دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
20 خرداد 1394 - 09:55

سیستم مدیریتی نوین برای بهبود مدیریت آب در کشاورزی

با توجه به کمبود منابع، آیا تولید بیشتر در کشاورزی امکان‌پذیر است؟ محققان اروپایی در بولونیای ایتالیا برای بررسی این موضوع تحقیقی را انجام داده‌اند که در آن با استفاده از سیستم‌های کنترل رطوبت خاک و حسگرهای مخصوص، میزان آب‌رسانی به محصولات را مدیریت می‌کنند.
کد خبر : 22510

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Engadget، مدیریت پایدار آب به داشتن تولیدات کشاورزی با کیفیت بالا کمک می‌کند. بنابر اعلام سازمان جهانی کشاورزی، فائو، در سال ۲۰۳۰ تقریبا ۸۰ درصد از آب استخراج شده در جهان برای آبیاری کشاورزی استفاده خواهد شد.


بهبود مدیریت آب در آبیاری کشاورزی نقش مهمی در مبارزه با بحران آب در آینده ایفا خواهد کرد. آدریانو باتیلانی، متخصص زراعت و هماهنگ کننده پروژه علمی فیگارو می‌‌گوید: «با این پروژه ما باید هرگونه داده را که کشاورزان برای تولید سیستمی مدیریتی با دقت بسیار زیاد احتیاج دارند ارائه کنیم. وقتی از دقت بسیار زیاد حرف می‌‌زنیم یعنی اینکه می‌‌توانیم آب، آبیاری، بارورسازی آبی (استفاده مشترک از آب و کود) و همه فرایند کشاورزی را در مقیاسی کوچکتر در مقایسه با مزرعه مدیریت کنیم».


ایجاد یک سیستم مدیریت تحلیل‌های پیچیده در مقیاس یک مزرعه و یک محصول واحد چالش برانگیز است، ابزاری که کشاورزان را قادر می‌‌سازد تا در لحظه درست تصمیمات درستی بگیرند.


دومنیکو سولیماندو، متخصص زراعت می‌‌گوید: «یک حسگر، روند میزان رطوبت را در طول زمان در خاک اندازه می‌‌گیرد. دانستن دقیق میزان آب موجود در خاک بسیار مهم است زیرا به ما اجازه می‌‌دهد که به دقت لحظه‌ای را که باید دست به آبیاری بزنیم و میزان آب لازم برای محصول را تشخیص دهیم».


برای آبیاری با دقت بالا، گروهی از محققان اقدام به آزمایش سیستم‌های کنترل رطوبت درون خاک می‌‌کنند. جیوله کیاری، متخصص زراعت می‌‌گوید: «ما









هسته مرکزی این پروژه یک برنامه دیجیتال است که اقدام به ترکیب و پردازش داده‌های دریافتی از شبکه‌های حسگر زمینی و داده‌های به دست آمده از ماهواره‌های هواشناسی می‌‌کند تا مدیریتی بهینه از آب پدید بیاید



چندین مشاهده روی این نمونه‌ها انجام می‌‌دهیم. در میان آنهایی که باید به ما داده‌هایی برای درجه‌بندی حسگر بدهند، به درجه میزان رطوبت در نمونه‌ها نگاه می‌‌کنیم. سپس در مقابل، نمونه‌های دیگر را داریم که از آنها برای تشخیص محتویات درون زمین استفاده می‌‌کنیم».


شبکه‌ای از لوله‌ها از زمینی که آزمایش‌ها روی آن انجام می‌‌شود، عبور می‌‌کند. این لوله‌ها سوراخ‌هایی کوچک نزدیک به ریشه گیاهان دارند. برای شاخه هر کدام از این شبکه‌های آب می‌‌توان متغیرهای متفاوتی تعیین کرد تا از دادن آب اضافی به محصولات جلوگیری شود. مدیریت تمام این امور هم آسانتر از چیزی است که تصور می‌‌شود.


هر کشاورز قادر خواهد بود تا جریان آب به هر گیاه را با استفاده از یک لوح رایانه که به یک برنامه دیجیتال متصل است، مدیریت کند.


هسته مرکزی این پروژه یک برنامه دیجیتال است که اقدام به ترکیب و پردازش داده‌های دریافتی از شبکه‌های حسگر زمینی و داده‌های به دست آمده از ماهواره‌های هواشناسی می‌‌کند تا مدیریتی بهینه از آب پدید بیاید.


مدیریت بهینه آب همچنین برای تدارک تغییری بزرگ که آغاز هم شده است مورد نیاز است، امری که کشاورزی را از تولیدکننده غذا به تولید کننده زیست توده (biomass) تبدیل می‌‌کند.


آدریانو باتیلانی می‌‌گوید: «کشاورزی در آینده به تولید زیست توده خواهد پرداخت که به کمک آن پایه‌های محصولات شیمیایی جدید پدید می‌‌آیند. ما مواد شیمیایی نفتی را رها می‌‌کنیم تا به شیمی کِتون و قند برسیم و حتی از آن فراتر برویم».


او می‌‌افزاید: «در چند سال آینده گوجه فرنگی به عنوان یک میوه به نتیجه ثانویه فرایند تولید، تبدیل خواهد شد. چیزی که ما از گیاه می‌‌توانیم به دست بیاوریم احتمالا چیزی خواهد بود که شما می‌‌توانید آن را با سود بیشتر بفروشید. کشاورزی با محصول دوگانه ایده‌ای است که در آن کل زیست توده دارای ارزش است. از یک طرف من دست به استخراج کِتون یا مواد درون گیاه (فیتوکمیکال‌ها) می‌‌زنم و از طرف دیگر میوه ای برای خوردن خواهم داشت».ضو


انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب