غیرممکن است کشور دیگری مثل ایران بتواند زیر فشار تحریم‌ها در حوزه علم و فناوری مستقل و پیشرو عمل کند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، المیادین در گزارشی از پیشرفت صنایع دفاعی و پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران نوشت: «کارلو کوپ»، یکی از بنیانگذاران اندیشکده قدرت هوایی استرالیا در مقاله‌ای که سال 2010 منتشر شد، توان پدافند هوایی ایران را به سخره گرفت، آن را منسوخ‌شده و ضعیف توصیف کرد و در توضیح یکی از دلایل آن، نوع حکومت ایران را دستاویز قرار داد و گفت که بیشتر توانایی‌های موشکی ایران به دوران حکومت شوروی و چین در دهه 1970 مربوط است. همچنین ایران موشک‌های «هاوک-1» (Hawk I) را از نظام شاهنشاهی به ارث برده‌ است.

بیشتر بخوانید:

سقوط پهپاد گلوبال هاوک با سامانه سوم خرداد باعث سرخوردگی آمریکا شد

طبق این گزارش، یک پژوهشگر ارتباطات رادیویی استرالیا مقاله‌ای در خصوص توانمندی‌های ایران منتشر کرده که نظرات و واکنش وی به تولید و عملیاتی کردن ده‌ها سامانه پدافند هوایی توسعه‌یافته ایرانی در چند سال اخیر بسیار جالب توجه است.

سامانه پدافند هوایی «سوم خرداد»

المیادین نوشت: از سوی دیگر، ایران سامانه «اس 200» دوربرد و چندوجهی را به خدمت گرفته که مجهز به رادارهای پیشرفته‌ است و می‌تواند اهداف معاند را در نقاط دوردست شناسایی و هدف‌گیری کند. این سامانه‌ها ضد پارازیت است و سیگنال‌های مزاحم بر آن تأثیری نمی‌گذارند. علاوه بر این، ایران توانست سامانه موشکی «تلاش» را با حذف سامانه موشکی «اس ۲۰۰» روسی و همچنین جایگزینی سامانه موشکی بومی «صیاد ۳» با آن کاملاً بومی کند. این سامانه قادر به رهگیری و درگیری با اهداف به‌طور توأم است و با اهداف مختلف در ارتفاع متوسط و بالا مقابله می‌کند که از قابلیت‌های فنی و پیچیده این سامانه موشکی به شمار می‌رود.

قدرت مهندسی معکوس

این گزارش می‌افزاید: اینها تنها نمونه‌ای از قدرت پدافندی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران است که نه در سال 2020، بلکه در سال 2017 رونمایی شده بود و از آن زمان تاکنون پیشرفت‌ها و به‌روزرسانی‌های قدرتمندی داشته‌اند. تقریباً برای هر کشوری در حد و اندازه و با وضعیت جمهوری اسلامی ایران (از لحاظ تحریم) غیرممکن است به‌لحاظ زیرساختی در زمینه فناوری و علمی بتواند مستقل و پیشرو عمل کند.

پژوهشگران غربی معتقدند این پیشرفت‌ها تنها به فاز دوم ارتقای فناوری‌های دفاعی مربوط است که ایران توانست با عملیات مهندسی معکوس سلاح‌‌های پیشرفته خارجی علاوه بر استفاده در صنایع دفاعی، گام‌هایی در زمینه تکمیل و توسعه بردارد.

به‌نوشته المیادین، ایران با این شیوه توانست به قدرتی در تولید سامانه‌های راداری و ضد موشکی دست یابد و تنها در مدت چند سال از سه سامانه «سوم خرداد»، «15 خرداد» و «باور 373» رونمایی کرد؛ نام‌های خاصی که دال بر قدرت و توانایی مهندسان ایران برای تولید، مشابه‌سازی یا ارتقای نسخه‌های پیشرفته خارجی دارد؛ نسخه‌هایی که قابل قیاس با مشابه‌های خارجی نیستند و با قدرتی مضاعف‌تر در صنایع هوایی ایران به‌کار گرفته شده‌اند.

این گزارش می‌افزاید: ایران از سامانه‌های «باور»، «15 خرداد» و خانواده موشک‌های پیشرفته «صیاد»‌ در پدافند هوایی خود سود می‌جوید؛ موشک‌هایی که بر مبنای موشک «اس ام 1» (RIM-66 Standard SM-1) ساخته شده است، همان موشک ضد هوایی‌ای که ناوگان دریایی آمریکا با آن هواپیمای مسافربری شماره 655 جمهوری اسلامی ایران را در آب‌های خلیج‌(فارس) سرنگون کرد.

موشک «صیاد 3»

المیادین نوشت: در سامانه «15 خرداد» از رادارهای خاصی به نام «PESA» برای رصد اهداف از مسافت 150 کیلومتری و درگیری هم‌زمان با 6 هدف هوایی و اهداف مخفی همچون «اف 35» از مسافت حدود 45 کیلومتری استفاده می‌شود. ایران با سامانه «سوم خرداد» در کمتر از یک سال گذشته توانست پهپاد شناسایی «گلوبال هاوک» آمریکا (RQ-4) را که برای تولید آن بالغ بر 160 میلیون دلار هزینه شده بود، بر فراز آب‌های خلیج(فارس) هدف قرار دهد و قدرت نظامی آمریکا را در منطقه به سخره بگیرد.

این گزارش می‌افزاید: ایران کار بر روی این سامانه‌ها را از سال 2010 و بعد از آن آغاز کرد که روسیه به‌دلیل فشارهای آمریکا و تهدید به تحریم، از تحویل اس 300 به تهران خودداری کرد. آن‌ها در آن روزها بعید می‌دانستند جمهوری اسلامی بتواند در مدت کوتاهی مشابه چنین سامانه‌ای را تولید و حتی آن را به رادارهای «AESA» مجهز کند و این‌گونه می‌پنداشتند که با توجه به پیش‌نیاز دانش بالای علمی و فنی، تلاش‌های ایران برای دستیابی به دانش تولید چنین سامانه‌هایی با بن‌بست مواجه می‌شود.

انتهای پیام/4106/4033/پ