حیات سیوسه پل وابسته به جاری شدن آب است/ نگرانی ما از مرمت های 50 سال اخیر است نه معماری سنتی
سید هادی رضوی، یکی از فعالان میراث فرهنگی، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا گفت: به واسطه اینکه سیوسه پل، سازهای آبی است و سازههای آبی در معماری سنتی حیاتشان بسته به جاری شدن آب است، در آسیب شناسی و بحث فنی میتوان به این نکته اشاره داشت که نبود آب سازهتاریخی را دچار آسیب میکند.
وی ادامه داد: در این آسیبشناسی میتوان به دو مشکل اشاره کرد اول آسیبهایی که به بستر پل وارد میشود و دیگری آسیبهایی که به کالبد پل وارد میشود که در حقیقت آسیب یکی به دیگری هم لطمه وارد میکند یعنی در زمانی که بستر دچار آسیب شود پل هم دچار خرابی خواهد شد و اگر پل دچار آسیب شود، بستر آن هم لطمه خواهد دید.
رضوی عنوان کرد: در بررسی وضعیت پلهای تاریخی چون سیوسه پل یک موضوع کف رودخانه به پایین است که با ایجاد حفره و پایینرفتن سطح آب زیرزمینی ایجاد میشود. برای بررسی دقیق این مورد نیاز است تا اسکنهای زمینشناسی انجام شود و عمق بستر مطالعه شود.
وی افزود: معماری پلهای تاریخی بسیار منعطف است و اگر بستر نشست کرده باشد این قوس خطرناک است و گرنه این خم صرفا در کالبد خطر خاصی ندارد و مرمت آن آسان است و میتوان براحتی آجرها راسرجای خود قرار داد.
رضوی تاکید کرد: موضوع پل تاریخی به مرمت آن در اواخر دهه ی ٤٠ بستگی دارد چراکه مرمت در آن زمان اکثرا با تغییر سازههای اصلی همراه بود و باعث تغییر رفتار سازه شده است. آنچه در ذهن دارم این است که طبق نظر استاد مرحوم دکتر شیرازی در دهه ٤٠ کف پل مرمت شد و ما در این بخش الحاقات معماری مدرن را داریم که شامل بتن و آهن است. طبق صحبتهای وی در معماری سنتی ما کار بیهوده نداریم و به سازه ای اولیه و اصیل اعتماد داریم. اینکه معماری مدرن در سازه وارد شده و رفتار خاص خود را دارد و در شکل سنتی آن نیز دارای دانش و رفتار خاص خود است از جمله مواردی است که باید به آن توجه شود. در پلی که سیستم سنتی آن حفظ شده شکم دادن دیواره ایجاد خطر نمیکند اما در سازهای که معماری مدرن دارد و تنها ظاهر سنتی خود را حفظ کرده این مسئله می تواند مشکلساز است.
وی با بیان اینکه ما دچار عدم همیت کاری هستیم بیان کرد: مرمت عمل سخت و خطرناکی نیست اما اینکه چطور آجرها شمارهگذاری و سپس چیده شوند مسئلهای مهم است. ما در این حوزه به آدمهایی نیاز داریم که تعهد کاری داشته باشند و از تخصص لازم نیز برخوردار باشند.
این فعال میراث فرهنگی اظهار کرد: فیلم پخش شده در فضای مجازی میتواند فرصت مطالعاتی و مرمتی باشد که هم پل تست شود و هم باعث افزایش اطلاعات مردم شود.
وی عنوان کرد: در فصل زمستان رطوبت هوا برای پایداری سیوسهپل کافی است اما کمبود آب از حد میزان مشکل ساز است اما اگر بستر پل در لایههای پایینتری از زمین نشست کرده باشد صرفا به ماجرای رودخانه بازنمیگردد.
وی تاکید کرد: اینکه چرا پل با این طول باید در نقطه عریض رودخانه واقع شود نکته بسیار مهمی است. آنچه نگرانکننده است دخل و تصرفهای جدید است چراکه در مرمتهای دهه 50 و ٤٠ سواد عمومی متفاوت از آن چیزی است که امروزه در سازهها انجام میشود.
لازم به یادآوری است، سی و سه پل قطعا یکی از شاخصترین جاذبههای گردشگری شهر اصفهان، از آثار تاریخی متعلق به دوران سلطنت شاه عباس صفوی است که در اوایل قرن ۱۱ هجری قمری و در سال ۱۰۰۸ قمری احداث شد. پل اللهوری خان، نام دیگر این اثر ایران کهن است که روی رودخانهی زایندهرود قرار دارد. در دوران حکومت صفویان، در این بنای زیبا مرسم جشن آبپاشان و خاجشویان ارامنهی ساکن اصفهان برگزار میشد. اثری که میتوان آن را شاهکار معماری ایرانی در آن دوران نامید.3
دیروز فیلمی منتشر شد که خبر از شکم دادن دیواره جانبی سی سه پل داده بود.
انتهای پیام/