سال‌ها از نفوذ سیاسی خودم برای پیشرفت بوکس استفاده کردم/ تفاوت مدیریت در ورزش با سیاست از نگاه ناطق

امیرحسین فلاح- گروه ورزشی خبرگزاری آنا؛ احمد ناطق نوری پدر بوکس ایران از زمان شکل گیری این فدراسیون در سال 68 بر مسند ریاست فدراسیون نشست و در 9 مرداد 96 بعد از 28 سال از این سمت استعفا داد. به گمان همه اهالی بوکس، احمد ناطق بنیان گذار بوکس در ایران بود و اگر تلاش ها و زحمات او نبود شاید این رشته در ایران شکل نمی گرفت. جامعه بوکس ایران موفقیت های خودشان را مدیون ناطق نوری هستند و او که با 28 سال سابقه نمایندگی مجلس لقب پدر پارلمان ایران را هم به خودش نسبت داد بارها از نفوذ سیاسی اش استفاده کرد تا این رشته مسیر پیشرفتش را ادامه دهد.

احمد ناطق نوری در گفت وگو با خبرنگار ورزشی آنا، در مورد ریاست 28 ساله اش در بوکس ایران و همچنین تفاوت مدیریت در ورزش و سیاست پاسخگوی سوالات ما بوده است.

*تاریخچه شکل گیری بوکس در ایران

«بعد از پیروزی انقلاب وقتی همه‌چیز دست مردم افتاد بعضی از بوکسورها برای راه‌اندازی این رشته در ایران دست به کار شدند و به سراغ آیت‌الله منتظری در قم رفتند. وقتی خدمت آقای منتظری رسیدند، ایشان فرمودند این چه ورزشی است که انسان‌ها باید همدیگر را کتک بزنند و طوری صحبت کردند که شکل‌گیری بوکس در ایران منتفی شد. بعد از روی کار آمدن مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به عنوان ریاست جمهوری و زمانی که آقای غفوری فرد به عنوان رئیس سازمان تربیت بدنی انتخاب شدند، به من پیشنهاد داد تا ریاست فدراسیون بوکس را برعهده بگیرم و بوکس را در ایران راه‌اندازی کنم. در واقع آقای هاشمی مجوز شروع به کار بوکس به صورت حرفه ای در ایران را به آقای غفوری فرد دادند. من از سال 68 به عنوان اولین رئیس فدراسیون کارم را در ساختمان اصلی فدراسیون بوکس در ضلع جنوبی ورزشگاه شهید شیرودی بود شروع کردم. البته در این بین نباید زحمات دیگر زحمتکشان بوکس را نادیده گرفت چون اگر نامه نگاری های آنها به آقای غفوری فرد نبود شاید او چنین پیشنهادی به من نمی داد.»

*تفاوت مدیریت در ورزش با سیاست

«سیاست و ورزش دو مقوله جدا از هم هستند و هر کدام شرایط خاص خودشان را دارند. در سیاست با گروه‌های سیاسی و اجتماعی سروکار داریم که هم اداره امور را برعهده دارند و هم می‌خواهند در قدرت صاحب نفوذ باشند. اگر در مجلس یک کشور حضور داشته باشید عمده فعالیت تمام گروههای سیاسی این است که تلاش خودشان را را برای رسیدن به قدرت انجام می‌دهند. در سیاست مبارزه با جریان‌های سیاسی و باقی‌ماندن در جایگاه حاکم و همچنین جلب رضایت مردم کار بسیار مهم و سختی است. اما در ورزش، مطالبات ملی است و در یک رشته خاص مانند بوکس کار بسیار سخت است، چون حاکمیت علاقه‌ای به این رشته ندارد و شاهد هستیم که نهادهایی مانند آموزش عالی، بسیج، ارتش و آموزش و پرورش که باید از رشته های مختلف ورزشی حمایت کنند، رویکردی به بوکس ندارند. در هر صورت من هم در سیاست بودم و هم در ورزش و خوشحالم از این بابت که سالها در هر دو عرصه توان خودم را برای موفقیت و سربلندی مردم گذاشتم.»

*نفوذ سیاسی عامل پیشرفت بوکس

«در هر صورت نمایندگی مجلس مزایایی دارد که من در طول 28 سالی که به عنوان نماینده مردم نور ومحمودآباد در مجلس شورای اسلامی بودم از آن به نفع بوکس ایران استفاده کردم. شخصیت فردی و کاریزماتیک من باعث شد تا هم مقامات دولتی به بوکس بها دهند و قطعا روابط سیاسی که با دولتمردان داشتم در شناخته شدن بوکس کمک بسیاری کرد. قطعا وزرا به دلیل استیضاح شدن و همچنین سوال نمایندگان از وزیر گاهی اوقات مجبور هستند تن به درخواست های نمایندگان دهند و تمام درخواست های من برای بوکس بود و مخصوصا در بحث بودجه این مساله کمک زیادی به فدراسیون می کرد.»

*استعفا پس از 28 سال

«من بعد از 28 سال کار در فدراسیون به نوعی دین خودم را به بوکس ادا کردم و در واقع دلیل اصلی استعفای من هم پیشرفت این رشته ورزشی بود بخاطر اینکه سال آینده بازی‌های مهمی را پیش رو داریم و بازی‌های آسیایی جاکارتا و همچنین رقابت‌های جهانی نیاز به برنامه‌ریزی بلندمدت دارد. شرایط سنی من هم به گونه‌ای بود که دوست داشتم زودتر کناره‌گیری کنم تا نفرات جدید هرچه سریع‌تر برای بازی‌های پیش رو برنامه‌ریزی داشته باشند. چون موفقیت در یک رویداد ورزشی نیاز به برنامه‌ریزی بلندمدت دارد و امیدوارم دوستانی که در راس فدراسیون مشغول شدند با برنامه های درست خودشان بتوانند افتخارات زیادی در این رشته کسب کنند.»

*ماجرای عجیب ساختمان فدراسیون بوکس

«بعد از انتخاب من به عنوان رئیس فدراسیون، یک اتاقی که در حال‌حاضر رختکن تیم‌ملی است دراختیار من قرار گرفت و حدود دو سال در اینجا کار کردم. اما این اتاق واقعا در شان رئیس فدراسیون نبود و اتاق بسیار تاریکی که به درد فضای اداری فدراسیون نمی خورد. بعد از دو سال کار در این مکان، من رایزنی‌های خودم را با سازمان‌های ذیربط مانند صنایع دفاع، ارتش و سپاه انجام دادم و موفق شدم کانکسی برای ساختمان فدراسیون در اختیار بگیرم. افرادی هم که برای ملاقات ما به کانکس می‌آمدند واقعا احساس می‌کردند فضا کوچک است و مکان فعلی را که بالای سالن رختکن و ساختمان اصلی فدراسیون است برای اتاق ریاست در نظر گرفتند که حدود 100 متر هم بیشتر نمی‌شود. اگر ساختمان اصلی فدراسیون جانبازان و معلولین که ساختمان اصلی فدراسیون بوکس است در اختیار ما بود، طبیعتا همچنین ساختمانی هم وجود نداشت و کل امورات بوکس در همان ساختمان اصلی خودش انجام می‌شد. وقتی ساختمان فعلی را به فدراسیون بوکس دادند، این مکان را تخریب نکردند و اتاق رئیس فدراسیون در همین مکان باقی ماند و اتاق قبلی رئیس فدراسیون که اتاق آقای خسروی‌وفا در فدراسیون جانبازان و معلولین بود به عنوان اتاق دبیر فدراسیون بوکس انتخاب شد. کانکس هم که از ابتدا به عنوان ساختمان فدراسیون بود، شرکت تجهیز در حال جمع‌آوری این کانکس بود که من از آنها خواستم تا کانکس را به عنوان محل استراحت ورزشکاران در اختیار فدراسیون قرار دهند و در حال‌حاضر هم کانکس خوابگاه ملی‌پوشان است. بعد از زمانی که من تصمیم به استعفا گرفتم و وزیر ورزش به من حکم افتخاری ریاست فدراسیون بوکس را دادند، چون این دفتر هم ربطی به ساختمان فدراسیون نداشت، تصمیم وزارت ورزش بود که من در این مکان بمانم و در حال‌حاضر هم با یک اشاره ساختمان را ترک می‌کنم و هیچ مشکلی برای ترک آن ندارم و نمی خواهم برای بوکس که ساخته خودم است حاشیه درست کنم.»

*خوشحالی بعضی افراد از رفتن ناطق از بوکس

«ماندگاری در بوکس باعث شد که خیلی‌ها مخالف من شوند. عده‌ای که از گذشته مورد توجه نبودند و به دلایلی کنار گذاشته شدند، اعتقاد داشتند حرف‌هایی برای گفتن دارند و آن حرف‌ها مخالف نظر من بود. یک اقلیت در بوکس بودند که از رفتن من خوشحال شدند و حواشی اخیر هم خیلی تحت‌تاثیر این افراد است. افراد زیادی بودند که جلوی من چاپلوسی می‌کردند اما پشت‌سر علیه من صحبت می‌کردند. دبیر فدراسیون داشتیم که برعلیه فدراسیون در روزنامه خودش صحبت می‌کرد در حالی که کارمند فدراسیون بود و از اینجا حقوق می‌گرفت. در هر صورت دشمن و افرادی حاشیه دار همه جا حضور دارند و همین زمان که من از بوکس رفتم هم قطعا خیلی ها هنوز ساز مخالفت علیه من می زنند.»

*عملکرد مثبت پدر بوکس ایران

«بوکس در ایران از اول ضعیف بود و به دلیل مشکلاتی که داشت نمی‌توانست این رشته شکل قهرمانی بگیرد. بوکسورهای ایران در اکثر مسابقاتی که شرکت می‌کردند در همان شب اول مسابقه حذف می‌شدند و بزرگترین افتخار این بود که بتوانند به شب‌های دوم و سوم مسابقات برسند. چون بوکس جایگاهی در نزد حکومت نداشت، کسب موفقیت در آن سخت بود. در عرصه مربیان هم، بزرگترین مربیان بوکس ایران آقای نهرودی و احدی در ایران هستند و مربیان مختلفی از خارج از کشور آمدند که نتوانستند نتایج خوبی کسب کنند. اما از بعد پا گرفتن این رشته ورزشی در ایران، عملکرد خودم را مثبت ارزیابی می کنم و در حال‌ حاضر همین‌ که ورزشکاران زیادی در بوکس فعالیت می‌کنند و همچنین مقام‌های بسیار ارزشمندی در عرصه بین‌المللی کسب کردیم. جای رضایت دارد. در این سال ها فعالیت های زیادی هم در استان های مختلف انجام دادیم و در همه استان ها هیات بوکس تشکیل شد. ضمن اینکه در سال های اخیر این هیات ها را در سطح شهرستان هم ارتقا دادیم. در اکثر شهرستان‌ها که فاقد رینگ بودند با توجه به هزینه سنگین خرید رینگ، این کار را انجام دادیم و اکثر شهرستان‌ها از رینگ بوکس برخوردار هستند.»

*پسران من در بوکس فعالیتی نداشتند

«متاسفانه در سال هایی که من در بوکس بودم حواشی زیادی برای من درست کردند. یکی از حواشی که برای من طی این سال ها درست کردند این بود که پسرانم را در فدراسیون مشغول کار کردم و در سفرهای خارجی همراهم هستند. پسر بزرگم حمید تحصیلکرده انگلیس است و هیچ وقت در فدراسیون بوکس هیچ سمتی نداشت و تنها در یک سفر خارجی همراه من بود. در سفری که ما به دعوت اتحادیه جهانی به مصر داشتیم پسرم به عنوان مترجم همراه من بود و بعد از آن دیگر هیچ فعالیتی نداشته است. پسر کوچیکترم سعید به صلاحدید من در برهه زمانی مسئول بازرسی فدراسیون بود که در این مدت کمک زیادی به من کرد و هر وقت مشکلی در فدراسیون بوجود می آمد با کمک آقاسعید برطرف می شد. آقا سعید هیچ‌وقت هم از طرف فدراسیون بوکس به خارج کشور یا استان‌های ایران سفر نکرد و اتفاقا او تنها یکبار به خارج کشور رفت که آن هم با هزینه شخصی به آلمان سفر کرد. استعفای من هم به دلیل اصرار فرزندانم بود و به اتفاق آقا حمید پیش وزیر ورزش رفتیم تا استعفای خودم را تحویل ایشان دهم.»

*حرف آخر

تمام این سال ها تمام توانم را برای بوکس ایران گذاشتم تا کاری را که از ابتدا پایه گذارش خودم بودم را به سرانجام برسانم. خوشبختانه عملکرد موفقی هم داشتم و دوست داشتم که بعد از رفتن من همه به نیکی از من یاد کنند. ناطق نوری نوستالژی خوبی برای جامعه بوکس است و در حال حاضر هم کمک هایم را برای موفقیت بوکس دریغ نمی کنم و اگر از من کمک یا مشورتی بخواهند در خدمت فدراسیون هستم.