دانشمندان چگونه سرطان سینه را از خواب بیدار می‌کنند؟
دانشمندان تلاش کرده‌اند تا بدانند که چگونه سلول‌های سرطانی گاهی برای سال‌ها پنهان می‌شوند و دقیقا چیزی که موجب فعال شدن مجدد آنها می‌شود چیست. دانشمندان مکانیزمی را شناسایی کرده‌اند که اجازه می‌دهد سلول‌های سرطانی در سایر قسمت‌های بدن به حالت خاموش در آیند تا سال‌ها بعد با نیروی کشنده دوباره حرکت کنند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، و به نقل از اینترنشنال نیوز براساس یک مطالعه منتشر شده در روز سه شنبه، دانشمندان مکانیزمی را شناسایی کرده‌اند که اجازه می‌دهد سلول‌های سرطانی در سایر قسمت‌های بدن به حالت خاموش در می‌آیند تا سال‌ها بعد با نیروی کشنده دوباره حرکت کنند.
محققان در آزمایشات با سلول‌های انسانی و موش‌های زنده، نشان دادند که مکانیسم غیرفعال کردن - با مواد مخدر یا دستکاری ژن - سلول‌های سرطانی را فلج می‌کند و مانع از گسترش آنها می‌شود.
این مطالعه نشان می‌دهد که کشف گزارش شده در مجله Nature Communications، یک هدف امیدوار کننده برای توسعه درمان‌های سرطان پستان است. حدود 90 درصد مرگ و میرهای سرطان پستان در زمانی رخ می‌دهد که بیماری به سایر اعضا یا قسمت‌های بدن منتقل می‌شود.
دانشمندان تلاش کرده‌اند تا بدانند که چگونه سلول‌های سرطانی، پنهان می‌شوند - گاهی اوقات برای دهه‌ها - و دقیقا چیزی که موجب تحریک آنها می‌شود چیست.
Autophagy زمانی اتفاق می‌افتد که هر سلولی - سالم یا سرطانی - اجزای داخلی را مجددا تغییر می‌دهد و برای زنده ماندن در محدوده‌ای استرس‌زا و محیط مغذی این اجازه را می‌دهد تا سلول به طور جزئی تعطیل شود یعنی وارد حالتی شبیه به خواب زمستانی می‌شود. یافته‌های این تحقیق به توضیح این که چرا درمان‌های فعلی اغلب نمی‌توانند سلول‌های سرطان پستان را که بعد از جراحی و شیمی درمانی باقی می‌مانند، ریشه کن کنند،پرداخته است.
هانتر گفت: «بسیاری از داروهای ضد سرطان سنتی برای هدف قرار دادن سلول‌های تقسیم شده طراحی شده اند. با این حال، سلول‌های خاموش، به طور فعال غالبا تقسیم نمی‌شوند و بنابراین به نظر می‌رسد که به این نوع داروها مقاوم هستند. این واقعیت که آنها در جای دیگری در بدن پنهان می‌شوند، به سلول‌ها نیز کمک می‌کند تا درمان‌های موضعی مانند اشعه را فراموش کنند».
در یک آزمایش، محققان به رهبری همکار‌هانتر، لورا ورا-رامیرز سلول‌های سرطانی پنهانی را به موش‌ها تزریق کردند. نیمی از حیوانات یک داروی مهارکننده اتوفایگی را در اختیار داشتند، در حالی که دیگران داروهای پلاسبو یا «مکانی» را دریافت کردند. در یک آزمایش دوم، آنها یک ژن را کنترل کردند که autophagy را کنترل می‌کند. این مطالعه به این نتیجه رسید که هر دو روش به طور قابل توجهی کاهش بقای سلول‌های سرطانی را کاهش و گسترش می‌دهند. بدون استفاده از اتوفایگی، سلول‌های سرطانی ماده سمی را به وجود می‌آورند و به میتوکندری‌ها، واحدهای تولید انرژی سلول‌ها آسیب می‌رسانند. ه
انتر گفت: «جاده‌ای که به درمان مناسب می‌انجامد طول خواهد کشید. یک آزمایش بالینی برای تعیین این که آیا درمان در بیماران انسانی کار می‌کند یا خیر، باید انجام شود. او اضافه کرد، همچنین مشخص نیست که آیا این یافته‌ها مربوط به انواع دیگر سرطان است یا خیر».
منبع: خبرگزاری علم و فناوری
انتهای پیام/
