بایدها و نبایدهای بینالمللیسازی آموزش عالی از زبان رئیس دانشگاه تهران
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دکتر محمود نیلیاحمدآبادی در همایش معاونان و مدیران بینالملل دانشگاهها و مراکز پژوهشی و پارکهای علم و فناوری سراسر کشور که از ظهر امروز با حضور وزیر علوم، قائممقام وزیر امورخارجه و تعدادی از رؤسای دانشگاهها در دانشگاه الزهرا(س) آغاز به کار کرده است، با طرح دو سوال بینالمللیسازی دانشگاهها به چه معناست؟ و جایگاه بینالمللیسازی در دانشگاههای کشور در کجا قرار دارد، گفت: در تعریفی که در تئوری درباره بینالمللیسازی آموزش عالی آمده است میگوید فرآیند پیوسته ارائه برنامهریزی و اجرای آموزش پسادبیرستان در ابعاد بینالمللی و بینفرهنگی است.
وی افزود: اما این تعریف با آنچه که اکنون اجرا میشود متفاوت است. ما به عنوان کشوری با سابقه تمدن بسیار بالا، به عنوان کشوری پس از جوانان فرهیخته و به عنوان کشوری که معتقدیم باید جایگاه ویژهای در جهان داشته باشیم، از نظرمان بینالمللیسازی آموزش عالی یعنی اینکه میخواهیم در فرآیند تولید دانش و محتوا در حوزه آموزش عالی مشارکت جدی داشته باشیم.
رئیس دانشگاه تهران ادامه داد: بنابراین باید در تولید محتوا و ارائه برنامههای آموزش عالی حضور جدی و مشارکت جدی داشته باشیم و نیز در تولید مقالات در دنیا و هم فرآیندهای حوزه علم و فناوری.
نیلی احمدآبادی درباره چرایی این حضور و مشارکت هم توضیح داد: هیچ عملکردی در دنیا سراغ نداریم که در مرزهای جغرافیایی محدود شده باشد. حضور در فضای بینالمللی یک رقابت ایجاد میکند و زمینهساز ارتقای کیفیت میشود. وقتی ذینفعان ما صرفا ملی و محدود در یک فضای جغرافیایی باشند، دیگر حق انتخاب ندارند.
بینالمللیسازی یعنی جذب بیشتر دانشجو و جذب بیشتر منابع مالی
رئیس دانشگاه تهران با بیان تعریف دیگر از بینالمللیسازی گفت: بینالمللیسازی یعنی جذب بیشتر دانشجو و جذب بیشتر منابع مالی؛ خود بینالمللی شدن یک فضای رقابتی را تعریف میکند. تفاوت دبیرستان و دانشگاه در تولید نوآوری است. در دبیرستان آنچه که آموزش میدهیم یک فاصله چند ساله با آخرین دستاوردها دارد، اما در دانشگاهها آنچه آموزش میدهیم علم روز و آخرین دستاوردهای بشر است. به همین دلیل آموزش دانشگاهها محصول آخرین یافتههای پژوهشی بشر است و دانشگاهها برای اینکه به معنای واقعی دانشگاه باشند و آموزش واقعی بدهند، باید به این دستاوردها متصل باشند.
وی با تاکید بر اینکه علم متعلق به هیچ قوم خاص نیست و در هیچ چارچوب جغرافیایی محدود نمیشود، اظهار کرد: چون عالمان همواره به دنبال یافتن آخرین دستاوردهای علمی هستند.
بینالمللی شدن دانشگاهها بخش ماهوی و ذاتی هویت آنها است
نیلی بر اینکه بینالمللی شدن دانشگاهها بخش ماهوی و ذاتی هویت آنها است، تاکید کرد و گفت: اگر بینالمللی شدن را یک چیز عارضی به آموزش عالی نگاه کنیم، نگاهمان متفاوت خواهد بود. با این تعریف که بینالمللی شدن در ذات دانشگاهها قرار دارد، بنابراین هر فعالیت ما باید در فضای بینالمللی قابل قبول باشد. یکی از ابعادی که باید به آن زیاد توجه داشته باشیم، خردهفرهنگها هستند.
رئیس دانشگاه تهران گفت: بینالمللیسازی نباید منجر به از بین رفتن زبانها و خردهفرهنگها شود. ما به دلیل اینکه سالها نگاهمان بیشتر به اعزام دانشجو بوده، دانشگاههایمان یاد گرفتهاند که تمام شیوههای خود را به زبان محلی و شیوه محلی ارائه کنند و اکنون دچار مشکل شدهایم. تابلوها و تمام مدارکمان به زبان فارسی است. حتی ما در دانشگاهها از یک سامانه آموزشی استفاده میکنیم که قابل تبدیل به هیچ زبان دیگری نیست. برنامههای درسی، شیوه پذیرش و شیوه پژوهشی که نوشتهایم همگی را داخلی تعریف کردهایم. بنابراین بیشترین دانشجویان ما در دانشگاههای کشور کسانی هستند که کمتر به زبانهای دیگر دنیا مسلطند و حضورمان در سطح بینالمللی کمرنگ شده است.
قدرت بالقوه جمهوری اسلامی ایران در مباحث علمی
وی با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران به لحاظ علمی بالقوه قدرت بسیاری دارد، خاطرنشان کرد: در چند سال اخیر کارهای جدی و خوبی شروع شده است. پروژههای مشترک و حضور دانشگاههای ایران در دیگر کشورها باعث تقویتمان شده است.
نیلی با بیان اینکه در سطح ملی حضور در ابعاد بینالمللیسازی آموزش عالی است، به خوبی شناخته نشده است تاکید کرد: یکسری حساسیتها وجود دارد که باید کاهش یابد. دانشگاهها نیز میدانند که فعالیتهایشان از خط قرمزهای نظام عبور نکند. خوشبختانه وزارت امور خارجه و سایر نهادها همکاری خوبی دارند، ولی به نظرم ما نیازمند یک جهش بیشتر در برنامهریزیهای توسعه بینالمللیسازی آموزش عالی هستیم.
ایراد دیگر بینالمللیسازی دانشگاها از نظر رئیس دانشگاه تهران در حوزه تعاریف بود. وی در اینباره توضیح داد: ما باید بدانیم تعریف دانشجو و استاد بینالمللی چیست؟ ما نیازمند استاندارد ملی برای تعریف دانشجو و استاد بینالمللی هستیم. چون تعریف دانشجوی بینالمللی که در آمریکا، استرالیا و ژاپن و دیگر کشورها هم با هم متفاوت است.
نیلی احمدآبادی در پایان به تجربه دانشگاه تهران بر گسترش تعاملات بینالمللی اشاره کرد و گفت: تقویت فعالیتها در حوزههای آموزشی و پژوهشی و بهینهسازی زیرساختهای بینالمللی از راهبردهای اصلی دانشگاه تهران در این زمینه بوده است. دانشگاه تهران یک بورس ویژه تحصیلی را برای دانشجویان ممتاز دیگر کشورها در نظر گرفته است. افزایش دورههای مطالعاتی و گرفتن استاد و دانشجو از دیگر فعالیتهایمان است و در برنامه 5 ساله راهبردی دانشگاه تهران مشخص کردهایم که ما باید هرسال چه فعالیتهایی را در چه حوزههایی انجام دهیم. براساس قراردادی که با وزارت علوم داشتیم، قرار بود بودجهای به دانشگاهها اختصاص پیدا کند و حالا که سال در حال اتمام است هنوز خبری نیست. دانشگاهها نیازمند حمایت جدی در این زمینه هستند.
انتهای پیام/