حسن صادقی*
انتظارات دولت و مجلس از تامین اجتماعی و توانمندی‌های سازمان در پاسخ به این انتظارات
متأسفانه طی دهه‌های بعد از انقلاب به دلیل عدم شناخت عمیق از وضعیت سازمان و نبودن دانش و علوم لازمه در حوزه نظام بیمه‌ای و در نظام مدیریت ستادی و اجرایی کشور منتج به سوء برداشت‌هایی شده که در گذر زمان هزینه‌های سنگین برای این سازمان بوجود آورده است و متأسفانه هر روز هم که می‌گذرد بر ابعاد آن نیز افزوده می‌شود بگونه‌ای که امروز سازمان چابک دیروز، تبدیل به سازمانی حجیم و کم بازده شده است و از وضعیت خوب و حال خوش قبل از انقلاب برخوردار نیست، لذا آنچه که باید پیرامون آن قلم زد این است که دولت و مجلس حال ناخوش سازمان را تبدیل به مرگ زود هنگام نکنند و بجای انتظارات غیر معقول و خواسته‌های غیر مرتبط به دنبال کمک به سازمان تأمین اجتماعی برای بهبود حال و احوال و فاصله گرفتن آن از مرگ زودهنگام باشند که اگر این موضوع را دنبال کنند قطعاً در جهت جلوگیری از یک بحران اجتماعی بزرگ کمک کرده‌اند و نظام سیاسی و حاکمیت کشور را از چالش عمیقی بر حذر داشته‌اند اما اگر این وضعیت را ادامه دهند مطمئناً توان سازمان پاسخگوی هواپیمای آرزوهای دولتمردان و مجلس نشینان نیست.
تأمین اجتماعی توان پاسخگویی به تعهدات سیاسی افراد صاحب نفوذ در حوزه انتخابیه آنها را ندارد حتی از پرداخت حقوق بازنشستگان دچار عجز است و با کسری منابع 39 هزار میلیاردی مواجه است و از طرفی به یمن قوانین حمایتی همین مجلسیون محترم در ادوار مختلف و لطف نداشته دولت‌ها در دوره‌های پس از انقلاب به سمت ورشکستگی و اضمحلال پیش می‌رود.
لذا باید گفت انتظارات غیر معقول بس است و علامت استوپ را به مجلس‌ها و دولت‌ها برای حال حاضر و آینده ترسیم کرد و از طرفی به مدیران سازمان نیز باید گفت تعصب سازمانی در حفظ اموال این سازمان با تبیین واقعیات موجود که در حال حاضر سازمان با آن مواجه است را در دستور کار پرسنل سازمان قرار دهند و آن تعصب خروشان در دهه 80 را مجددا احیاء کنند تا از درون کارکنان و از برون صاحبان سرمایه یعنی بیمه شدگان بقاء سازمان تأمین اجتماعی را با حساسیت رصد کنند و بیش از این اجازه دست اندازی را به اموال خود ندهند.
*رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری
انتهای پیام/
