گزارش اکونومیست از انزوای بین‌المللی اسراییل

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، شفقنا به نقل از اکونومیست نوشت: وزارت دفاع اسراییل این تصمیم را یک نیاز امنیتی خواند؛ اما کارشناسان امنیتی اسراییل گفتند هیچ نیازی به چنین کاری نبوده است. در واقع، این دستورالعمل نتیجه فشاری است که از جانب شهرک نشین های اسراییلی بر موشه یعلون، وزیر دفاع وارد می شود. شهرک نشین ها مدعی هستند در این اتوبوس ها، از جانب فلسطینی ها مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.

دستور جداسازی اتوبوس ها، صراحتا با انتقاد چهره های اپوزیسیون و حتی بعضی اعضای حزب حاکم لیکود روبرو شد. اسحاق هرتزوگ، رهبر حزب اصلی اپوزیسیون یعنی حزب کار، این طرح را "لکه ننگی بر پیشانی اسراییل و شهروندانش" توصیف کرد. چند ساعت بعد، نخست وزیر عقب نشست و از وزیر دفاع خواست طرح را لغو کند. به هر حال، کل ماجرا نشان دهنده رویکرد و خط مشی دولت جدید بود؛ و می توانست روابط اسراییل را با دنیا، مخدوش تر از همیشه سازد.

در روز 15 می، باراک اوباما در مصاحبه ای تایید کرد که دولت او در تلاش های خود برای حل مناقشه فلسطین-اسراییل شکست خورده است. اوباما گفت: "ما به سختی روی این مساله کار کردیم. اما صادقانه بگویم، سیاست های داخل اسراییل و همچنین وضعیت سیاسی بین فلسطینی ها، این کار را بسیار دشوار کرد." به رغم این اعتراف اوباما به شکست، وی به شکل بی سر و صدا و آهسته، مشغول مذاکره با دولت های اروپایی درباره طرح های آنها برای تحت فشار گذاشتن اسراییل است. فرانسوا اولاند، رییس جمهور فرانسه، خواستار صدور یک قطعنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل درباره تعیین یک جدول زمانی مشخص برای مذاکراتی است که منجر به تاسیس و استقرار یک کشور مستقل فلسطینی شود. اوباما از فرانسه خواسته است تا زمان امضای یک توافق نامه با ایران برای محدودسازی برنامه هسته ای این کشور، از پیگیری این پیشنهاد خود در شورای امنیت خودداری کند؛ اوباما امیدوار است این توافق نامه هسته ای تا پایان ماه ژوئن امضا شود. اما رییس جمهور آمریکا در عین حال اصراری ندارد که این طرح و پیشنهاد فرانسه، به طور کلی کنار گذاشته شود.

دولت آمریکا در حال حاضر نمی خواهد بیش از یک بحران دیپلماتیک را با اسراییل داشته باشد. یک توافق هسته ای با ایران، قطعا در کنگره آمریکا با واکنش و تصمیمات آتی مواجه خواهد بود؛ جایی که حامیان پرشمار اسراییل، سعی خواهند کرد توافق را بی اثر کنند. در عین حال، حمایت دولت های عربی و اروپایی از طرح فرانسوی ها رو به افزایش است. یکی از مفاد این قطعنامه پیشنهادی، این است که از اورشلیم یا بیت المقدس خواسته شود به عنوان پایتخت هر دو کشور اسراییل و فلسطین عمل کند. در روز 17 می، نتانیاهو صراحتا با این پیشنهاد مخالفت کرد. وی در مراسمی که به مناسبت سالگرد جنگ 6 روزه 1967 و اشغال بیت المقدس شرقی و کرانه باختری به دست اسراییل برگزار شده بود، گفت "اورشلیم برای همیشه پایتخت مردم یهود و نه هیچ ملت دیگری خواهد ماند." اگرچه آمریکا در گذشته به طور معمول چنین قطعنامه هایی را وتو کرده است، اما در اسراییل این نگرانی وجود دارد که این بار، اوباما به پیشنهاد مذکور رای ممتنع بدهد.

این روزها، دیپلمات های اسراییلی از جایگاه مخدوش شده خود در عرصه بین المللی، گلایه های زیادی را مطرح می کنند. یکی از این گلایه ها را می توان در قالب این جمله خلاصه کرد: "آنها زمانی با ما حرف می زدند، حالا دارند درباره ما با دیگران حرف می زنند." در حالی که فرانسه پیشنهاد خود را با آمریکایی ها، اتحادیه عرب و فلسطینی ها مطرح کرده، خود اسراییلی ها از این طرح به صورت دست دوم آگاه شدند.

در کنار قطعنامه پیشنهادی فرانسوی ها، اتحادیه اروپا نیز تهدیدی دیگر برای نتانیاهو و دولتش به شمار می رود. در اروپا این احساس رو به فزونی است که هر گونه اعلام اسراییلی ها مبنی بر احداث شهرک های جدید یهودی نشین در کرانه باختری در آینده، باید با تدابیر مقابله جویانه پاسخ داده شود. به علاوه، چنین شهرک سازی هایی ممکن است محدودیت هایی را برای تامین هزینه های مالی پروژه های تحقیقاتی مشترک بین اروپا و اسراییل ایجاد کند. نماینده ارشد اتحادیه اروپا برای امور خارجه، فدریکا موگرینی، در زمانی که این شماره از اکونومیست زیر چاپ بود، به اورشلیم رفت تا نتانیاهو را به شفاف سازی برنامه های خود متقاعد کند. نتانیاهو به خانم موگرینی گفت "من از ایده دو کشور برای دو ملت حمایت می کنم." اما این صرف بیان جمله، نمی تواند نشانه تعهد به هیچ چیزی باشد.

از سوی دیگر، فلسطینی ها نیز به فشارهای خود افزوده اند. در روز اول آوریل، فلسطین رسما به دیوان کیفری بین المللی پیوست و راه خود را برای طرح شکایت احتمالی علیه بعضی مقامات اسراییل به اتهام جنایت جنگی، هموار کرد. جبرییل رجوب، رییس فدراسیون فوتبال فلسطین نیز در اقدامی دیگر، خواستار رای فیفا به عدم حضور اسراییل در تورنمنت های بین المللی فوتبال، از جمله جام جهانی شده است. وی دلیل این درخواست خود را اذیت و آزار و خشونتی مطرح کرده که فوتبالیست های فلسطینی و باشگاه های آنها متحمل شده اند. هیچ یک از این دو رویداد، البته نمی توانند در آینده نزدیک نتیجه خاصی را در بر داشته باشند. سپ بلاتر، مدیر فیفا این هفته در منطقه حضور داشت. او امیدوار بود که بتواند فلسطینی ها را به لغو درخواست رای گیری و همچنین برگزاری یک "مسابقه صلح" بین فلسطین و اسراییل متقاعد کند. در دیوان کیفری بین المللی نیز چرخ های عدالت بسیار آهسته می چرخند. اما اسراییل به هر حال حس می کند در یک محاصره شدید دیپلماتیک قرار گرفته است.

بعضی طرف های خارجی امیدوارند مقداری فشار، بتواند نتانیاهو را به تعدیل و اصلاح ائتلاف راست خود وادار و پای حزب کارگر را به دولت باز کند. اما از لحن دولت جدید نتانیاهو در نخستین هفته چنین بر می آید که وی، فعلا در مسیر مخالف این امیدواری گام بر می دارد.