وقتی گاندو ادعای آزاد اندیشی دولت را به چالش میکشد
به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، بعد از سالها پخش سریالهای مناسبتی و کنداکتور پر کن، سریالی از شبکه جوان صداوسیمای جمهوری اسلامی پخش شد که نه تنها مخاطبان همیشگی تلویزیون بلکه کسانی را نیز که رابطه خوبی با تلویزیون ایران نداشتند به خود جذب کرد.
اگر منصفانه بخواهیم صحبت کنیم، گاندو از ضعفهایی هم برخوردار بود، اما به علت داشتن نقاط عطف بسیار حساسی که در آن هویدا بود، در یک نگاه کلی ضعفهایش در پسنکات مثبتش، حتماً قابل اغماضاند. یکی از ویژگیهای مثبت گاندو این بود که برخلاف اغلب سریالهای ایرانی، حدس زدن اتفاقات پیش رو برای مخاطب غیرممکن بود و در هر قسمت مخاطب را دچار شگفتی میکرد و این ویژگی برای یک سریال ایرانی بسیار مثبت و قابلتقدیر است.
این بخشی از پیام منتشرشده در نشریه دانشجویی بیتعارف است که به قلم «پریسا تیموری» در بیست و پنجمین شماره ماهنامه سیاسی دانشجویی بیتعارف منتشرشده است که در ادامه میخوانید:
ویژگی مثبت دیگر این سریال دیالوگهای ماندگار آن بودند که حرف دل میلیونها ایرانی را از زبان یک مأمور امنیت ملی یا به قول برخی جیرهخور نظام و از دریچه صداوسیمای جمهوری اسلامی بیان شد. جایی که بیان این دست حرفها در آن شجاعت میخواهد.
گاندو علاوه برجذب مخاطبان بسیار، متحمل نقدهای بسیاری نیز شد. یکی از نقدهایی که به این سریال وارد شد آن بود که تیم محمد، همگی جوان بودند. هرچند به نظر میآید این نکته نهتنها ضعف فیلم، که اتفاقاً نکته مثبت آن بود. چراکه بیش از هر چیز نشاندهنده زیرکی فیلمنامهنویس است چراکه معرف یک تعریف درست از جوانگرایی است. هیچکدام از ما نمیدانیم که محمد، رسول و بقیه اشخاص داستان در واقعیت چه سنی دارند اما از ترکیب همه آنها در کنار یک فرمانده مسن که مشاور و هدایتگر جریان پرونده است و جوانان هم باوجود نظرات بعضاً متفاوت با او، به تجربهاش اعتماد میکنند.
میتوان چنین برداشت کرد که اگر در امور کشور به جوانان اعتماد کنید و بهعنوان یک مشاور و راهنما در کنار آنها قرار بگیرید قطعاً بهترین نتیجه را دریافت خواهید کرد. از دیگر نقدهایی که به گاندو وارد شد، وجود یک نگاه صفر و صدی به تیم جاسوسی و ضد جاسوسی داستان است. محمد و تیم او سرشار از هوش و ذکاوت هستند که حواسشان به همهچیز هست اما مایکل هاشمیان و تیم وی غافل از همهجا به طرز شگفتانگیزی به جاسوسی خود ادامه میدهند و هیچگاه به چیزی شک نمیکنند. قبل از ورود سریال به بخش پایانی تهیهکننده سریال در مصاحبهای اعلام کرد که این سریال در سه قسمت پایانی به اوج خود میرسد.
بهراستی نیز اینگونه بود. قسمت پایانی گاندو سرشار بود از اقتدار و غرور مردم ایران در برابر هر شخص یا کشوری که قصد تجاوز به آبوخاک این مملکت را دارد. قاطعیت محمد بهعنوان نماینده ۸۰ میلیون ایرانی در برابر مقامات خارجی و داخلی و کوتاه نیامدن او از حرف خود، دل هر مخاطبی را مالامال از افتخار و غرور میکرد و اوج داستان که بهشدت نیز موردتوجه رسانهها و کاربران صفحات مجازی قرار گرفت، آنجا بود که نماینده وزارت امور خارجه تأکید کرد خبری از معامله مایکل هاشمیان به بیرون درز پیدا نکند تا ورود مبلغ این معامله به کشور بهعنوان دستاورد برجام به مردم معرفی شود، پلانی که در سرانجام داستان، نقش بمب اتم را ایفا کرد.
پریسا تیموری در گفتگو با خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری خبرنگار آنا در خصوص این یادداشت گفت: گاندو به جهت بیان حرفهایی که تابهحال کسی آنها را مطرح نکرده بود، مورد استقبال عمومی قرار گرفت. اما ظاهراً این سریال درست برخلاف مردم، زیاد به مزاج دولتمردان خوش نیامد.
وی ادامه داد: تا مدتی پس از پخش فیلم، واکنشهای مختلف دولتیها رسانهای شد. حق شکایت قائل شدن برای دولت نسبت به تهیهکنندگان سریال، زیر سؤال بردن صحت فیلمنامه و تهدید غیرقانونی بودجه صداوسیما از طرف رئیس دولت برای ساخت یک سریال، آنهم در شرایطی که صداوسیما مجبور است با پخش پیام بازرگانی و تبلیغات، خرج خود را بدهد، نمونههایی از واکنشهای دولتمردان به سریال بود.
این فعال دانشجویی و عضو هیئت تحریریه نشریه بیتعارف افزود: سؤال این است که اگر شعار آزادی بیان از سوی دولت محترم داده میشود چرا در عمل ایشان نمود نمییابد، مگر گاندو جز بیان حقایق کار دیگری انجام داده بود. از همسویی مقامات دولتی و شبکههای معاند خارجی در برابر گاندو چه میتوان برداشت کرد. حتی اگر وقایع بیانشده در گاندو با واقعیت فاصله بسیاری داشت آیا چنین برخورد سلبی از سوی دولت که تا حد قطع شدن بودجه سازمان صداوسیما پیش رفت، از دولتی که با شعار آزادی روی کار آمده پذیرفتنی است.
تیموری در پایان گفت: رصد این سریال از سوی شبکههای معاند و تمرکز آنها بر روی یک سریال نشان از آن دارد که گاندو مسیر درستی را پیش رفته است و زمان آن فرارسیدهاست که صداوسیمای جمهوری اسلامی از نقش منفعل و خنثی خود بیرون آمده و در مقام همدلی و بیان حرفهای مردم و بازگو کردن حقایق در وضعیت کنونی برآید.
انتهای پیام/4107/4108/
انتهای پیام/