به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، راب یوری اقتصاددان سیاسی و نگارنده کتاب ذن اکونومیک با این اندیشه که سیاست‌های خاص چین باعث شده است ایالات‌متحده در دو دهه اخیر بازارهای جهانی و حتی بخش قابل‌توجهی از بازارهای داخلی را به چین و دیگر کشورها ببازد شدیداً مخالف است و مشکل را در تفکر نئولیبرالیسم و انباشت بیش‌ازحد سرمایه در خزانه سرمایه‌دار می‌بیند.

ماهیت اقتصاد نئولیبرالیسم سرمایه‌گذاری در بخش صنعت را تضعیف می‌کند

وی ادامه می‌دهد که صعود وال‌استریت و بوروکراسی مدیریتی (PMC) به‌طورکلی که تا حد زیادی بیانگر تجدید آرایش‌های سیاسی آغازشده در دهه ۱۹۷۰ در ایالات‌متحده است باعث شده که طبقه صاحب قدرت و ثروت در آمریکا برای محقق کردن منافع تجاری و الیگارشی خود تصمیم بگیرد که اقتصاد ایالات‌متحده را طوری تغییر دهد تا تعادل قدرت سیاسی و اقتصادی به صورت کامل به نفعش باشد.

یوری می‌گوید که سرمایه‌گذاری در بخش مبادلات و واسطه‌گری مالی روش تأثیرگذاری بر این انتقال قدرت بود و هنوز هم هست. بااین‌حال، در دوره کنونی این واسطه‌گری مالی عمر خود را سپری کرده است. منطق آن از بین رفته و مشخص‌شده است که تهدیدها علیه نظام نئولیبرالیسم اکنون داخلی است و نباید آن را در بیرون از نئولیبرالیسم جستجو کرد.

وی می‌افزاید که هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه ادعا می‌کنند که چین یک تهدید اقتصادی و نظامی فزاینده برای آمریکا است؛ آمریکایی که رقابت اقتصادی را در چهارچوب ملی جای‌داده است. چهارچوبی که در پنج دهه گذشته سرمایه‌داران آمریکایی وقت خود را صرف بحث در خصوص آن کرده‌اند اما دیگر به دلیل جهانی‌سازی ارزش خود را ازدست‌داده است.

این اقتصاددان باتجربه ادامه می‌دهد که برقراری منافع یکپارچه ملی در ادامه دهه‌ها تفکر صنعتگران آمریکایی است که بر اساس آن سرمایه‌گذاران به هر کاری برای افزایش ثروت و قدرتشان دست ‌زده‌اند. هم‌اکنون، با ادامه دادن همان راه و روش، ساختار ملی اقتصاد به‌صورت فرصت‌طلبانه‌ای ادعا می‌کند که منافع یکپارچه ملی با رقابت خارجی در تضاد است.

در ساختار نئولیبرالیسم بهترین راه برای کسب درآمد راحت و سریع سرمایه‌گذاری در بخش تولید نیست

تولید صنعتی در میان سه شاخص تولید ناخالص داخلی آمریکا جای ندارد

یوری با اشاره به اینکه در ساختار اقتصاد نئولیبرالیسم سرمایه‌گذار باید در سریع‌ترین زمان و کمترین هزینه به سودی بالا دست یابد تصریح می‌کند که سه منبع اصلی تولید ناخالص داخلی ایالات‌متحده نهادهای مالی، خدمات فنی و حرفه‌ای و سازمان‌های دولتی هستند. می‌بینیم که با این ساختار این تولید است که کاهش می‌یابد زیرا در ساختار نئولیبرالیسم بهترین راه برای کسب درآمد راحت و سریع سرمایه‌گذاری در بخش تولید نیست.

وی ادامه می‌دهد که مشاغل صنعتی در این ساختار اقتصادی جای خود را به مشاغل خدماتی داده‌اند. به این دلیل است که به‌صورت خودکار تولید از جریان اقتصاد رخت برمی‌بندد و سرمایه‌گذار بخش تولید سعی می‌کند که کشور دیگری را برای سرمایه‌گذاری بیابد که به تولید اعتقاد داشته باشد نه به انباشت سرمایه از هر راهی.

بیشتر بخوانید:

یوری می‌گوید که از بابت نظری هدف اصلی نئولیبرالیسم به دست آوردن سرمایه به‌صورت منصفانه است. بااین‌حال انصاف ازنظر ساختار سرمایه‌داری این است که یک 10 هزار میلیاردم درصد جمعیت کشور نیمی از ثروت ملی را صاحب باشند. حال باید سؤال کرد که لیبرالیسم می‌خواهد اقتصاد را به کجا بکشاند.

به گزارش آنا، چین که انگشت اتهام بسیاری از حامیان نئولیبرالیسم در آمریکا به‌طرف آن به دلیل ایفای نقش در بیرون راندن ایالات‌متحده از اقتصاد جهانی گرفته‌شده است بر تولید باکیفیت بالا و هزینه کم تمرکز کرد و به همین روش توانست دولت‌های پیشین غربی از جمله در آمریکا را مجاب کند تا از پیوستن پکن به سازمان تجارت جهانی حمایت کنند و پس‌ازآن بود که چین بااهمیت دادن به سلایق مشتریان غربی و خالی بودن جای سرمایه‌گذاران غربی در بخش صنعت توانست بازارهای غرب مخصوصاً بازارهای آمریکا را یکی پس از دیگری فتح کند. حتی سختگیری‌های دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در اعمال تعرفه سنگین به ۳۷۰ میلیارد دلار کالاهای وارداتی از چین هم نتوانست کارگشا باشد و هم‌اکنون چین پا را فراتر نهاده و با راه‌اندازی یوان دیجیتال قصد دارد که اقتصاد جهان را از سلطه دلار آمریکا برهاند.

انتهای پیام/ ۴۱۵۵/