گزارش آنا؛
برخلاف سیاه‌نمایی غرب، سوریه دارای جامعه‌ای مترقی و متکی به داخل است/ از دست رفتن فرصت سرمایه‌گذاری ایران در دمشق
گرچه تصویر منعکس‌شده غربی‌ها از سوریه این‌گونه است که کشوری جنگ‌زده به‌شمار می‌رود، ولی اقتصاد، جامعه، فرهنگ و دانشگاه سوریه مترقی، متکی به داخل و درحال پیشرفت است.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا-مجتبی اسماعیلی، کسانی که یک‌بار بعد از بحران داخلی و جنگ به سوریه سفر کرده‌اند، در مسیر فرودگاه بین‌المللی دمشق تا مرکز شهر، آثار خرابی‌های ناشی از جنگ را بر در و دیوار پایتخت سوریه مشاهده می‌کنند. این کشور بیش از 20 میلیون جمعیت دارد و در 10 سال گذشته یکی از سنگین‌ترین جنگ‌های دنیا را به خود دیده است. جنگ نیابتی که وهابیت، صهیونیسم و آمریکا با حمایت مالی و تجهیزات کشورهای عربی و برخی از همسایگان به راه انداخته‌اند، آن‌قدر پر حجم و سنگین بود که تا هشت سال پیش محافل داخلی این کشور تصور می‌کردند حکومت بشار اسد سقوط می‌کند و نقشه منطقه شاهد تغییر و تحول بزرگی خواهد بود.
نقش سردار سلیمانی در مقاومت دولت و ملت سوریه
در آن دوران بود که هیلاری کلینتون در اظهاراتی گفت باراک اوباما، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا گفته است هیچ حکومت خارجی نباید و نمی‌تواند در تغییر سوریه کمک کند. اوایل جنگ، وقتی داعش و گروه‌های تکفیری نزدیک به 80 درصد خاک سوریه را اشغال کرده بودند، فضا آن‌قدر سنگین بود که حتی برخی از کشورهای دوست و حامی سوریه نیز از بقای حکومت اسد ناامید شده بودند. در میان این ناامیدی‌ها فقط یک کشور و یک فرمانده همچون سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی فرمانده شهید نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که اعتقاد راسخ داشت سوریه می‌تواند مقاومت کند.
جوانان مدافع حرم ایرانی زودتر از همه با فرمانده دلاور خود به کمک جوانان سوریه آمدند و در کنار نیروهای حزب‌الله، فاطمیون، زینبیّون و ... در مقابل زر و زور و تزویر جهانی ایستادند و بزرگ‌ترین شگفتی نظامی سه دهه اخیر را در سوریه رقم زدند.
حاج قاسم سلیمانی با رشادت تمام درحالی‌که قائله داعش رو به پایان بود، در سخنانی تاریخی اعلام کرد کمتر از سه ماه دیگر اعلام پایان داعش و حکومت داعش در این کره خاکی خواهد بود.
مردم سوریه بعد از پیروزی بر داعش با خوشحالی در خیابان‌ها از تلاش مجاهدان وطن و کمک‌های ایران، حزب‌الله و روسیه قدردانی می‌کردند.
در حوزه بازسازی سوریه پس از نابودی داعش شنیده‌ها حاکی از آن است که دولت دمشق به جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد مدیریت و سرمایه‌گذاری در بزرگ‌ترین بندر خود یعنی لاذقیه را داده و قرار بود تا پایان سال 1398 مدیریت بندر به ایران واگذار شود، ولی ظاهراً با پیگیری نکردن و شاید بی‌میلی برخی از مسئولان اجرایی کشورمان، این موضوع محقق نشده و این فرصت بزرگ در حال از دست رفتن است.
یکی از ابعاد طلایی حضور سردار قاسم سلیمانی در عراق و سوریه پیگیری وظیفه بر زمین مانده دولت تدبیر و امید یعنی دیپلماسی اقتصادی بود. فرمانده شهید نیروی قدس بعد از شکست داعش و در آغاز دوران بازسازی سوریه تلاش کرد جاده مواصلاتی ایران-عراق-سوریه را راه‌اندازی کند که مسیری طلایی برای انتقال محصولات و مبادلات میان کشورهای محور مقاومت و نیز کشورهای آسیای میانه به اروپا و آفریقا به‌شمار می‌رود.
«یوسف رشید»، استاد دانشگاه دمشق در گفتگو با خبرنگار حوزه غرب آسیا و محور مقاومت گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، با ستودن نقش حاج قاسم سلیمانی در روند بازسازی سوریه گفت: شهید قاسم سلیمانی نماد آزادی و عدالت است و هیچ‌گاه ما او را فرماندهی ایرانی ندانستیم. او فرمانده نظامی دلاور کل مردم جهان است.
بی‌اهمیتی مردم سوریه به «قانون سزار»
مقاومت مردم سوریه، تحریم‌های آمریکا را در هم شکسته است و سوری‌ها اهمیتی به تحریم‌های اقتصادی آمریکا نمی‌دهند. مردم سوریه معتقدند فشار جنگ و بحران داخلی به اندازه‌ای آن‌ها را زیرفشار قرار داده که باعث شده است به خود متکی باشند. قانون سزار دیگر برای مردم مقاوم سوریه معنای تحریم تازه را ندارد و آن را بازیچه‌ای جدید از سوی نظام ظالم آمریکا می‌دانند.
در هر صورت قانون سزار تهدید بزرگی را متوجه سوریه کرد و آن، این است که ممکن بود اقتصادی که در آغاز راه بازسازی قرار داشت، بر زمین کوبیده شود، ولی مردم سوریه دست از حمایت از نظام حاکمیتی خود برنداشتند و دولت بشار اسد نیز با حمایت مردمی، ارتش را برای حمایت از اقتصاد و بدنه اجتماعی سوریه وارد عمل کرد.
در حوزه سیاسی-امنیتی جبهه مقاومت توانسته است به سرپا ماندن دولت و نظام سوریه کمک کند.
افزون بر این، دولت سوریه اهمیتی به خارج از این کشور نمی‌دهد و بخش عمده‌ای از تمرکز خود را معطوف ارتقای توان داخلی کرده است. در چنین حکومتی یقیناً نه قانون سزار و نه هیچ قانون تحریم‌کننده دیگر نمی‌تواند ملت را از پویایی، نشاط و تحرک اجتماعی و اقتصادی بازدارد.
تصویر بدون سیاه‌نمایی جامعه سوریه
برخلاف تصور اینکه گفته می‌شود دمشق شهر جنگ‌زده است، اما با گشت‌وگذار در نقاط مختلف پایتخت سوریه متوجه می‌شویم مردم با آرامش و فراغ بال به امور عادی و روزمره خود مشغول هستند و هیچ دلهره‌ای بابت احتمال درگیری و تنش وجود ندارد.
غرب سوریه و شهرهای ساحل مدیترانه جزو نقاطی از سوریه هستند که درگیر جنگ نشده‌اند. متأسفانه به دلیل مانور رسانه‌ای غربی‌ها، ایرانی‌ها و حتی خیلی از مردم دنیا تصاویری از مناطق غربی سوریه مشاهده نکرده‌اند و این درحالی است که بنادر ساحل سوریه نبض حمل‌ونقل و ورود کالا به اقتصاد سوریه به‌شمار می‌روند.
در کنار بندر طرطوس تنها جزیره مسکونی سوریه، «ارواد» نام دارد. خانه‌های سفیدرنگ این جزیره تاریخی در میان آب‌های مدیترانه جلوه زیبایی دارد.
جزیره ارواد
گفته می‌شود روسیه برای مدت 50 سال مدیریت بندر طرطوس را برعهده گرفته است و به‌دلیل ورود اتباع روس در آنجا رستورانی به نام پوسیدون که کاملاً سوری است، برای جذب مشتریان روس، از تصاویر و نشانه‌های روسی از جمله تصویر ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در ورودی خود استفاده کرده است.
رستوران «پوسیدون» سوریه
در حوزه تولید و کسب و کار، مردم سوریه بسیار سختکوش و تلاشگر هستند. اگر در حوزه جهادی مردم سوریه به صف مبارزه با داعش و تکفیری‌ها پیوستند و از ارتش حمایت کردند، در صف کار و تولید، کارگران سوریه دست از کار نکشیدند و در بحبوحه جنگ سوریه نیز کارخانجات و کارگاه‌های تولیدی تعطیل نشدند.
بیشتر بخوانید:
رونق اجتماعی امروز سوریه که متوسل به خارج نیستند و محصولات با کیفیت سوری مصرف می‌کنند، مرهون زحمت و تلاش کارگرانی است که در اوج بحران، به فکر معاش و راحتی مردم سرزمین خود بودند.
رسم و رسوم و ازدواج
در سوریه بهتر می‌دانند که داماد هنگام خواستگاری خانه مستقل داشته باشد و این را یکی از اصول ازدواج می‌دانند، ولی ماشین، لوازم منزل و ... جزو مواردی است که چندان اهمیتی ندارد و معتقدند زوج جوان در کنار هم می‌توانند به‌مرور آن‌ها را تهیه کنند.
علت این باور سوری‌ها به این بازمی‌گردد که مردم این کشور برای عروس احترام خاصی قائل هستند و بر این باورند که خانه بعد از خانه پدر برای یک دختر، خانه داماد است.
در میان خصوصیات ذاتی یک داماد، به اخلاق او اهمیت زیادی می‌دهند. همچنین طبق آداب و رسوم سوریه، جهیزیه را داماد باید به‌طور کامل بدهد.
وضعیت دینی، مذهبی، تاریخی سوریه
وقتی از شهر دمشق به سمت جاده بیروت خارج می‌شویم، در امتداد جاده‌ای کوهستانی و سنگلاخ به مزار حضرت هابیل(ع) می‌رسیم. طبق برخی روایت‌ها، حضرت هابیل در این منطقه میان سوریه و لبنان کنونی زندگی می‌کرد.
نکته قابل توجه مزار هابیل، طولانی بودن سنگ قبر آن است. البته این موضوع به‌دلیل بلندقامت بودن وی نیست، بلکه شاید به‌دلیل تکریم و احترام، قبرهای بزرگی در نظر گرفته می‌شد.
کوهستان‌های سوریه علاوه بر جلوه و زیبایی و بصری، در تاریخ دژ مستحکمی در برابر حمله نیروهای مهاجم بوده و به همین دلیل در گوشه و کنار سوریه از قلعه‌های تاریخی آثاری قابل مشاهده است.
قلعه صلاح‌الدین
قلعه صلاح‌الدین در 35 کیلومتری لاذقیه یکی از این قلعه‌هاست که بیش از یک‌هزار سال قدمت دارد و یکی از پایگاه‌های مسلمانان در جنگ‌های صلیبی به‌شمار می‌رفت.
این قلعه زیبا روی تپه‌های سنگی بلندی ساخته شده است و تلفیق صخره‌های طبیعی با ساخت‌وساز انسانی جلوه زیبایی دارد.
نیاز سوریه به متخصصان دانشگاهی حوزه نانو
در حوزه علمی و دانشگاهی نیازی که کشور سوریه با آن مواجه است و به‌دلیل اوضاع جنگ امکان توسعه وجود نداشت، تخصص در حوزه نانو است. جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان کشوری پیشرو در زمینه علم نانو در منطقه غرب آسیا این ظرفیت را دارد که بتواند با عقد قراردادهای علمی، فناوری و میان‌دانشگاهی با دانشگاه‌های سوریه، دانش اساتید خود را به دانشجویان و اساتید این کشور دوست و برادر منتقل کند.
علاوه بر این، امکان توسعه فعالیت‌های دانشگاهی و علمی در حوزه انرژی‌های نوین، انرژی‌های آبی، بادی و خورشیدی در سوریه وجود دارد و دولت دمشق بارها پیشنهاد همکاری با ایران را در حوزه‌های مذکور به مسئولان کشورمان داده است.
اقتصاد به‌شدت بومی و متکی به تولید ملی سوریه
شاید در نگاه نخست، هر کسی تصور کند مگر می‌شود کشوری جنگ‌زده و دچار بحران، دارای اقتصادی پویا و متکی به داخل باشد؟ ولی مردم سوریه ثابت کرده‌اند حتی جنگ، بحران داخلی و محاصره اقتصادی باعث نمی‌شود از کار و تلاش و تولید محصولات متنوع داخلی دست بردارند.
Made in Syria (ساخت سوریه) نشانی آشناست که بر بدنه بیش از 95 درصد محصولات و تولیدات لوازم خانگی سوریه مشاهده می‌شود. نه‌تنها لوازم خانگی بلکه محصولات غذایی، پوشاک، لوازم بهداشتی و ... تولید داخل است.
شاید در ایران میان بازاری‌ها بر مبنای تصور غلطی که بخشی از مردم کشورمان دارند، این موضوع رایج باشد که بر محصول تولید داخل و البته با کیفیت، نشان خارجی می‌زنند تا فروش برود، ولی در سوریه این روند کاملاً برعکس است. وقتی به مرکز تجاری در سوریه مراجعه کنید متوجه می‌شوید محصولات خارجی نه‌تنها با استقبال مواجه نمی‌شوند، بلکه فروشندگان سوری برای اینکه محصولات خارجی فروش برود، بر روی آن نشان ساخت سوریه می‌زنند!
مردم سوریه اعتقاد وصف‌ناشدنی به دسترنج کارگران داخلی دارند و محصولات با کیفیت خود را به محصولات گران و بعضاً بی‌کیفیت خارجی ترجیح می‌دهند.
علت اعتماد بالای مردم به تولید ملی
«احمد ابوالعُویس»، یکی از اهالی دمشق در گفتگو با خبرنگار حوزه غرب آسیا و محور مقاومت گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا گفت: مردم سوریه در برابر محاصره و تحریم‌های ظالمانه آمریکا و اروپا هم‌قسم شده‌اند از محصولات داخلی حمایت کنند و فرهنگ حاکم بر سوری‌ها، فرهنگ بیگانه‌ستیزی است. راه ورود محصولات خارجی به داخل سوریه بسته نیست و اکنون محصولات LG، سامسونگ و شرکت‌های بزرگ اروپایی در کشور وجود دارد، ولی مردم سوریه تمایل دارند از محصولات باکیفیت داخلی استفاده کنند.
وی افزود: دولت دمشق با وضع مالیات بر محصولات وارداتی باعث شده است تا محصولات داخلی رشد و توسعه خوبی داشته باشند و گرچه شاید کیفیت محصولات خارجی را نداشته باشند، ولی قابل قبول و در حد محصولات خارجی هستند. علاوه بر این، دو عامل تضمین کالا و قیمت مناسب و ارزان باعث شده است مردم اقبال برای خرید محصولات خارجی نداشته باشند.
سهم اندک ایران در اقتصاد سوریه
در سال 2019 حدود 5.9 میلیارد دلار حجم واردات سوریه بود که متأسفانه سهم ایران از این میزان واردات تنها 200 میلیون دلار بوده است. جمهوری اسلامی ایران قابلیت فراوانی برای صادرات محصولات خود به سوریه دارد و به‌گفته تاجران ایرانی فعال در سوریه، کشورمان قابلیت دارد که تا 70 درصد واردات سوریه را پوشش دهد.
نکته قابل تأمل اینجاست، ما با کشوری که در 10 سال اخیر بیشترین دوستی و همکاری سیاسی و نظامی را داشته‌ایم، در حوزه اقتصادی با وجود استقبال دمشق، جزو شرکای اصلی آن‌ها نبوده‌ایم. طبق آخرین آمار رسمی، صادرات ایران به سوریه 170 میلیون دلار است که کمتر از سه درصد واردات 6 میلیارد دلاری سوریه به‌شمار می‌رود. این در حالی است که کشور ترکیه که در سال‌های اخیر درحال جنگ با دولت اسد بوده و با حمایت تکفیری‌ها و عناصر مسلح جبهة‌النصره باعث اشغال خاک این کشور شده است، حدود هشت برابر ایران صادرات دارد و 24 درصد بازار سوریه را در دست خود گرفته است.
علاوه بر این، واردات ایران از سوریه در سال‌های اخیر بسیار کاهش داشته است. با وجود توافق‌نامه‌های دوجانبه و فرصت‌های بی‌نظیر ایجاد شده میان دو کشور، اهمیت همکاری اقتصادی و بازی برد-برد میان دو کشوری که در محور مقاومت قرار دارند، همچنان درک نشده است.
علت اینکه محصولات ایرانی در میان کالاهای مورد مطالبه مردم سوریه قرار ندارد، به این بازمی‌گردد که انتقال کالا از ایران به سوریه بسیار گران است. به‌عنوان نمونه یک کامیون سنگ با 8 هزار دلار از ایران خریداری می‌شود که قیمت مناسبی برای یک تاجر سوری به شمار می‌رود، ولی همین کالا برای انتقال از ایران به سوریه در حدود 9 هزار و 500 دلار برای تاجر هزینه دربر دارد، یعنی بسیار بیشتر از قیمت خود کالا. باید در نظر گرفت این مشکل تنها در مسیر زمینی نیست و اگر تاجری مسیر دریایی را برای انتقال بار انتخاب کند باید سه ماه منتظر رسیدن کالا به سوریه باشد.
علت گرانی ترانزیت کالا این است که عراق زیر فشار دولت آمریکا و تحریم اعمال شده، قانون ترانزیت را تصویب نکرده است، لذا کالایی که وارد عراق می‌شود، به صورت قانونی نمی‌تواند خارج شود و باید با زیرمیزی و تغییر اسناد، خارج شود یا اینکه مجدداً مشمول عوارض کمرکی شود. تاجران سوری معتقدند گرچه ظاهراً این مشکل وجود دارد، ولی با دیپلماسی اقتصادی و همکاری دیپلماتیک میان دولت‌های ایران، عراق و سوریه قابل حل است.
حل این موضوع دو جنبه مثبت دارد و نوعی معادله برد-برد است. یعنی هم تحریم‌های اقتصادی سوریه دور زده می‌شود و از سوی دیگر ایران می‌تواند تحریم‌های اعمال شده علیه خود را با تأمین بازار دمشق، بشکند.
انتهای پیام/4033/
انتهای پیام/
