700 هکتار از بافت کهن یزد ثبت جهانی شد. این اتفاق که از سوی جامعه جهانی دیده و ثبت شد، مظهر تمدن ایران‌شهری، خرد و الگوی زیست ایرانیان است که توانسته هزاران سال تحولات اقلیمی و تاریخی را پشت سر بگذارد و زنده بماند. اما در حالیکه این اتفاق افتخار بزرگی برای ما ایرانیان است، تذکری نیز دارد.
آیا نحوه رویارویی ما با دنیای مدرن، بازتاب دهنده‌ی دوره‌ی تازه‌ای از تمدن و خرد ایران‌شهری است یا آنکه با فراموشی تاریخ و بی‌توجهی به اقلیم و به صرف اتکا به فناوری‌هایی که دانش جدید در اختیار ما گذاشته‌است با شتاب به سمت یک انقطاع کامل به پیش می‌رویم؟
این یک تذکر ذهنی نیست، باید بدانیم که زوال و فروپاشی تمدن‌ها با رنج‌های انسانی فراوان همراه است. جنگ‌ها و نزاع‌های اجتماعی طولانی که (در پیرامون) شاهد آن هستیم، به‌هم ریختگی ساختار و سازمان‌های اجتماعی و فرهنگی و شکاف و گسستی که در درون می‌بینیم، ویرانی محیط زیست، توسعه بیابان‌ها و فقر و ناکارآمدی اقتصادی - که آن را تجربه می‌کنیم - از جمله آثار شناخته شده در تجربه بشری به هنگام انحطاط تمدنی است.
لازم است یکبار دیگر به اندیشه و تمدن ایران‌شهری بازگردیم و با بازخوانی آن تحت تاثیر تحولات جدید راهی به سوی روشنایی بیابیم.
دیروز در جلسه ستاد ملی بازآفرینی شهری میزبان استاندار، شهردار، نماینده و سایر مقامات یزد بودیم. گزارش‌های زیادی ارایه شد و تصمیم‌هایی نیز گرفتیم از جمله تهیه طرح بازآفرینی بافت تاریخی شهر یزد با توجه به ثبت جدید.
* وزیر راه و شهرسازی
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
