خودمان هم مقصریم؛
سهم مردم در گرانی‌ها
تا می‌گویند گوشی موبایل گران شده است، مقابل پاساژ علاءالدین صف طویل ایجاد می‌شود، پوشک و دستمال گران می‌شود، عمده فروشی‌های لوازم بهداشتی را قرق می‌کنند، لوازم خانگی گران می‌شود، جنس‌ها را در انبار نگه می‌دارند و نمی‌فروشند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، داریم کم‌کم عادت می‌کنیم به رشد تصاعدی و نه صعودی قیمت‌ها، تحلیلگر خوبی هم شده‌‌ایم؛ جوری که تا ترامپ می‌خواهد در سازمان ملل سخن بگوید، بچه ۱۰ ساله هم می‌گوید الان دلار گرانتر خواهد شد، و پس از سخنان روحانی هم باز گرانتر از آن، حتی الان اگر بگویند دلار می‌رود تا به مرز ۲۰ و ۳۰هزارتومان برسد نیز دیگر تعجب نمی‌کنیم ، چون داریم می‌بینیم قیمت‌ها پله‌ای که نه، تله کابینی بالا می‌رود!
ولی آیا واقعاً فقط و فقط دولت و عوامل خارجی و بیرونی مقصرند یا خودمان هم دخیل بر این قضیه هستیم؟
چه شده است که تا چهار تا شایعه نصفه نیمه از داخل و خارج می‌شنویم، به تکاپوی خرید می‌افتیم تا از قافله عقب نمانیم و کم نیاوریم!
تا می‌گویند گوشی موبایل گران شده است، پاساژ علاءالدین صف طویل ایجاد می‌شود، پوشک و دستمال گران می‌شود، عمده فروشی‌های لوازم بهداشتی را قرق می‌کنند، حبوبات گران می‌شود، خواربار فروشی‌های بازار را خالی می‌نمایند، طلا، سکه و دلار گران می‌شود، صرافی‌های استامبول و طلافروشی‌ها شلوغ‌تر می‌شود! لوازم خانگی گران می‌شود، جنس‌ها را در انبار نگه می‌دارند و نمی‌فروشند، ماجرای ریختن پول در جیب خودروسازان هم که بماند!
به کجا چنین شتابان؟! واقعاً تا کجا قرار است پیش برویم و به این گرانی‌ها دامن بزنیم و تقاضا را بیشتر کنیم؟
تا وقتی گوشمان به سفارش کارشناسان اقتصادی بی‌بی‌‌سی و من‌و‌تو است که جنس‌ها را بخرید و انبار کنید و بعدها گرانتر بفروشید ، تا وقتی که بعد از این همه سفارش به حمایت از تولید ملی، باز دنبال جنس ترکیه و برند فلان کشور هستیم ، تا وقتی چشممان به دهان فلان مجری ماهواره است که ما را می‌خواهد از قحطی و خشکسالی و کمبود بترساند، تا وقتی که داشته‌هایمان را، نقاط قوتمان را نمی‌بینیم و هر روز نقل محافل خانوادگیمان شده که ارزش پولمان از فلان کشور هم پایین‌تر آمده، وضع بدتر می‌شود و بهتر نه.
نمی‌گویم که با نخریدن و صرفه‌جویی و قناعت وضعیت خیلی بهتر می‌شود ، ولی حداقل به آتشی که روز به روز دارد گسترده‌تر می‌شود، هیزم نیندازیم! شاید کمتر کردن تقاضای بیش از اندازه ما اندکی حال اقتصادمان را بهتر کند یا حداقل بدتر نکند! شاید دوری از این مصرف‌زدگی بی‌رویه ، اندکی نجات‌بخش باشد. مگر در حدیث نبوی از پیامبر (ص) نداریم که «کسى که به دیگری رحم نکند، مورد ترحم قرار نخواهد گرفت.» و مگر در آیه قرآن نیامده که «خداوند تغییری در سرنوشت قوم و گروهی به وجود نمی‌آورد مگر اینکه خودشان خواهان آن تغییر باشند.»
بیایید فکر کنیم که هر کداممان در هر نقش و مسئولیتی که هستیم چه کاری می‌توانیم بکنیم که مؤثر باشد؟ اگر راننده تاکسی هستیم، اگر معلمیم، پزشکیم، مهندس ساختمانیم، فروشنده‌ایم.
کم‌فروشی و گران‌فروشی، احتکار و ربا، اسراف و تفاخر و بسیاری از این دست گناهان اقتصادی، آوردن مال حرام به زندگیمان است و تبعات منفی بسیاری بر روند تربیتی اخلاقی خود و خانواده و نسلمان خواهد داشت.
منبع: افکارنیوز
انتهای پیام/4028
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
