دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
30 مرداد 1397 - 06:07

درها خود به خود برای مرد سایبورگی باز می‌شوند

یک مرد که خود را سایبورگ می‌نامد، میکروتراشه‌هایی را در دست‌ها و مچ‌هایش کاشته است که همانند کلید رفتار می‌کنند یعنی زمانی که جلوی در خانه‌اش قرار می‌گیرد، در را باز می‌کنند و همینطور زمانی که می‌خواهد بیرون برود، موتورش را روشن می‌کنند.
کد خبر : 305482

به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از دیلی‌میل، راکس فاکس مرد 36 ساله کانادایی است که 100 قطعه سیلیکونی و ماورای بنفش و همچنین تراشه‌ در بدنش دارد که از جمله آنها می‌توان به دو شاخ سیلیکونی‌اش اشاره کرد.


وی ادعا می‌کند که تراشه‌های زیر پوستش کاربردهای فراوانی برایش دارند که از جمله آنها توانایی باز کردن درها برای اوست که همانند یک دست نامرئی برایش کار می‌کنند. این تراشه‌ها به اندازه دانه‌های برنج هستند و زیر پوست کاشت می‌شوند و دیگر دغدغه گم کردن کلید یا پیدا کردن آن از کیف را ندارید.


فاکس می‌گوید که فرآیند کاشت فرستنده‌های RFID یا سیستم بازشناسی با امواج رادیویی و همچنین NFC یا ارتباطات میدان نزدیک در پوست تنها چند ثانیه طول می‌کشد و از آنجا که اندازه‌های این ایمپلنت‌ها فقط دو در 12 میلی‌متر است، عملیات کاشت آن کاملاً بدون درد است.


این ایمپلنت‌ها نیاز به باتری یا شارژ ندارند و انرژی مورد نیازشان را از القای الکترومغناطیس تأمین می‌کنند. این ایمپلنت‌ها به دلیل خاصیت شفافیتی که دارند، اصلاً دیده نمی‌شوند و فقط با لمس، زیر پوست حس می‌شوند.


فاکس می‌گوید که این تراشه‌های کاشت‌شده در بدن را هیچ کس نمی‌تواند بدزدد و حتی می‌تواند از آسیب‌های فیزیکی بدن هم محافظت کند. او تراشه‌ها را به گونه‌ای طراحی کرده است که زمانی که جلوی در قرار می‌گیرد، درهای خانه باز می‌‌شوند و زمانی که می‌خواهد سوار موتور سیکلت شود، خودش روشن می‌شود.


او علاوه بر اینها، ایمپلنت‌هایی در بدنش دارد که اطلاعاتش را همانند یک کارت ویزیت ذخیره می‌کند. خودش در این مورد می‌گوید: «من خودم را یک سایبورگ می‌دانم و می‌بینم که این ایمپلنت‌ها چگونه با دنیای اطراف من تعامل برقرار می‌کنند».


وی می‌افزاید: «کلیدها ممکن است گم شوند یا به سرقت بروند؛ در حالی که فرستنده‌های کاشته‌شده در بدن من بسیار ایمن هستند، قابل سرقت نیستند و انسان را از صدمات فیزیکی محافظت می‌کند».


فاکس همچنین می‌گوید: «تنها راه ممکنی که تراشه‌های دستم ممکن است از من جدا شوند، فقط موقعی است که دستم را قطع کنند. برای این موضوع چاره‌ای دارم و از اطلاعات تراشه‌های کاشت‌شده‌ام بکاپ‌هایی (فایل‌های پشتیبانی) نگه می‌دارم».


انتهای پیام/4056


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب