با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
عبدالرسول خسروبیگ*
مهر؛ تداعی حرکت به سوی علم و اندیشیدن
گشودن دفتر مهر ندای به فکر و اندیشه است، مهر را همیشه سرآغاز تفکر می‌دانیم که از کودکی شروع و تا لب گور ادامه دارد، مهر را زیبا می‌نگریم، چون آنهایی که مهرشان را با مهر عجیین کنند، هستی را مادام زیبا می ببینند.
مهر آغاز بی پایانی است که خدای علیم فراوان در کتابش به عنوان های مختلف سخن رانده است، شاید گفته شود کجا؟
در ایران ما و حتی در بسیاری از کشورهای دنیا، این ایام را (اوائل مهر) آغازگر تعلیم و تعلم در مقاطع مختلف علمی قلمداد کرده و سطرنویس آنچه در ذهن دارند یا باید یاد بگیرند، می‌شوند.
پس به نوعی می توان گفت مهر تداعی حرکت به سوی علم و اندیشیدن است، خداوند کریم در قرآن به اشیاء فراوانی قسم یاد کرده است، یکی از آنها قلم است که می فرماید: ن والقلم و مایسطرون، «قسم به قلم و آنچه خواهد نگاشت»
خداوند هم به جنس، هم به نوع، هم به وسیله، هم به فکر و اندیشه و ....قسم یاد کرده است.
همه می‌دانیم که اینگونه خطاب‌ها نه تنها به پیامبر، بلکه به همه است، اگر در سه آیه بعد به پیامبر بزرگوار اسلام اینگونه خطاب می کند که: «و انک لعلی خلق عظیم»، این نشانگر بزرگترین انسان در عالم که به بالاترین درجه و عظمت اخلاقی رسیده است، همین انسان به خدا پیوسته به ما آموختن را سفارش می کند، ولو در دورترین نقاط دنیا باشد.
بنابراین مهر ابتدای درک اخلاق عظیمی است که با علم توام بوده و انسان را به جایی می‌رساند که به جز خدا نبیند.
و اما مهر امسال (96)دو آغاز دیگر نیز در بر دارد یکی آغاز سال قمری و شروع محرم و دیگری آغاز هفته دفاع مقدس و هشت سال جنگ تحمیلی. به نظر می‌رسد با یک بیت از محتشم توانسته باشم، بخشی از یسطرون قرآن کریم را به عنوان دل نوشته ابراز کنم که:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
آری ممکن است مهر هم غم انگیز باشد، ولی این غم را با اندیشیدن همراه و همگام معنا شود. چرا غم؟ چرا گریه؟
باید فلسفه غم و گریستن را فهمید، چه بسا گاهی قطره‌ای اشک غلطان بر گونه‌ها خیلی بیشتر از عمل مندوبه‌ای کارساز است.
اگر جوانی در روزهای اول جنگ تحمیلی با ندای یا حسین سر از پا نمی شناخت، علتش فهم و فلسفه همین گریه‌ها و غم‌ها بود.
سخن این است که می توان مهر را عشق با شناخت معرفی کرد و حتی مهر توان معشوق بودن هم دارد.
الهی مهرم را گفتن، نوشتن و عمل کردن قرار ده.....
*کارشناس مسئول فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی استان فارس
انتهای پیام/
