ممنوعیت عکاسی از نمایش بلغاری مبتنی بر زبان بدن/ ژاپنی‌ها مخاطبان جشنواره را راضی نکردند

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، نمایش «من، سیزیف» به کارگردانی وسلکا کونچوآ از از بلغارستان روز گذشته 3 بهمن ماه در دو ساعت 17:30 و 19:30 در تالار قشقایی روی صحنه رفت. این اثر نمایشی با مخاطبان زیادی در جشنواره تئاتر فجر روبه‌رو شد، به طوری که برخی از مخاطبان مجبور شدند برای تماشا بر روی پله‌های سالن بنشینند.

در آغاز اجرا اعلام شد که بر حسب خواسته کارگردان نمایش، هیچ‌یک از عکاسانی که مجوز عکاسی دارند نباید از این اثر تک‌پرسوناژ که با زبان بدن به انتقال مفاهیم می‌پرداخت عکاسی کنند. در ادامه با توزیع کاغذهایی در میان تماشاگران، ترجمه شعرهایی که در حین اجرای نمایش قرار بود پخش شود، در دسترس همگان قرار گرفت که البته به دلیل تاریک بودن سالن نمایشی و شعرهایی که به زبان بلغارستانی بود هیچ کس در لحظه متوجه نمی‌شد در بخش های نمایشی کدام قسمت از اشعار در حال پخش شدن است.

نمایش «من، سیزیف» بازگشت ابدی انسان به خود را نشان می‌داد و این‌که زندگی انسان تکرار یک عمل مشابه است. این اثر تماشاگران را به تفکر درباره بی‌معنا بودن زندگی بشر وا می‌داشت.

طبق نظر برخی از تماشاگران در اجرای دوم نمایش «من، سیزیف»، این نمایش از طراحی، ایده‌پردازی، ماسک‌ها، بازیگر و همچنین خلاقیت بسیار خوبی برخوردار بود که در طول اجرا تمرکز مخاطبان را به خود معطوف می‌کرد. اما در این میان برخی دیگر از تماشاگران نسبت به زمان اجرا انتقاد داشتند و معتقد بودند که اگر نمایش، مدت زمان کمتری می‌داشت قطعاً بیشتر می‌توانست برایشان لذت‌بخش باشد.

از دیگر نمایش‌های بخش مسابقه بین‌الملل سومین روز از اجراهای صحنه‌ای جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، نمایش «سفید» به کارگردانی کوکوونا از ژاپن بود که در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا شد. این نمایش نیز از مخاطبان قابل توجهی برخوردار بود و با استفاده از تکنیک نور و حرکت روی صحنه رفت.

گروه تئاتر «سیرو- اِی» در پی تعاملی که با مخاطبان نمایش برقرار می‌کردند، «سفید» را روی صحنه برد. یکی از تکنیک‌های این اثر عکس‌برداری لحظه‌ای از تماشاگران بود که در بخش‌های نمایش مورد استفاده قرار می‌گرفت. عنوان این اثر نمایشی از تمامی ابزار سفیدرنگی که بر روی صحنه قرار داشت گرفته شده بود که با تصاویر پروجکشن تکمیل می‌شد.

بر اساس نظر برخی از تماشاگران این اثر صرفا نمایشی حرکتی بود که چندان رضایتی در پی نداشت.

گروه تئاتر «سیرو- اِی» در سال ۲۰۰۲ در توکیو تاسیس شده است و از جمله فعالیت‌های آن می توان به اجرای نمایش‌های «سفید»»، «خط‌خطی»، «او-پی»، «آواتار»، «جعبه»، «توپ سایه»، «نمونه ‌برداری» اشاره کرد.