گفت‌وگو با زنی که 87 بار خون اهدا کرده است/ از رو کم کنی برادر تا اهدای خون مستمر

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، در حوادثی مانند ریزش ساختمان پلاسکو، بسیاری از مردم به صورت خودجوش برای اهدای خون به مراکز انتقال خون مراجعه کردند تا در صورت نیاز مجروحان و مصدومان این حادثه خون مورد نیاز را تامین کنند بر همین اساس در صورتی که منابع خونی کشور همیشه تامین باشد دیگر نیازی به اهدای خون ضروری و فوری ایجاد نمی‌شود بر همین اساس ضرورت مدیریت اهدای خون، تامین و توزیع آن احساس می‌شود.

کشور ما در سال 2007 به عنوان اولین کشور منطقه در اهدای خون صددرصد داوطلبانه شناخته شد که این موضوع شاخص بسیار مهمی برای رسیدن به خون کافی و سالم محسوب می‌شود. هم اکنون در ایران سالانه بیش از دو میلیون واحد خون جمع‌آوری می شود و شاخص اهدای خون در ایران نیز 27 نفر به ازای هر یک هزار نفر جمعیت است که از این نظر در میان کشورهای منطقه رتبه اول و هم ردیف کشورهای در حال توسعه قرار داریم.

ماجرای کم کردن روی برادر در اهدای مستمر خون

فرحناز غفاری، یکی از زنان رکوردار اهدای خون تهران است که از 18 سالگی تاکنون 87 مرتبه خون خود را اهدا کرده است؛ علی‌رغم اینکه وارد دوره میانسالی شده اما هنوز هم به این کار انسان‌دوستانه و خداپسندانه ادامه می‌دهد.

این بانوی اهدا کننده مستمر خون در مورد سابقه اهدای خون خود به خبرنگار آنا می‌گوید: من متولد سال 1339 هستم و اولین بار در سن 18 سالگی و در سال 57 خون اهدا کردم و از آن زمان تاکنون هر سال 3 الی 4 مرتبه برای اهدای خون به این سازمان مراجعه می‌کنم زیرا این کار به نحوی در من نهادینه شده و احساس خوبی از این کار دارم و فقط در دوران بارداری و شیردهی حدود 4 سال برای تولد دو دخترم در این کار وقفه ایجاد شد.

غفاری انگیزه اهدای خون خود در دوران جوانی را کارت‌های اهدای خون برادرش می‌داند و می‌گوید: اولین بار برای رو کم کنی از برادرم به مرکز اهدای خون رفتم و خون دادم چون در آن دوره برادرم خون اهدا می‌کرد و هر بار که کارت اهدای خون به در منزل می‌آمد با افتخار می‌گفت شما دخترها نمی‌توانید خون اهدا کنید و از خون می‌ترسید. من هم برای رقابت و کم کردن روی برادرم برای اولین بار خون دادم اما بعد از مدتی به این کار عادت کردم و در حالی که برادرم دیگر خون اهدا نمی‌کند اما من همچنان ادامه می‌دهم.

او که آخرین بار 8 ماه پیش خون اهدا کرده همواره به دو دخترش توصیه می‌کند که خون اهدا کنند اما آنان علاقه‌ای به اهدای خون مستمر ندارند و نمی‌پذیرند.

فرحناز که یکی از اهدا کنندگان مستمر خون محسوب می‌شود در مورد سبک زندگی و نوع تغذیه‌اش می‌گوید: تغذیه من مثل مردم عادی است و از رژیم غذایی خاصی پیروی نمی‌کنم حتی قرص آهن یا مکمل‌های غذایی خاصی را مصرف نمی‌کنم و همیشه علی رغم مخالفت‌های مادرم بازهم به اهدای خون ادامه می‌دادم چون مادرم معتقد بود زنان به خاطر فقر آهن در آینده دچار مشکل می‌شوند اما خوشبختانه هیچ وقت برای من مشکلی ناشی از اهدای خون یا ضعف جسمی پیش نیامد.

او که بسیار به حس مشارکت و همبستگی مردم تاکید دارد هیچ وقت نتوانست برای حوادثی مانند ریزش ساختمان پلاسکو و حملات تروریستی به مجروحان خون اهدا کند در حالی که همیشه دوست داشته در چنین پویش‌های مردمی شرکت کند، البته یک بار به صورت مستقیم در بیمارستان شریعتی تحت نظر دکتر ماندگار به یک خانم مسن مبتلا به بیماری قلبی در اتاق عمل خون اهدا کرده که همان لحظه شاهد انتقال خون به آن بیمار بوده زیرا به عنوان اهدا کننده مستمر اضطراری نامش در لیست به ثبت رسیده است.

غفاری به تجربه چهل ساله خود در امر اهدای خون اشاره و به بانوان توصیه می‌کند: بانوان از اهدای خون نگران و مضطرب نباشند زیرا پس از اهدا مجدد خون جایگزین می‌شود و نه تنها هیچ ضعف و بیماری که در بدن ایجاد نمی‌شود بلکه اهدای خون برای سلامتی و تندرستی زنان نیز مفید است.