح شده‌اند. این جنگ ممکن است طولانی نشود و نیروهای طالبان که تقریباً ۷۰ درصد از خاک افغانستان را کنترل می‌کنند، وارد کابل می‌شوند؛ همان‌طور که در تابستان ۱۹۹۶ میلادی برای نخستین‌بار وارد آن شدند و پرچم‌های خود را بر کاخ ریاست جمهوری به اهتزاز درمی‌آورند.

عطوان در گزارش خود آورده است: طالبان در مذاکراتی که در دوحه با آمریکایی‌ها انجام شد، قول‌هایی در زمینه حفظ حقوق بشر، به‌ویژه حقوق به‌دست آمده به‌وسیله زنان در دوران ۲۰ سال اشغالگری آمریکا داد؛ در این ۲۰ سال زنان افغان به شغل‌هایی همچون وزیر، قاضی، روزنامه‌نگار، گوینده و معلم رسیدند؛ اما متأسفانه هنگامی که آخرین هواپیمای جنگی آمریکا که برای پوشش‌ هوایی بیش از ۳۰۰ هزار سرباز افغان وارد این کشور شده بود، کشور را ترک کند، وعده‌ها روی کاغذ باقی می‌ماند، زیرا وعده یک چیز و حفظ آن چیز دیگری است.

استکبار آمریکا در افغانستان مشت محکمی دریافت کرد و بر زمین افتاد، مشابه همان مشت حکمی که در عراق، سوریه و یمن دریافت کرده بود و به‌زودی در فلسطین اشغالی دریافت خواهد کرد.

این تحلیلگر برجسته جهان عرب نوشت: افغانستان و یمن دو کشوری هستند که اشغال آن آسان، اما ماندن در آنجا غیرممکن است و با شکستی تحقیرآمیز راهی کشورشان می‌شوند. این شکست تحقیرآمیز به‌دلیل جغرافیای کوهستانی سخت و نیز صلابت ملت‌هایشان و اراده مقاومت قوی و چنگ زدن به کرامت و عزت نفس است. در این زمینه شما را به کتاب‌های تاریخ و شکست‌ امپراتوری‌های انگلیس و عثمانی در دشت‌ها و کوه‌های دو کشور ارجاع می‌دهم.

عطوان در پایان گزارش خود می‌نویسد: آمریکا در افغانستان با به‌کارگیری مجاهدان تندرو و افراطی بر روس‌ها پیروز شد، از شکستش در ویتنام انتقام گرفت و آخرین میخ بزرگ را بر تابوت امپراتوری شوروی کوبید و حال تلاش می‌کند این سناریو را در چین تکرار کند؛ اما موفق نمی‌شود، زیرا هم جهان تغییر کرده است و هم اینکه  دشمن، دشمن سابق نیست و ابزارهای آمریکا دیگر قدیمی و زنگ زده است و تأثیرگذار نیستند.  

وی افزود: امیدواریم برخی از عرب‌ها یاد بگیرند که بهای مقاومت بسیار کمتر از تسلیم شدن در برابر آمریکا و توطئه‌هایش است. دوران شکست‌های متوالی آمریکا آغاز شده و بایدن است که از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه برای برگزاری دیدار التماس می‌کند، کشتی‌های جنگی را از دریای سیاه خارج می کند و به ایران امتیازاتی پیشنهاد می کند که در مذاکرات وین قابل تصور نیست.  

انتهای پیام/۴۰۳۳/پ