روحانی دولت‌داری را شوخی گرفته‌ است/ احمدی‌نژاد معیار سنجش فضای جلسات مجمع تشخیص مصلحت نیست/ آفتاب‌ تابان برجام انتظارات از وعده‌های دولت را بالا برد!

گروه سیاسی خبرگزاری آنا، سعید امینی؛ اعتقاد دارد که نمی‌شود با سازش کشور را در ریل پیشرفت قرار داد و از طرفداران پروپا قرص استراتژی ایستادگی و مقاومت در برابر دشمنان محسوب می‌شود و نیز معتقد است که آمریکا با خروج از برجام به دنبال تحقیر ملت ایران بود تا با فشار و ایجاد ترس، ما را وادار به مذاکره کند، اما با مقاومتی که در پیش گرفتیم به‌جای اینکه ما تحقیر شویم، دشمن تحقیر شد.

معاهدات و وعده‌ و وعیدهای مختلف از جنس غربی را ناکارآمد و در تضاد منافع ملی ارزیابی می‌کند و توصیه‌اش به دولتمردان این است که فریب بازی با الفاظ آنها را نخورد.

«حسین مظفر» دو دوره نمایندگی مجلس هفتم و دهم، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای نظارت بر صداوسیما و عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی در کنار جلوس بر کرسی وزارت آموزش و پرورش را در کارنامه دارد. وقتی با او تماس گرفتیم تا برای یک مصاحبه حضوری زمانی را مشخص و موضوع را هماهنگ کنیم، گفت ترجیح می‌دهم درباره مسائل سیاسی خیلی حرف نزنم، اما با اصرار ما بالاخره قبول کرد که درباره مسائل روز سیاسی صحبتی با او داشته باشیم.

خبرگزاری آنا گفتگوی مفصلی را با حسین مظفر در دو بخش انجام داده که در بخش اول که می‌توانید آن را از اینجا بخوانید. درباره نحوه انتخابش به عنوان وزیر آموزش و پرورش در دولت اصلاحات، مواضع جالبی که در ماجرای فتنه ۷۸ اتخاذ کرده و نیز توصیه‌هایش به سران فتنه ۸۸ به‌طور مفصل صحبت کردیم.

مطالبی که در ادامه آمده بخش دوم گفتگوی خبرنگار آنا با حسین مظفر است.

بیشتر بخوانید:
به موسوی گفتم اصلاحات تو را به ناکجاآباد می‌برد/ دلایل خروج از دولت خاتمی

برخی از محورهای مهمی که درباره آن به گفتگو نشستیم به شرح ذیل است.

* FATF هرگز با قانون اساسی کشورمان و منافعمان همسویی ندارد.
* مکان قرار دادن نام جمهوری اسلامی در لیست سیاه وجود ندارد.
* با پذیرش FATF نه به لیست سیاه اضافه می‌شویم و نه به لیست سفید.
* اینکه مطرح می‌کنند در تصمیمات مجمع سیاسی‌بازی وجود دارد، ظلم به مجمع است.
*تعیین تکلیف نشدن FATF هیچ ارتباطی به خرید وقت ندارد.
* متأسفانه کشورداری را شوخی گرفته‌ایم.
*حضور احمدی‌نژاد در جلسات مجمع معیار نیست.
* امروز مسئولان آن اشتباه استراتژیکی که یک‌بار در برجام مرتکب شد‌ه‌اند را در ماجرای اینستکس کمتر انجام می‌دهند.

آنا: برخی بر این باورند که پیوستن به لوایح و معاهدات بین‌المللی مانند پالرمو و CFT می‌تواند از حجم مشکلات کشور در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی بکاهد، آیا از دیدگاه شما چنین باوری از قطعیت لازم برخوردار است؟

مظفر: در FATF سازوکارهایی در نظر گرفته شده که هرگز با قانون اساسی کشور ما و منافعمان همسویی ندارد و تعارض در آن دیده می‌شود. یکی از تعارضات این لایحه نوع نظام بازرسی و گزارش‌دهی حاکم بر آن است؛ یعنی کشورهایی به‌عنوان گزارش‌دهنده انتخاب می‌شوند که ما آن‌ها را فاقد صلاحیت در انجام این کار می‌دانیم. مثلاً رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی مسئولیت تنظیم و ارائه گزارش را دارند؛ بنابراین معلوم است که آن‌ها علیه ما گزارش خواهند داد و حقایق را وارونه جلوه می‌دهند.

نکته دومی که باید مدنظر داشت، این است که در این لایحه و در این نوع معاهدات تصمیمات شناور، بسیار به چشم می‌خورد؛ یعنی در ابتدای شکل‌گیری، پایه‌گذاران آن اول تصمیم گرفته بودند فقط شفافیت مالی و ریسک بازارهای سرمایه مشخص شود، اما بعد از مدتی مبارزه با تروریست را در آن گنجاندند و دوباره مدتی نگذشت که مسئله مبارزه با سلاح‌های هسته‌ای و اشاعه‌ای به آن اضافه شد؛ لذا دوباره ممکن است در وقت دیگری هم موضوع دیگری را هم به آن اضافه کنند و مهم‌تر است همه اینکه تصمیم‌گیری در این سازوکار از اختیار کشورها خارج شده و به مؤسسان آن‌که کشورهای قدرتمند هستند، محدود می‌شود؛ لذا هر کشوری که عضو شود باید سازوکارهایش را بپذیرد.

همچنین سومین نکته‌ای که درباره این کنوانسیون باید دانست این است که تصمیم‌گیران اصلی آن همان دشمنان ما هستند که تفسیرهای واژگان قید شده در این کنوانسیون‌ توسط دشمنان ما صورت می‌گیرد. مثلاً جرم به چه می‌گویند؟، مجرم به چه کسی می‌گویند؟، مجازات چه است؟، چه کسی را اگر تروریست تلقی شود باید استرداد کنند؟؛ بنابراین واضح است که بین ما و آنها تفاوت برداشت وجود دارد.

نکته بعدی اینکه ما در زمان تحریم مجبور هستیم تحریم‌ها را دور بزنیم. اگر قرار باشد تمام ورودی و خروجی پولمان را در اختیار کشورهای مؤسس این کنوانسیون بگذاریم، این به معنای خودتحریمی است. دشمنانمان به دنبال این هستند که روزنه‌های دور زدن تحریم‌ها را پیدا کنند؛ لذا اگر ما این FATF و CFT را بپذیریم در حقیقت خودمان را وارد یک کانالی کردیم که به این چهار تا لفظ و جملات این کنوانسیون‌ها خلاصه نمی‌شود.

در این میان عده‌ای مطرح می‌کنند که اگر این کنوانسیون مطابق منافع ملی ما نیست پس چرا کشورهای دیگر عضو آن شده‌اند؟ خب پاسخ مشخص است؛ برای اینکه کشورهای دیگر چنین مشکلاتی را با نظام استکباری ندارند، استکبار علیه‌شان توطئه نمی‌کند و در تحریم نیستند.

در این کنوانسیون برخوردهای دوگانه توسط نظام استکبار به شدت وجود دارد. برای مثال عربستان سعودی به‌عنوان مهد پرورش تروریست، طرفدار صلح تلقی می‌شود، اما جمهوری اسلامی ایران را که قربانی تروریسم بوده به‌طور مضحکانه کشور حامی تروریسم عنوان می‌شود.

از سوی دیگر نکته‌ای که باعث می‌شود تا فریب این کنوانسیون و وعده‌های کشورهای عضو را نخوریم، به تجربه تلخی که از برجام داریم باز می‌گردد. در برجام به‌صورت داوطلبانه همکاری و تمام مسائل هسته‌ای را مکتوب کردیم و متأسفانه مسئولان ما هم خوش‌باورانه و ساده‌اندیشانه به گرگ‌هایی که در نظام بین‌الملل هستند، اعتماد بیجا کردند، اما نگاه کنید بعدش چه شد؟ با وجود اینکه همکاری بسیار زیادی از خود نشان دادیم و با وجود تعهداتی که سایر طرف‌ها داده بودند، زیر تمام تعهدات خود زدند و دنیا را دچار تمسخر کردند، به ملت ایران اهانت کردند.

آنا: در رفت‌وآمدها و جلساتی که مسئولان دولتی با اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام انجام می‌دهند، آیا واقعاً خودشان به این کنوانسیون امیدوارند؟ چون بعضی از آنها تحت فشار دولت مجبور هستند که از آن حمایت کنند.

مظفر: آنهایی که به مجمع رفت‌وآمد می‌کنند، درباره این کنوانسیون مدام گزارش می‌دهند و  ما از آنها به طور صریح و روشن سؤال می‌پرسیم که آیا با عضویت در این کنوانسیون‌ها مشکلات مالی کشور حل می‌شود؟ می‌گویند نه. می‌گوییم مشکل تحریم ما حل می‌شود؟ می‌گویند نه. مشکل فروش نفت‌مان حل می‌شود؟ می‌گویند نه. مشکل دلارمان حل می‌شود؟ اما دوباره با پاسخ نه مواجه می‌شویم. اینها خودشان هنوز مطمئن نیستند.

تعجب می‌کنم که چرا رئیس دولت با توجه به تجربه تلخ برجام، دوباره به مردم قول می‌دهد در صورت پیوستن به این کنوانسیون وضعیت اگر بهتر نشود، بدتر هم نخواهد شد و مردم را به یک نوع تصمیم‌گیری اشتباه دچار می‌کند.

آقای رئیس‌جمهور می‌گوید اگر ما عضو این کنوانسیون نشویم، امکان اینکه ما را وارد لیست سیاه کنند وجود دارد و کشورهایی که با ایران مبادلات داشتند دیگر همکاری نخواهند کرد. اولاً امکان قرار دادن نام جمهوری اسلامی در لیست سیاه وجود ندارد؛ چون به اجماع نیاز دارد و قطعاً ترکیه، روسیه، چین و هند برای نفع خودشان هم که شده رأی منفی خواهند داد. اما این را هم با قرار دادن این فرض باید بدانیم که با پذیرش این کنوانسیون  ما را به لیست سفید هم اضافه نمی‌کنند؛ چون آمریکا، رژیم صهیونیستی و عربستان عضو آن هستند و اجازه آن را نخواهند داد. پس نه به لیست سیاه اضافه می‌شویم و نه به لیست سفید؛ لذا با عدم پذیرش پالرمو و FATF وضع ما بدتر نمی‌شود اما اگر عضو آن شویم قطعاً اوضاع و احوال ما بدتر خواهد شد.

آنا: موافقان این کنوانسیون معتقدند که در مجمع نوعی سیاسی‌بازی در بررسی این کنوانسیون صورت می‌گیرد. آیا چنین اتفاقی در مجمع تشخیص رخ می‌دهد؟

مظفر: اینکه مطرح می‌کنند در تصمیمات مجمع سیاسی‌بازی وجود دارد، ظلم به مجمع است. اولاً شأن مجمع ایجاب نمی‌کند که حزبی باشد و ثانیاً حتی در این نهاد افرادی عضویت دارند که از موافق دولت و حتی از موافقان عضویت در این کنوانسیون به‌شمار می‌روند؛ لذا چنین دیدگاهی صحت ندارد، بلکه هر بحثی که در مجمع انجام می‌شود کاملاً کارشناسی‌شده است.

جالب است که تا الان برچسب سیاسی‌بازی به مجمع نمی‌زدند، اما از زمانی‌که موضوع بررسی این لوایح مطرح شد، این مسئله را مطرح کردند، اما چون مجمع باید بیّن باشد، روشن باشد، جمع منفعت‌اش بالا، دفع ضررش آشکار! مطمئناً تسلیم این فشارها نخواهد شد و نیز در بررسی این کنوانسیون به شورای نگهبان و مجلس کاری نخواهد داشت و وظیفه خود را انجام می‌دهد.

مجمع پس از برگزاری ده‌ها جلسه و دعوت از صدها نفر، هنوز به این نتیجه نرسیده که با آن موافقت کند یا خیر و حتی برای تصویب این کنوانسیون به دو‌سوم رأی نیاز است که کسب این میزان رأی به‌ویژه با رفتار اخیر اروپایی‌ها نیازمند زور بیشتری است.

آنا: اینکه می‌گویند مجمع با هدف خرید زمان و نیز نتیجه آینده مذاکرات کشورمان با اروپا در تعیین تکلیف FATF تعلل می‌کند، صحت دارد؟

مظفر: ما اصلاً به این موضوع فکر نمی‌کنیم. البته به‌جای اینکه برای مجمع فرصت باشد برای اروپا فرصت است تا صداقتش را به جمهوری اسلامی نشان دهد، اما تعیین تکلیف نشدن این کنوانسیون هیچ ارتباطی به خرید وقت نداشته؛ زیرا ریشه‌اش در مباحث کارشناسی نهفته است.

آنا: آقای رئیس‌جمهور گاهی اوقات به مجمع تشخیص انتقاد می‌کند و در جایی گفته است نمی‌شود کشور را به دست 10 تا 20 نفر داد. آیا واقعاً میان رئیس دولت با اعضای مجمع اختلاف وجود دارد؟

مظفر: این حرف نوعی توهین به یک مرجع قانونی محسوب می‌شود؛ زیرا ساختار و تشکیلات مجمع تشخیص مصلحت نظام در قانون اساسی آمده و مردم در همه‌پرسی به آن رأی داده‌اند؛ لذا از اختیارات قانونی برخوردار است؛ بنابراین این حرف آقای رئیس‌جمهور اصلاً با مبانی قانونی و حقوقی سازگاری ندارد.

اگر در مجمع ما 20 نفره در مورد موضوعی تصمیم‌گیری می‌کنیم، هیئت دولت هم با بیش از 20 نفر در مورد یک مسئله تصمیم‌گیری می‌کند، پس در عوض ما هم باید بگوییم که نمی‌شود کشور را به دست 10 تا 20 نفر داد! این نوع رفتار با مجمع اصلاً صحیح نیست.

یک بام و دو هوا نمی‌شود. همان‌طور که قانون به رئیس‌جمهور و هیئت دولت حق داده است تصمیماتی را بگیرد، به مجمع تشخیص مصلحت که از افراد کارشناس و زبده تشکیل شده است، همین حق را در نظر گرفته است.

آنا: آیا ضرورت داشت که آقای روحانی از همان ابتدای روی کار آمدنش آینده کشور را به معاهدات و لوایح بین‌المللی گره بزند؟

مظفر: متأسفانه کشورداری را شوخی گرفته‌ایم. دولتمردان ما به‌جای اینکه بر ظرفیت‌های بومی و درونی تکیه کنند، با برداشت‌های غلط، با ساده‌اندیشی‌ها و خوش‌باوری‌ها به نظام استکبار بیشترین ظرفیت کشور را معطوف به نگاه به بیرون کردند. دولت‌مردان غفلت کردند و تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتند و وقتی مشاهده کردیم هیچ چیزی از برجام عایدمان نشده تازه متوجه شدند که چه اشتباهی انجام داده‌اند.

آنا: آیا درست است که هر از گاهی فضای حاکم در جلسات مجمع تنش‌آلود می‌شود؟

مظفر: اصلاً. هرگز. خیلی فضای صمیمی و با حوصله در مجمع حاکم است.

آنا: چون می‌گویند آقای احمدی‌نژاد موقع رأی‌گیری جلسه را ترک می‌کند.

مظفر: او که حالا معیار نیست و در مباحث هم اصلاً حضور نداشته و در بیشتر این جلسات هم غایب بوده است. در کل اینها برداشت‌های ذهنی افراد است.

آنا: به عنوان سؤال آخر که مرتبط با سازوکار مالی اروپاست. اروپایی‌ها بعد از خروج آمریکا از برجام طرح‌هایی مانند اینستکس و SPV را راه‌اندازی کردند، اما جمهوری اسلامی ایران چنین اقداماتی را تأمین‌کننده منافع کشورمان نمی‌داند، آیا اروپا می‌تواند جایگزین مناسبی برای برجام ایجاد کند؟

مظفر: پس از اینکه آمریکا از برجام خارج شد، اروپایی‌ها اعلام کردند که یک جریان مالی و شرکتی را با هدف حفظ برجام راه انداختند که درونش سه هزار یورو سرمایه‌گذاری شده است که واقعاً این مسخره و تمسخرآمیز است. فکر می‌کنند که سه هزار یورو می‌تواند مبادلات تجاری ما را حل کند! و بعد از آن موضوع نفت در برابر غذا را مطرح می‌کنند، اما هرگز ضعیف و ذلیل نیستیم که به خاطر نفت در برابر غذا از آنها تمکین کنیم. آنها حق ندارند برای جمهوری اسلامی ایران شرط بگذارند؛ زیرا اروپایی‌ها تا به امروز به تعهداتشان عمل نکرده‌اند و پا را از مرز قانونی و وظایف قانونی فراتر گذاشته‌اند. تعهد داده‌اند و باید به آن عمل کنند. مشکلات بانکی، فروش نفت، مسائل گمرکات و بیمه و تجارت را باید رفع کنند. اما به جای اینکه بیایند به تعهداتشان عمل کنند سازوکار مسخره‌ای را راه‌اندازی کرده‌اند، که در آن‌ 10 تا 15 شرط بی‌ربط درباره سوریه، یمن، تروریسم، حقوق بشر و حقوق اقلیت‌های‌ دینی مطرح شده و می‌خواهند ما را تحقیر کنند.

امروز مسئولان ما هم بحمدالله واقع‌بین‌تر و صادقانه‌تر دارند با مردم صحبت می‌کنند و آن اشتباه استراتژیکی که یک‌بار در برجام مرتکب شد‌ه‌اند را در ماجرای اینستکس کمتر انجام می‌دهند؛ یعنی دیگر از طرف آمریکایی‌ها و نظام سلطه قول نمی‌دهند. چون اگر به یاد داشته باشید در برجام از طرف آمریکا قول داده بودند که همه چیز حل می‌شود، نظام بانکی حل می‌شود، برجام مانند فتح خرمشهر است، برجام آفتاب تابان است و از این الفاظی که برای قانع کردن افکار عمومی تا دلتان بخواهد به کار بردند و همین بازی با الفاظ و وعده و وعیدهای بی‌جا منجر به این شد تا انتظارات مردم از برجام افزایش یابد و بعد که مردم پس از مدتی دیدند چیزی گیرشان نیامده و آنچه که دولت درباره برجام می‌گفت تحقق نیافته، معترض شدند، اما در ماجرای اینستکس و SPV دولت اشتباه گذشته را تکرار نکرد.

آنا: خیلی ممنون از وقتی که به ما اختصاص دادید.

مظفر: من هم از شما تشکر می‌کنم.

انتهای پیام/4079/4082/