آنا گزارش می‌دهد؛
آسمان ابری دوومیدانی است/ «یکپارچگی و همدلی» حلقه گمشده مادر رشته‌های ورزشی
فدراسیون دوومیدانی سال‌هاست که دیگر روزهای طلایی به خود ندیده است و عدم همدلی و یکپارچگی اهالی دوومیدانی ضربه‌های سهمگینی به مادر رشته‌های ورزشی وارد کرده است.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، دوومیدانی قلب تپنده ورزش است؛ مادر تمامی رشته‌های ورزشی است و در المپیک بیشترین مدال المپیک را به خود اختصاص می‌دهد. دوومیدانی تنها رشته ورزشی است که در بازی‌های المپیک ورزشگاه اصلی این رقابت‌ها به آن اختصاص داده می‌شود و اختتامیه المپیک هم با دوی ماراتن به پایان می‌رسد. این رشته ورزشی 24 ماده دارد که هر کدام طیف وسیعی از ورزشکاران را به خود اختصاص می‌دهد.
آسمان پرستاره دوومیدانی
اگر امروز آسمان دوومیدانی ابری است و تنها تک‌ستاره‌ها در این رشته می‌درخشند؛ 15 سال پیش وضعیت این رشته ورزشی با امروزش تفاوت از زمین تا آسمان بود. ستاره‌های همچون عباس صمیمی، سجاد مرادی، احسان مهاجرشجاعی، هادی سپهرزاد و... ورزشکارانی بودند که با عملکرد قابل قبول دوره درخشانی را برای دوومیدانی ایران ثبت کردند. ستاره‌ها یکی پس از دیگری ظهور می‌کردند و خیلی زود حدادی هم به صمیمی رسید و بانوان هم در این رشته ورزشی رکوردهای تازه‌ای ثبت کردند. ریاست علی کفاشیان بر فدراسیون دوومیدانی نقطه عطف این رشته ورزشی بود؛ او از اهالی دوومیدانی بود و در دوره ریاستش نسلی از ستاره‌های دوومیدانی را پرورش داد که یکی پس از دیگری آسمان تاریک دوومیدانی را روشن کردند. کفاشیان 17 سال ریاست فدراسیون دوومیدانی (از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ و از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۲) را برعهده داشت. در المپیک سیدنی دوومیدانی با سهمیه وایلدکارت به المپیک راه پیدا کرد اما رفته‌رفته دوومیدانی‌کاران روی کار آمدند تا در نهایت در سال 2012 برای اولین بار در تاریخ ورزش دوومیدانی، در پرتاب دیسک احسان حدادی به مدال نقره المپیک رسید. در بازی‌های آسیایی هم مدال‌های رنگارنگ دوومیدانی توسط ملی‌پوشان ایران درو می‌شد و روزگار دوومیدانی خوش بود.
در گذشته مهم‌ترین دلیل پیشرفت دوومیدانی همدلی و همراهی اهالی این رشته ورزشی بود. فدراسیون‌ها و هیئت‌ها به دنبال توسعه کار بود تا نسل بااستعداد دوومیدانی را از سراسر ایران کنار یکدیگر جمع کنند. از نظر زیرساختی اگرچه مشکلاتی وجود داشت اما امکانات نسبتاً مناسبی ایجاد شده بود تا دوومیدانی‌کاران بتوانند به خوبی تمرینات را پیگیری کنند.در این میان آوردن مربی خارجی و برگزاری اردوهای اروپایی هم به موفقیت دوومیدانی‌کاران کمک کرد و از همه مهم‌تر انگیزه ورزشکاران در این فضای رقابتی روز به روز باعث پیشرفت‌شان می‌شد. توجه به پشتوانه‌سازی و استعدادیابی در این دوره به قدری زیاد بود که حتی لیگ‌های نوجوانان و جوانان هم با شور و شوق زیادی برگزار می‌شد.
حالا بیشتر آن نسل طلایی دوومیدانی در قالب مربی مشغول به کار هستند؛ البته برخی از آن‌ها هم به قدری بی‌مهری در این چند سال اخیر دیدند که دیگر سراغی از دوومیدانی نگرفتند و برای همیشه از این رشته ورزشی دست شستند. بدون شک تفاوتی که دوومیدانی حال حاضر با گذشته دارد همین توجه به پشتوانه‌سازی و استعدادیابی که در مسیر درست قرار گرفته بود؛ موضوعی که این روزها حلقه گمشده دوومیدانی ایران است. در یک دهه گذشته روند پیشرفت در این رشته به گونه‌ای بود که بی‌شمار شاهد افت رکورد بودیم، در مسابقات آسیایی و جهانی فاصله رکوردی ورزشکاران با سایر کشورهای مطرح دنیا خیلی زیاد شده است. عدم استعدادیابی،بی‌انگیزه و نبود رقابت بین دوومیدانی‌کاران همه سبب شد که نفس مادر رشته‌های ورزشی ایران روز به روز به شماره بیفتد. در دوره گذشته نصف کارهایی که در دوران طلایی دوومیدانی انجام می‌شد صورت نگرفت و نتیجه آن هم افول این رشته ورزشی شد.
در المپیک لندن دوومیدانی ایران به مدال نقره رسید؛ در المپیک ریو اگرچه مدالی نصیب کاروان دوومیدانی ایران نشد اما 10 ورزشکار توانستند سهمیه المپیک کسب کنند اما حالا تنها دو سهمیه المپیک توکیو نصیب دوومیدانی ایران شده است و اگر شیوع ویروس کرونا و تعویق یک ساله المپیک نبود پرونده دوومیدانی ایران در المپیک با همین دو سهمیه بسته می‌شد اما حالا با این فرصت دوباره شاید کمی بتوان امیدوار بود که از طریق رنکینگ یک سهمیه دیگر به دوومیدانی اختصاص داده شود. وضعیت بانوان هم در این چند ساله اخیر چنگی به دل نمی‌زند؛ دوومیدانی که پیش از این بانوانی همچون لیلا رجبی و مریم طوسی را داشت که در آسیا حرف برای گفتن داشتند اما در این دوره خبری از این ستاره‌ها نیست؛ اگرچه در بخش بانوان به تازگی رکوردهای خوبی شکسته شده اما باز هم نمی‌توانیم بگوییم حداقل یک ورزشکار مانند لیلا رجبی داریم که می‌تواند در آسیا صاحب مدال شود.
آسمان مادر رشته‌های ورزشی ابری است
دوومیدانی از روزهای اوج خود فاصله گرفته است؛ این روزها یکپارچگی و هم‌صدایی در بین اهالی دوومیدانی گم شده است. فدراسیون و برخی هیئت‌ها با یکدیگر همسو نیستند و اتفاقاتی که در مجمع انتخابات فدراسیون دوومیدانی در سال گذشته رخ داد به خوبی این موضوع را نشان داد. آن زمان که وزارت ورزش و جوانان در اوج روزهای شیوع ویروس کرونا، اصرار به برگزاری مسابقات لیگ داشت اما برخی هیئت‌ها با عدم حضور خود باعث شدند مجمع ابطال شود و ریاست افشین داوری هم ملغی شود. قرار است مجمع انتخابات فدراسیون پس از ماه‌ها بلاتکلیفی روز 20 مهرماه برگزار شود و امید می‌رود که حداقل جامعه دوومیدانی برای ارتقای این رشته ورزشی که این روزها آسمان ابری دارد با یکدیگر همدل شوند.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/
