توجه شعاری به زبان فارسی در صدا و سیما

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، رهبر انقلاب اسلامی در جمع شاعران درباره زبان فارسی و بی‌توجهی به آن در رسانه ملی ابراز نگرانی کردند. اهالی رسانه ملی، چه مجری‌ها و چه کسانی که در سطوح بالاتر کار می‌کنند، با زبان فارسی آن‌چنان‌که باید آشنایی ندارند. این آشنا نبودن در سطح مفردات کلمات نیست، در سطح ساختارهای نحوی درست است؛ یعنی وقتی صحبت می‌کنند، از ساختارهای نحوی رسا و صحیح استفاده نمی‌کنند. ساختار نحوی زبان، باید سالم و رسا باشد تا مفهوم به‌خوبی به مخاطب منتقل شود.

مشکل دیگر در صداوسیما، استفاده از واژگان غیرضروری فرنگی است؛ برخی کلمات آن‌قدر با زبان فارسی آمیخته‌اند که ما آن‌ها را بیگانه حساب نمی‌کنیم. گاهی کلمه‌ای در زبان فارسی داریم که سال‌ها از آن استفاده می‌شده و زیباست و فقط به علت احساس واخوردگی نسبت به زبان بیگانه، آن را کنار می‌گذاریم. برای نمونه سال‌های سال است که کلمه «دروازه‌بان» را در زبان فارسی داریم که جاافتاده است، ولی گزارشگران از کلمه بیگانه «گُلِر» استفاده می‌کنند. این تنها نوعی خودباختگی فرهنگی است که تصور کنیم استفاده از واژه‌های بیگانه برایمان شخصیت به همراه می‌آورد.

نکته دیگر، زیرنویس‌های خبر تلویزیون است که ساختار دستور زبان فارسی در آن‌ها رعایت نمی‌شود و این یعنی مسئله توجه به زبان فارسی در صداوسیما، شعاری و تبلیغاتی است. وقتی از اهمیت زبان فارسی می‌گویند، خیلی خوب صحبت می‌کنند ولی هنگامی‌که باید برای آن سرمایه‌گذاری کنند، به آن بی‌توجهی می‌کنند؛ مثلاً فیلم‌نامه‌های تلویزیونی، نیاز به یک متخصص زبان فارسی دارد که متن آن‌ها ازنظر ساختارهای زبانی، ارزیابی شود ولی متأسفانه جای این متخصص‌ها در صداوسیما خالی است. همچنین، نوع ادبی ترانه و این‌که چه ترانه‌هایی باید در تلویزیون پخش شود، از مسائلی است که باید بررسی و آسیب‌شناسی شود.

دور افتادن نسل جوان و نوجوان از شخصیت‌های فاخر ملی و شاعران برجسته مانند سعدی، مولوی و حافظ باعث شده است به ترانه‌های سخیف و نازل گرایش پیدا کنند. هم‌اکنون صداوسیما با امکانات و قابلیت‌های ادبیات فارسی بیگانه است. صداوسیما باید با دانشکده‌ها و گروه‌های ادبیات فارسی، ارتباط برقرارکند تا بتوانیم شعر فاخر و مناسب شخصیت و خانواده ایرانی را از دل گنجینه عظیم ادب فارسی بیرون بکشیم.

رهبر معظم انقلاب در سخنانشان در جمع شاعران، به فردوسی و نقش او در سرافرازی زبان فارسی اشاره‌هایی داشتند. فردوسی، نماد هویت و ملیت ایرانیان است. شخصیتی است که هم به هویت ملی توجه می‌کند و هم به مذهب و دین. او شاعری است که با صراحت تمام می‌گوید: «چنان دان که خاک پی حیدرم» اما بعضی از کج‌سلیقگی‌ها در مدیریت، باعث می‌شود تقابلی بین فردوسی و دین‌داری قائل شوند و این تلقی پیش بیاید که اگر کسی به فردوسی توجه کند، آدم دین‌داری نیست. همان‌طور که رهبری به‌درستی گفتند، اگر ملتی هویت نداشته باشد، چیزی برایش نمی‌ماند.

ما با استفاده از فردوسی و دیگر شخصیت‌های فرهنگی می‌توانیم هویت، فرهنگ و روح ایرانی را در جوانی که امروز در معرض هجوم اطلاعات رسانه‌های بیگانه قرار دارد، احیا و شخصیت قومی، ملی و فرهنگی‌مان را تقویت کنیم.

منبع:خراسان

انتهای پیام/4112/