کاخ سفید در سودای تغییر حاکمیت چین / روانشناسان باید دلیل خصومت واشنگتن با پکن را توضیح دهند نه سیاستمداران!

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، "چاس فریمن" که  مدت‌ها در مشاغل رده‌بالای وزارت خارجه ایالات‌متحده خدمت کرد و در سال 1972 به‌عنوان مترجم شفاهی ارشد در کنار ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور آمریکا به چین سفر کرد در مقاله‌ای به چندوچون روابط واشنگتن در دهه‌های اخیر با پکن می‌پردازد و مناقشه‌هایی چون هنگ‌کنگ، تایوان و ایالت سین کیانگ را زیر ذره بین می‌برد.

در همان ابتدای مقاله فریمن به راهبرد مقامات کشورش در قبال چین در دوره‌های متفاوت خرده می‌گیرد و تصریح می‌کند که اصلاً تقابل ایالات‌متحده با چین مورد امنیتی ندارد و تهدید امنیتی بهانه‌ای است که واشنگتن بتواند برتری خود را در منطقه شرق آسیا حفظ کند یا حداقل افول آن را به تأخیر بیندازد.

علم روانشناسی باید دشمنی آمریکا با چین را علل‌یابی کند نه علم سیاست!

وی ادامه می‌دهد که علیرغم صحبت از یک جنگ سرد جدید بین آمریکا و چین، درواقع ایالات‌متحده برخوردی دشمن‌ستیزانه با قدرت در حال ظهور چین دارد که دستاوردهای اقتصادی‌اش برتری جهانی آمریکا را تهدید می‌کند. وی به‌طعنه می‌افزاید که ما در 75 سال گذشته عادت کرده‌ایم که ارباب شرق آسیا باشیم.

فریمن باز به‌طعنه می‌گوید که از سال‌های نزدیک به 1870 تابه‌حال کشور ما جامعه برتر در کره زمین بوده. ما پرنفوذترین، پیشرفته‌ترین، ثروتمندترین و مدرن‌ترین کشور بوده‌ایم و حالا چین به ما رسیده است. حال ما با یک مسئله روان‌شناسانه روبرو هستیم. کاری که ما داریم انجام می‌دهیم بهتر است به‌وسیله یک روانشناس توضیح داده شود تا یک دولتمرد. به‌واقع چین برتری اقتصادی آمریکا را تهدید می‌کند. البته شاید در بسیاری از جنبه‌ها همین حالا هم از چین عقب افتاده باشیم اما ما خودمان خواستیم که این برتری را به امنیت ملی یا تهدید نظامی ربط دهیم که در هر دو صورت تا مدتی به نفع صنایع نظامی ایالات‌متحده تمام می‌شود.

بیشتر بخوانید:

جنگ تجاری ترامپ با پکن به جنگ نظامی تبدیل می‌شود؟

فریمن که مدتی به‌عنوان دستیار وزیر دفاع آمریکا در امور امنیت بین‌الملل، سفیر آمریکا در عربستان سعودی، مدیر امور چین در وزارت خارجه سابقه خدمت دارد ادامه می‌دهد که جنگ سرد نوعی کشمکش ایدئولوژیک و استراتژیک بود. اما در حال حاضر چین قصد تلقین ایده خاصی به فردی را ندارد. جنگ سرد نتیجه کشمکش بین دو بلوک یا دو دولت بود اما هم‌اکنون می‌بینیم که چین هیچ هم‌پیمانی را با خود یدک نمی‌کشد. پس اصلاً اینجا مفهوم جنگ سرد متبلور نمی‌شود. بعلاوه چین، اقتصادی در حد ما دارد، از بابت تبادلات ارزی کمی با ما فاصله دارد اما از جهت خرید انرژی از ما برتر است. چین مانند اتحاد جماهیر شوروی در حال شکست و فروپاشی نیست و هزینه‌های نظامی پائینی هم دارد.

آمریکا نمی‌تواند برنده مسابقه تسلیحاتی با چین شود

وی ادامه می‌دهد که بله ما زمانی شوروی را به مسابقه تسلیحاتی کشاندیم و همین امر باعث تضعیف و ورشکستگی اتحاد جماهیر شوروی شد.

اما این تکنیک دیگر مفید نخواهد بود زیرا اگر ما به میدان مسابقه تسلیحاتی با چین گام بگذاریم به‌احتمال‌زیاد همان طرفی خواهیم بود که ورشکسته خواهد شد. تعامل دولت ترامپ با چین نشان داد که پکن به‌خوبی توانسته قواعد بازی سرمایه‌داری بین‌المللی را بیاموزد و به آن‌ها عمل کند تا آسیب نبیند. بنابراین ایالات‌متحده باید الگوی تقابل با شوروی سابق را در تقابل با چین کنار گذارد.

در حال حاضر 30 درصد تولیدات دنیا در چین است اما 16 درصد تولیدات در آمریکا است

فریمن بار دیگر به قدرت فزاینده اقتصادی چین اشاره می‌کند و می‌گوید در حال حاضر 30 درصد تولیدات دنیا در چین است اما 16 درصد تولیدات در آمریکا است. حدود یک‌چهارم دانشمندان، مهندسان، فناوران و ریاضی‌دانان چینی هستند و این روند ادامه هم دارد. حال آمریکا به دلیل ناتوانی در رقابت اقتصادی با چین این کشور را تهدید امنیتی و نظامی قلمداد می‌کند. ما دست به جنگ تجاری با چین زده‌ایم که متأسفانه این موضوع به دیگر بخش‌های رابطه ما با پکن هم لطمه زده است و در مواردی ما را به جنگ با چین بر سر تایوان نزدیک کرده است ما هرگز در گذشته با یک قدرت هسته‌ای بر سر خاک سرزمینی‌اش نجنگیده‌ایم.

وی از اظهارات مداخله آمیز مقامات ارشد ایالات‌متحده همچون گفته‌های مایک پمپئو وزیر امور خارجه انتقاد می‌کند و می‌گوید که وقتی وزیر خارجه به حزب حاکم کمونیست چین می‌تازد درحالی‌که مطابق با نظرسنجی‌ها از اقبال عمومی خوبی نزد مردم چین برخوردار است یعنی اینکه مقام ارشد وزارت خارجه ما تفکر تغییر رژیم در چین را دنبال می‌کند. اگر نتایج نظرسنجی‌ها در خصوص سطح رضایت مردم از ساختار حاکمیتی ایالت متحده را بررسی کنیم می‌بینیم که حزب حاکم چین نسبت به ما اوضاع بهتری دارد.

انتهای پیام/4155/