هشداری به حوزویان و دانشگاهیان: ناهنجاریهای اجتماعی در نقطه تهدید
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دانشگاه راه خودش را میرفت و حوزه راه خودش را، قدرتهای استکباری دنیا و رژیم شاه به عنوان عامل آمریکا در ایران هم سعی میکرد از تقابل سنت با مدرنیسم و حوزه در برابر دانشگاه بنفع خود بهره جویی کنند.
امام و شاگردان خوش فکرشان راهبرد خود را برعکس قدرتها و شاه در تعامل حوزه با دانشگاه قرار دادند تا جایی که تضارب فکری و همدلی بین حوزه و دانشگاه با رهبری امام خمینی (ره) باعث روشنگری در میان مردم و درنتیجه پیروزی انقلاب اسلامی ایران شد.
پس از پیروزی انقلاب تحکیم وحدت بین حوزه و دانشگاه سیاست اصلی امام و یارانش قرار گرفت و مرحوم شهید دکتر مفتح با خون پاکش آن را استحکام بخشید. همه میدانیم دانشگاه و حوزه دو مرکز مهم و ارزشمند نخبه پروری و کادر سازی کشور محسوب میگردند و عامل مهم عزت و اقتدار کشور مردم بویژه نخبگان هستند.
وحدت حوزه و دانشگاه که باعث اتحاد مردم است نقش اثرگذار و مهمی در استمرار و بالندگی کشور دارد و همه ما نیازمند این اتحاد هستیم. در این میان آشتی میان سنت و مدرنیسم و در واقع وحدت حوزه و دانشگاه دو عامل اصلی تعالی کشور است. حفظ حرمت دانشگاهیان توسط اصحاب و بزرگان حوزه و بالعکس رعایت احترام حوزویان توسط دانشگاهیان ضرورتی انکار ناپذیر است.
دوستداران انقلاب در این دو مرکز باید بیش از گذشته به درک متقابل از یکدیگر اهتمام داشته باشند و لازم است بدانند به جز دشمنان شناخته شده نظام و انقلاب، هستند کسانی که وحدت حوزه و دانشگاه را بر نمیتابند بویژه کسانی که مکتب ولایت و رهبری را مانع رسیدن به مقاصد خودشان میدانند، اینان هم در حوزه و هم در دانشگاه در تلاش هستند تا بیش از گذشته فتنهگری داشته باشند.
کسانی میخواهند در جامعه شکاف اجتماعی را باعث گردند و از این طریق به مراد خود برسند. در این شرایط به عنوان یک واقعیت، خوب است عزیزان حوزه و دانشگاه توجه داشته باشند که ناهنجاریهای اجتماعی امروزه از آسیب گذشته و به نقطه تهدید رسیده است. آنان باید کمک کنند تا مسؤلان و دست اندرکاران اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بتوانند در روشها و منشها تجدید نظر کنند و راه را از چاه بازشناسند. چه اشکال دارد روحانیت با کمک عالمان دانشگاه و استادان کاردان در تبلیغ علوم دینی از شیوههای بروزتر و اثرگذارتر استفاده کنند و راهکارهای درست تبلیغ را با توجه به روان شناسی و جامعه شناسیهای غیر قابل انکار به انجام برساند. و از روشهای مستقیم و خشک پرهیز داشته باشند.
روشهای گذشته در مورد جوانها که جدید خواه هستند و پرسشگری ریشه در ذات و فطرت آنها دارد جوابگو نبوده و نیست. باید با دقت در شرایط زمان و مکان و استفاده درست از ابزار رسانه اعم از مکتوب، صوتی و تصویری و بویژه مجازی طرحی نو در انداخت. به انگیزهها و خواستههای جوانان لازم است با روشهای علمی و درست جهت داد. سرمایه جوانی برای کشور بویژه در مدارس و دانشگاهها یک فرصت است از این سرمایه برای تعالی کشور درست استفاده کرد و در مقطع فعلی نباید از آن غافل بود.
*معاون پارلمانی دانشگاه آزاد اسلامی
انتهای پیام/