لیگ برتر فوتبال گرفتار مربیان منقضی/ نیمکت‌ها محتاج دانش نوین مربیگری دنیا

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، لیگ برتر فوتبال ایران محل درآمدزایی تعدادی از مربیانی شده که پشتوانه حضور آن‌ها روی نیمکت تیم‌های مختلف کسب قهرمانی در لیگ برتر یا جام حذفی، صعود از لیگ یک به لیگ برتر، درخشش با تیمی متوسط در یک فصل یا ستاره بودن در تیم ملی بوده در حالی که زمان زیادی از عملکرد مثبت این مربیان گذشته و به نوعی می‌توان گفت موفقیت‌های‌شان مقطعی و بسیار کوتاه بوده است.

بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال معتقدند لیگ برتر ایران سال به سال بی‌کیفیت‌تر از قبل می‌شود و دلیل آن را باید در قدرت فنی نفرات اول کادر فنی بیشتر تیم‌ها جستجو کرد. نکته جالب اینکه این مربیان هر ساله در یک تیم به مربیگری می‌پردازند و با وجود اینکه اتفاق مهمی را رقم نمی‌زنند؛ اما فصل بعد هدایت تیمی دیگر را با دستمزدی بیشتر بر عهده می‌گیرند. تعدادی از این مربیان هم که در لیگ برتر پیشنهاد مربیگری ندارند، ترجیح می‌دهند تا در لیگ دسته یک آزادگان به مربیگری بپردازند.

همان طور که اشاره شد این مربیان به چند دسته تقسیم می‌شوند. مربیانی چون  علیرضا منصوریان، علی دایی، عبدالله ویسی، فیروز کریمی، فرهاد کاظمی، پرویز مظلومی و حتی امیر قلعه‌نویی که پرافتخارترین مربی داخلی فوتبال ایران است، به پشتوانه قهرمانی‌هایی که در مقطعی در لیگ برتر و جام حذفی رقم زدند، همواره مورد توجه  باشگاه‌های مختلف هستند. در حالی که اگر به طور دقیق کارنامه آن‌ها را بررسی کنیم ناکامی‌‌های‌شان به مراتب بیشتر از موفقیت‌های‌شان است.

بخش دیگری از مربیان با صعود تیمشان به لیگ برتر برای خود نام و آوازه‌ای به دست آوردند. مهدی تارتار، فراز کمالوند، رسول خطیبی، نادر دست‌نشان، محمدرضا مهاجری و اکبر میثاقیان را باید در این فهرست قرار داد. در این میان تارتار را می‌توان جزو مربیان موفق دانست؛ از این جهت که کمترین اخراج در کارنامه مربیگری او دیده می‌شود و همواره رتبه تیم‌هایش در میانه جدول به بالا بوده است.

دسته‌ای از مربیان هم با تکیه بر اینکه در بخش تئوری حرف‌های زیادی برای گفتن دارند همواره در لیگ برتر صاحبت تیم بوده‌اند؛ اما موفقیت‌های آن‌ها را باید با ذره‌بین دید. مربیانی چون مجید جلالی، هومن افاضلی، حمید درخشان و... که  این آخری با وجود تلاش‌های فراوان در تیم گرفتن زمان زیادی است که ناکام مانده است.

در کل لیگ برتر فوتبال ایران تبدیل به بنگاه کاریابی برای مربیانی شده که به اندازه لازم برای ارتقای دانش فنی خود تلاش نمی‌کنند. به همین دلیل هم در سالیان اخیر موفقیت قابل ذکری از سوی این مربیان رقم نخورده است. این مربیان گزینه‌های همیشگی مربیگری هستند و واسطه‌هایی وجود دارند که با خالی شدن نیمکت هر تیم بلافاصله یکی از این مربیان را به مدیران باشگاه‌ها معرفی می‌کنند. مربیان نیز در عوض در فصل نقل و انتقالات بازیکنان مدنظر این واسطه‌ها را استخدام تیمشان می‌کنند بدون اینکه کیفیت آن‌ها را در نظر بگیرند. در واقع آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که اگر در تیمی موفق عمل نکنند، نگرانی‌ای از این بابت وجود نخواهد داشت و خیلی زود به لطف واسطه‌ها سر از یک تیم دیگر در خواهند آورد.

تا زمانی که لیگ برتر ایران گرفتار واسطه‌هایی باشد که مربیانی مشخص شده برای تیم‌ها در نظر گرفته‌اند، این مربیان هم تلاش لازم برای افزایش دانش فنی خود نمی‌کنند و نباید انتظار داشت کیفیت دیدارها نسبت به سال‌های قبل رشدی داشته باشد و این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که سطح توقع بینندگان با توجه به تماشای مسابقات لیگ‌های مطرح اروپایی افزایش پیدا کرده است. بدون شک میدان دادن به مربیانی که عملکردشان در سال‌های اخیر مثبت بوده باعث خواهد شد تا مربیانی که موفقیت چشمگیری رقم نزده‌اند، برای آنکه سرمربی باقی بمانند یا دعوت به کار شوند، تلاش بیشتری برای بالا بردن سطح مربیگری خود نشان دهند.

نباید در این اتفاقات نقش مدیران باشگاه‌ها را کمرنگ دانست. در حقیقت این مدیران هستند که با انتخاب‌های غلطشان چنین فضایی را در فوتبال ایران حاکم کرده‌اند. هر چند سیستم چرخشی مربیان در لیگ برتر کم‌کم به مدیران باشگاه‌ها نیز انتقال پیدا کرده و بعضاً می‌بینیم مدیران امتحان‌پس‌داده مجدد بعد از چند سال روی کار آمده و باز هنر مدیریتشان را به رخ می‌کشند.

اگر بخواهیم دوران موفقیت‌آمیز برانکو از پرسپولیس را به حساب نیاوریم، سال‌هاست که دیگر باشگاه‌ها در جا زده و نه موفقیت داخلی و بین‌المللی داشته‌اند و نه در بازیکن سازی موفق عمل کرده‌اند. در چنین شرایطی باید گفت فوتبال ایران با این مربیان و مدیران به بیراهه می‌رود. 

در کنار این مسائل نباید نام مربیانی چون یحیی گل‌‌محمدی، محسن عاشوری، امید روانخواه، محمود فکری، حمید مطهری، فرزاد آشوبی و.. را از قلم انداخت. مربیانی که چه در حرف و چه در عمل نشان داده‌اند که علاقه زیادی به یادگیری دارند و فوتبال ایران برای پیشرفت به آن‌ها نیاز دارد.

انتهای پیام/4048/پ