حکایت صلح‌بانان صلح‌شکن
سوء استفاده جنسی صلح‌بانان سازمان ملل از قربانیان خشونت‌های داخلی
جرایم پرشمار صلح‌بانان سازمان ملل متحد در کشورهای مختلف، موجب نگرانی شدید این سازمان و دیگر نهادهای حقوق بشری شده و آنها را به چاره‌جویی واداشته‌است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از وب سایت آل آفریکا، سازمان ملل متحد باید درباره سوء استفاده جنسی صلح‌بانان خود در آفریقا و دیگر مناطق جهان، چاره‌ای جدی بیندیشد. صلح‌بانان سازمان ملل متحد به بیشتر کشورهای جنگ زده فرستاده می‌شوند تا به فرایند گذار این کشورها به سوی صلح و ثبات، کمک کنند. این ظاهر ماجراست. در عمل شمار قابل توجهی از صلح‌بانان مرتکب جرائم متعدد علیه افرادی می‌شوند که قانونا باید از آنها حفاظت کنند.
بر اساس یافته‌های خبرگزاری آسوشیتد پرس، میان سال‌های 2004 و 2016، سازمان ملل متحد حدود 2000 مورد اتهام پیرامون سوءاستفاده جنسی و دیگر سوءاستفاده‌ها، علیه صلح‌بانان خود دریافت کرده است.
مقام‌های سازمان ملل متحد بارها اعلام کرده‌اند در چنین مواردی هیچگونه مماشاتی ندارند اما قربانیان این سوءاستفاده‌ها، فعالان حقوق مدنی و سازمان‌های حقوق بشری می‌گویند چنین اعمالی با چشم پوشی‌های سازمان، در عمل همچنان ادامه پیدا کرده است.
برخی از کارشناسان اشاره دارند «حفظ صلح» مفهومی مبهم و بحث برانگیز است و نمی‌توان فهرست کاملی از مجموعه کارهایی که باید تحت عنوان «حفظ صلح» انجام شود، به دست داد. مارشا هنری استاد مدرسه اقتصاد لندن درباره ریشه‌های خشونت جنسی صلح‌بانان بر این باور است که خشونت جنسی صلح‌بانان علیه کسانی که خود قربانی خشونت در کشورهای جنگ زده هستند، نشانه‌ای از نژادپرستی و احساس برتری نسبت به جامعه محلی است. از نظر هنری، همیشه یک عنصر نژادپرستی، جنسیت و طبقه در این زمینه وجود دارد.
یکی از مسائلی هم که همواره توسط کارشناسان و پرسنل سازمان ملل مطرح می‌شود، شمار کم زنان درگیر در عملیات صلح‌بانی است. آنها میان افزایش صلح‌بانان زن و کاهش خشونت‌های جنسی صلح‌بانان در کشورهای جنگ‌زده رابطه‌ای مستقیم می‌بینند.
بر پایه آمارها، از حدود 105 هزار نفری که در کشورهای مختلف مشغول عملیات صلح‌بانی هستند، تنها حدود 3700 پرسنل نظامی و 1200 پلیس زن، مشغول به کارند. اگرچه سازمان ملل در سال‌های اخیر تلاش‌هایی را برای افزایش صلح‌بانان زن هم در حوزه پرسنل نظامی و هم در حوزه نیروهای پلیس انجام داده اما از آنجا که در نهایت مسئولیت این کار به عهده کشورهای عضو گذاشته شده، نتیجه مناسبی به دست نیامده است.
مساله دیگری که در مساله عملیات‌های صلح‌بانی بحث بر انگیز بوده، ترکیب نیروهای صلح‌بان است. بخش بزرگی از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد، اهل کشورهای: بنگلادش، اتیوپی، هند، رواندا و پاکستان هستند. به باور عده‌ای از کارشناسان، این نیروها از کشورهایی می‌آیند که از لحاظ تمدنی و فرهنگی، در سطح پایینی قرار دارند و برای صلح‌بانی خود محتاج آموزش‌های بسیار هستند.
البته گروهی دیگر بر این نظر خرده می‌گیرند و می‌گویند سوء استفاده جنسی صلح‌بانان در میان ملیت‌های مختلف دیده می‌شود و ربطی به ملیت خاص ندارد. برخی دیگر هم به مساله آموزش صلح‌بانان انتقاد می‌کنند و می‌گویند صلح‌بانان سازمان ملل نباید از میان نیروهایی که از آغاز برای کشتن و جنگیدن آموزش دیده‌اند، انتخاب شوند بلکه باید از ابتدا برای عملیات صلح‌بانی آموزش دیده باشند.
انتهای پیام/
