چرا رهبر انقلاب نسبت به مذاکره با آمریکا خوشبین نیستند؟
عدم خوشبینی رهبر انقلاب نسبت به مذاکره با آمریکا، نه دیدگاهی برخاسته از شرایط سال‌های اخیر، بلکه مبتنی بر یک نگاه معرفتی و گفتمانی و البته برخاسته از تجربه تاریخی ملت ایران است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا از میزان،عدم خوشبینی رهبر انقلاب نسبت به مذاکره‌ی با آمریکا، نه دیدگاهی برخاسته از شرایط سال‌های اخیر، بلکه مبتنی بر یک نگاه معرفتی و گفتمانی و البته برخاسته از تجربه تاریخی ملت ایران است.
۲۴ سال پیش، در نخستین سال‌های رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در سال‌هایی که تازه بحث رابطه‌ی ایران و آمریکا داغ شده بود، ایشان به همین مسئله اشاره کرده و چنین گفتند: مرتب از رئیس‌جمهور آمریکا سؤال مى‌کنند که نظر شما راجع به روابط با جمهورى اسلامى چیست؛ او هم مى‌گوید ما جداً اصرار داریم که روابطمان را با ایران حسنه کنیم! این حرف، یک حرف غیرصادقانه است. بله، با جمهورى اسلامىِ اسمى، با جمهورى اسلامى‌اى که از ارزش‌ها و هدف‌هاى اسلامى صرف‌نظر کند، با جمهورى اسلامى‌اى که دیگر اسمش یک دروغ خواهد بود، آمریکایی‌ها حاضرند آشتى کنند و همکارى نمایند؛ اما با جمهورى اسلامى‌اى که ارزش‌هاى اسلامى را به‌صورت حیاتى‌ترین خواسته‌هاى خود در دست بفشرد و از آن صرف‌نظر نکند، دلشان صاف نیست و نخواهد شد.
درست در همین سال‌ها بود که بیل کلینتون، میز ریاست جمهوری ایالات متحده را بر عهده داشت و اتفاقا در دوره‌ای که برخی از افراد و جریان‌های سیاسی داخلی، خوش‌باورانه صحبت از سرگیری روابط ایران و آمریکا می‌کردند، تحریم‌ها و فشار‌های اقتصادی و سیاسی جدید بر ایران آغاز شد.
در دوران همین رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا بود که سیاست مهار دوجانبه به اجرا در آمد. دو سال بعد، کلینتون کلیه شرکت‌های آمریکایی را از مبادله‌ی اقتصادی با ایران منع کرد. بعد از آن نیز قانون داماتو و قانون تحریم ایران و لیبی به تصویب رسید. هدف از اجرای همه‌ی این قوانین و طرح‌ها، جلوگیری از افزایش قدرت اقتصادی و سیاسی ایران بود.
به‌مناسبت سالروز امضای قانون داماتو، جهت تشدید تحریم اقتصادی آمریکا علیه ایران توسط کلینتون (۱۹۹۶ م)
انتهای پیام/
