عبدالحمید شهرابی:
مسبب وضع نابسامان ونزوئلا نظام امپریالیستی است
مسئول تحقیقات و برنامه‌ریزی خانه آمریکای لاتین مسبب وضع نابسامان ونزوئلا را نظام امپریالیستی دانست و تصریح کرد که دخالت در امور این کشور باید پایان یابد.
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ ونزوئلا،کشوری است که بیشترین مقدار ذخایر نفت در جهان را دارد و از آغاز دهه دوم قرن بیست و یکم با مشکلات اقتصادی فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند. پس از مرگ «هوگو چاوز» و روی کار آمدن «نیکولاس مادورو» اوضاع اقتصادی این کشور رو به وخامت نهاد و به شورش‌های اجتماعی در این کشور منجر شد. کشورهای غربی مدعی‌اند وضعیت کنونی اقتصادی و سیاسی ونزوئلا را ناشی از ایدئولوژی سیاسی حاکمان، پس از انقلاب بولیواری است، در حالیکه سخنی از تحریم‌های بی‌سابقه و کارشکنی‌های هدفمند علیه این کشور به میان نمی‌آورند.
عبدالحمید شهرابی، کارشناس مسائل آمریکای لاتین در گفتگو با آنا در پاسخ به پرسشی در خصوص نقش سوسیالیسم در به وجود آمدن بحران فعلی ونزوئلا و ادعای دولت‌های غربی در این خصوص، گفت: «پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا برای توجیه به رسمیت شناختن کودتای ونزوئلا در جلسه اخیر شورای امنیت همین ادعای شکست سوسیالیسم را مطرح کرده بود؛ ولی هر ادعایی نیاز به اثبات دارد و مستندات مربوط به آن ادعا باید ارائه شود تا آن ادعا باورپذیر باشد. وقتی از کسانی که مدعی هستند سوسیالیسم عامل وضعیت آشفته ونزوئلا است، تقاضای دلیل و مستندات می‌شود، چیزی برای ارائه ندارند. تنها چیزی که می‌گویند اشاره به کمبود کالاهای موردنیاز مردم و نرخ بسیار بالای تورم در این کشور است. خب، این چه ربطی به سوسیالیسم دارد؟»
وی افزود: «آمریکا که مظهر نظام سرمایه‌داری نئولیبرال است، ونزوئلا را تحریم می‌کند و جنگ اقتصادی علیه مردم این کشور به راه می‌اندازد، سرمایه‌داران وابسته به آمریکا هم با احتکار کالا کمبود ایجاد می‌کنند و مردم را در مضیقه قرار می‌دهند. در پایان نیز رقیب ایدئولوژیک خود یعنی سوسیالیسم را مقصر این وضعیتی که خودشان به وجود آورده‌اند، جلوه می‌دهند. اگر این لفاظی عوام‌فریبانه نیست، پس چیست؟!»
انقلاب بولیواری ونزوئلا را از تسلط نظام سلطه نجات داد/مدل سیاست آمریکا در ایران و ونزوئلا یکی است
مسئول تحقیقات و برنامه‌ریزی خانه آمریکای لاتین خاطرنشان کرد: «ونزوئلا جامعه‌ای است که سال‌های متمادی توسط رژیم‌های دیکتاتوری وابسته به نظام امپریالیستی اداره می‌شد. این نظام مسبب فقر و فلاکت و تحقیر ملت ونزوئلا در دوره‌ای طولانی بود که در نهایت با پیروزی انقلاب بولیواری در سال 1998 دوران آن پایان یافت. در حال حاضر نیز قدرتی استعماری و امپریالیستی مانند آمریکا، در حال تلاش برای ساقط کردن دولت قانونی نیکولاس مادورو است. در مجموع می‌توان گفت چه پیش از دوران انقلاب بولیواری و چه پس از آن مسبب وضع نابسامان ونزوئلا، نظام امپریالیستی بوده و آن‌ها به دلیل منافعی که برایشان در به آشوب کشیدن این کشور وجود دارد، دست از تلاش برای تخریب قدرت سیاسی و اقتصادی ونزوئلا برنمی‌دارند.»
عبدالحمید شهرابی در ادامه گفت: «آن‌ها همین برخورد را نسبت به ایران و اسلام هم دارند. شدیدترین تحریم‌ها را به ملت ما تحمیل و مشکلات اقتصادی برای کشور ایجاد می‌کنند سپس با وقاحت کامل، جمهوری اسلامی را مسبب این وضعیت معرفی می‌کنند.»
این کارشناس آمریکای لاتین ضمن تأکید بر لزوم توجه به دموکراسی و رجوع به آرای مردم برای حل مشکلات داخلی ونزوئلا افزود: «باید به رأی ملت‌ها احترام بگذاریم، این کاری است که آمریکایی‌ها بلد نیستند. در ایران مردم به جمهوری اسلامی رأی دادند و در ونزوئلا نیز مردم آن کشور با انقلاب بولیواری خواستار استقرار دولتی سوسیالیست شدند اما آمریکایی‌ها هیچ احترامی به خواست مردم قائل نیستند و تلاش دارند تا دستاوردهای این انقلاب‌ها را زیر سؤال ببرند.»
غرب دستاوردها انقلاب ونزوئلا را نشان نمی‌دهد
شهرابی سیاه‌نمایی در خصوص ونزوئلای بعد از انقلاب را از سیاست‌های اصلی غرب توصیف و بیان کرد: «علی‌رغم تبلیغات وسیع کشورهای غربی، در دوره کوتاه پس از وقوع انقلاب بولیواری، شأن و جایگاه و منزلت طبقات محروم اجتماعی در ونزوئلا تغییر می‌کند و مردم مستضعفی که در دوره قبل از انقلاب در وضعیت بسیار وخیمی زندگی می‌کردند و اصلاً انسان به حساب نمی‌آمدند به عنوان شهروند به حقوق جالب‌توجهی دست یافتند. برای مثال میزان دسترسی مردم محروم به بهداشت و درمان و آموزش در دوره بعد از انقلاب بولیواری بسیار افزایش یافت و صدها هزار زاغه‌نشین از مسکن آبرومند برخوردار شدند.»
وی در ادامه، اختلاف اصلی غرب با ونزوئلا را بر سر سیاست‌های رهبران این کشور دانست و گفت: «هوگو چاوز و جانشین او نیکولاس مادورو دو سیاست مهم و اساسی در اداره کشور داشتند که هیچ‌کدام از آن‌ها موردپسند غرب نبود. اول اینکه آن‌ها توجه ویژه‌ای به مردم محروم نشان می‌دادند و دوم، تلاش این رهبران برای شکل‌گیری اتحادی جدید علیه امپریالیسم در آمریکای جنوبی بود.»
مسئول تحقیقات و برنامه‌ریزی خانه آمریکای لاتین همچنین خاطرنشان کرد: «سوسیالیسم مورد باور هوگو چاوز سوسیالیسم قرن بیست و یکمی بود و با سوسیالیسمی که در قرن بیستم در برخی کشورها مطرح می‌شد تفاوت داشت. از جمله این تفاوت‌ها می‌توان عدم تناقض با آرمان‌های اسلامی را مثال زد. ما شاهد بودیم که چاوز بارها به تمجید از انقلاب ایران پرداخت و آن را الگویی برای خود معرفی می‌کرد.»
اقتصاد ونزوئلا چندان هم سوسیالیستی نیست
این کارشناس آمریکای لاتین تأکید کرد: «البته ما معتقد نیستیم که در عملکرد دولت ونزوئلا اشکال و اشتباهی وجود نداشت. آن‌ها هم در برخی مسائل اشتباهاتی داشته‌اند اما ریشه مشکلات در جای دیگری است.»
وی با بیان که اقتصاد ونزوئلا چندان هم سوسیالیستی نیست، گفت: «در ونزوئلا اقتصاد دولتی نیست و بسیاری از صنایع در دست طبقه اشراف و سرمایه‌داران است. اتفاقاً مهار نکردن طبقه اشراف، نقدی است که بسیاری از تحلیلگران در مورد سیاست‌های دولت ونزوئلا دارند. کسانی که مشکلات اقتصادی ونزوئلا را ناشی از سیاست‌های سوسیالیستی می‌دانند جزو همان طیف از سیاستمدارانی هستند که هر نوع حمایت از اقشار محروم را با برچسب سوسیالیسم محکوم می‌کنند. آن‌ها به قاچاق میلیون‌ها دلار ارز از کشور اعتراضی ندارند، ولی وقتی که به نیازمندان یارانه داده می‌شود و یا اینکه برایشان سرپناه ساخته می‌شود داد و فغانشان بلند می‌شود.»
شهرابی در پایان تصریح کرد: «باید ورای نقدهایی که به سیاست‌ها وارد است یک «فضولی موقوف» بزرگ به دولت‌هایی گفت که تلاش می‌کنند کودتا به راه بیندازند و در امور داخلی کشورهای دیگر دخالت می‌کنند.»
انتهای پیام/4106/4095/
انتهای پیام/
ناشناس
پنجشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۷ - ۲۳:۰۸
پاسخ
