دانشگاه شهید رجایی، سرگردان بین دو وزارتخانه

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی در سال 1359 با نام «مجتمع تکنولوژی انقلاب اسلامی» با ادغام انستیتوهای تکنولوژی تهران بنیان‌گذاری شد؛ سپس به «مرکز آموزش عالی فنی انقلاب اسلامی» تغییر نام داد و علاوه بر دوره های کاردانی و معلم فنی، مجوز برگزاری دوره‌های کارشناسی ناپیوسته دبیرفنی را نیز دریافت کرد.

در سال 1372 این مجموعه با مجوز دفتر گسترش آموزش عالی (وزارت فرهنگ و آموزش عالی) به دانشکده تربیت دبیر فنی و حرفه‌ای تبدیل شد و از طریق آزمون سراسری در دو رشته کارشناسی، اقدام به پذیرش دانشجو کرد. سپس با توجه به امکانات و توانایی‌های موجود، در سال 1376، با ادغام «مرکز آموزش عالی» و «دانشکده تربیت دبیر فنی و حرفه‌ای» و با اخذ پروانه از وزارت فرهنگ و آموزش عالی و تأیید شورای عالی انقلاب فرهنگی به مرتبه دانشگاه ارتقا پیدا نمود و به نام «دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی» خوانده شد.

این دانشگاه تنها دانشگاهی است که علاوه بر نظارت وزارت علوم، زیر نظر نظارت مستقیم وزارت آموزش و پرورش است. پیش از این دانشگاه علمی-کاربردی نیز جزو آن دسته از مراکز آموزش عالی بود که زیر نظر دو وزارت‌خانه اداره می‌شد، اما در سال های اخیر از نظارت وزارت آموزش و پرورش بیرون آمد و مثل دانشگاه‌های دیگر تحت نظارت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در‌آمد. گفته می‌شود مسئولان وزارت آموزش و پرورش نگاه دیگری به این دانشگاه دارند و دلشان نمی‌خواهد نظارت بر این دانشگاه را از دست بدهند.

سرگردان بین دو وزارتخانه

این مساله مشکلات زیادی را برای دانشجویان این دانشگاه پدید آورده است. مثلا اگر آن ها برای حل مشکلی به مسئولی مراجعه کنند، به خاطر نظارت دو وزارت‌خانه، مدام از این طرف به آن طرف پاس داده می‌شوند. علاوه بر این دانشگاه شهید رجایی نماینده وزیر ندارد، یعنی هیئت نظارت دانشگاه شهید رجایی مدتی طولانی است که بدون نظارت نماینده وزیر تصمیم گیری می کند!

ماجرایی که وقی دانشجویان دلیل آن را پرسیده‌اند و حتی درخواست حضور نماینده وزیر در دانشگاهشان را کرده اند با عدم همکاری وزارت علوم مواجه شده اند.

سیما که یکی از دانشجویان فعال دانشگاه شهید رجایی است، درباره این معضل به آنا می‌گوید: «ما واقعا خودمان هم نمی دانیم با کدام وزارتخانه برای حل مشکلاتمان روبرو هستیم. اصلا کسی جواب ما را نمی دهد. بودجه که کم می‌آید هیچ کدام از دو وزارت خانه این کسری را قبول نمی کنند. از طرفی ما مجبوریم محدودیت های هر دو وزارت خانه را تحمل کنیم و اهرم فشار ما هم لغو تعهد است، یعنی چون ما تعهد خدمت داریم، اگر به نظرشان کاری دور از شان هر کدام از دو وزارت‌خانه‌ انجام بدهیم تهدید به لغو این تعهد می‌شویم.»

او با بیان اینکه «ما عملا هیچ روند قانونی در دانشگاه متصور نیستیم» بارها روی این موضوع تاکید می کند و می گوید: «صدور مجوز انجمن اسلامی‌ مشروط به عضو بودن در دفتر تحکیم وحدت است و عملا خروج از این اتحادیه (که به لحاظ قانونی هم بسیار مشکل دارد و حتی بدون حد نصاب رسیدن تشکل های عضو اعلام موجودیت کرده و مشمول لطف وزارت علوم شده است چرا که حامیان قدرتمندی دارد)، معادل منحل شدن این تشکل محسوب می شود.»

از سوی دیگر یکی از مشکلاتی که بسیاری از فعالان و حتی ادوار این دانشگاه را آزرده خاطر ساخته است، از بین رفتن تمامی آرشیو انجمن اسلامی با سابقه 36 ساله است! گویی عمدا شناسنامه این تشکل را باطل کرده اند و شناسنامه ای 6 ماهه برایش صادر کرده اند.

اما این تنها مشکلات دانشجویان دانشگاه شهید رجایی نیست. دانشجویان این دانشگاه به سختی برای کارهای دانشگاهی مجوز می گیرند. این گرفتن مجوز حتی به چاپ نشریات دانشجویی نیز می رسد و از طرفی مثلا وقتی بین 6 نفر از اعضای انجمن محیط زیست فقط یک نفر که از قضا بیشترین رأی را داشت، پسر بود، اجازه حضور در انجمن به وی داده نشد چرا که بقیه اعضا دختر بودند!

از نظر مسئولان کمیته انضباطی و حتی معاونت فرهنگی، قانون چیزی فراتر از کتاب ها و نوشته هاست و مهمتر اینکه هیچ کس مسئولیت آنچه که در این دانشگاه می گذرد را بر عهده نمی گیرد.