«ماجان»؛ فیلمی با قصه‌ای انسانی اما نخ‌نما
رحمان سیفی‌آزاد با «ماجان»اش در سومین روز جشنواره حاضر شد.
سعید طاهری، خبرنگار فرهنگی آنا: رحمان سیفی‌آزاد با «ماجان»اش در سومین روز جشنواره حاضر شد، اما چندان نتوانست مخاطب را راضی نگه دارد تا روی صندلی‌اش بماند و فیلم را تا انتها دنبال کند؛ فیلمی که در بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و پنجم حاضر بود و به عنوان تجربه اول کارگردانی فیلم بلند سینمایی سیفی‌آزاد به موضوعی انسانی اما تکراری پرداخته بود.
«ماجان» از زوج فرهاد اصلانی و مهتاب کرامتی استفاده می‌کند که در این سال‌ها به وفور کنار هم ظاهر شده‌اند؛ اما این بار این دو با ظاهری متفاوت به عرصه می‌آیند؛ اما بازی‌های تکراری و مشابه نمونههای قبلی‌شان نتوانست کمک چندانی به فیلم کند و بازی تکراری کرامتی و اصلانی که بازی‌های درخشانی از آنها سراغ داریم هم نتوانست پشت ظاهر و گریم‌های کمی متفاوت پنهان شود.
این زوج پسر عقب‌مانده‌ای دارند که بر سر نحوه نگهداری‌اش دچار اختلاف هستند. پدر خانواده می‌خواهد بچه را به پرورشگاه بسپارد و مادر نمی‌تواند بچه را از خودش دور کند. مشاجره برای ماندن یا نماندن این بچه در خانه باعث چدایی این زوج می‌شود و پای زن دیگری هم به زندگی‌شان باز می‌شود، زنی که آرزوی داشتن بچه دارد اما هراس دارد که مشکل از مرد باشد و مبادا بچه خودش هم عقب‌افتاده به دنیا بیاید.
در این میان مشکلات دیگر و ازدواج بردار کوچک‌تر مرد هم حواشی ایجاد می‌کند و قصه حول درگیری‌های اعضای این خانواده و شکلات مالی و ... می‌گذرد...
این فیلم با وجود پرداختن به داستانی انسانی، نمی‌تواند از پس تکرار برآید و به فیلمی تکراری تبدیل می‌شود که امثالش در طول سالیان بارها ساخته می‌شوند و با اکران‌های نیمه‌موفق و گاه ضعیف به اکران‌شان پایان می‌دهند و هیچ اثری از خود به جای نمی‌گذارند؛ فیلم‌هایی که در این سال‌ها نمونههای زیادی از آنها ساخته شده و با همان سرعت ساخت، به فراموشی سپرده شده‌اند.
انتهای پیام/
