اولین ایرانی هستم که نامم در روپایی در گینس ثبت شده است/ برای سال جدید سه رکورد دیگر می زنم

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، میلاد محسنی با شکستن رکورد «روپایی با توپ تنیس در یک دقیقه» نام خود را در کتاب گینس ثبت کرد. پیش از این «رود جرمینز آلمانی» با ۱۹۰ روپایی، بهترین روپایی زن جهان بود که میلاد محسنی موفق شد این رکورد را به ۱۹۴ ارتقا دهد و نامش را به عنوان یک ایرانی روپایی زن در کتاب گینس ثبت کند.

* قبل از ثبت رکورد در کتاب گینس در داخل ایران هم رکوردشکنی کردید.

بله. من چندین رکورد در ایران داشتم و به دنبال این بود که یک رکورد بین المللی از خودم ثبت کنم که خوشبختانه موفق به این کار شدم. رکورد من در ایران ۳۰ کیلومتر روپایی زدن در زمان ۵ ساعت و ۴۰ دقیقه و ۲۲ ثانیه بود که موفق شدم آن را ثبت کنم و هیچ خطایی هم نداشتم. همچنین رکورد هزار متر روپایی سرعت را هم در ۸ دقیقه و ۲۳ ثانیه شکستم.

* این رکوردشکنی را با توپ تنیس انجام دادید؛ در کجا تمرین می کردید؟

بله رکوردم با توپ تنیس بود، رکورد روپایی در یک دقیقه 190 بود که توسط جرمینز آلمانی به ثبت رسیده بود که من توانستم آن را به 194 روپایی در یک دقیقه ارتقاء دهم. با توجه به اینکه اسپانسر من در دبی بود از من خواستند که در آنجا تمرین کنم. البته من در تهران و شیراز هم تمریناتی را داشتم. رکوردزنی من در دبی صورت گرفت اما به نام ایران در کتاب گینس ثبت شده است.

* در ایران چه رکوردهایی ثبت کردید؟
من ساکن شیراز هستم و از سال 91 به صورت حرفه ای روپایی زدن را آغاز کردم. من رکوردهای زیادی را در بخش های مختلف روپایی در ایران داشتم که دو تا از آنها در داخل ایران ثبت شدند. یکی از آنها 30 کیلومتر روپایی زدن در حرکت آن هم بدون استراحت و خطا در مدت زمات پنج ساعت و 40 دقیقه و 22 ثانیه با حضور داوران رسمی فدراسیون ورزش های همگانی بود.

* رکورد بعدی چه بود؟
رکورد بعدی هزار کیلومتر سرعت بود که در هشت دقیقه و 28 ثانیه آن را ثبت کردم. من یک سال بود که رکورد روپایی با توپ تنیس را تمرین می کردم و چون روپایی سرعتی هم انجام داده بودم تصمیم گرفتم آن را در گینس ثبت کنم. با دوستانم پیگیر این موضوع شدیم و متوجه شدم رکورد 190 روپایی را جرمینز ثبت کرده است. به همین دلیل تصمیم گرفتم این رکورد را بشکنم و به نام ایران ثبت کنم. من سه ماه تمام روی این رکورد وقت گذاشتم و اوایل 190 روپایی می‌توانستم ثبت کنم اما با تمرین به 194 روپایی رسید.

* بعد آن را در گینس ثبت کردید.

بله. چند باری به دفتر گینس در دبی مراجعه کردم و با پرداخت 7500 پوند (حدود 36 میلیون تومان) درخواست تست رکورد کردم تا در صورت تایید رکورد 194 روپایی در یک دقیقه به نام من و ایران ثبت شود.

*هزینه ثبت آن از طرف خودتان بود یا از اسپانسر گرفته بودید؟

خیر. این پول توسط اسپانسر به حساب گینس واریز شد. گینس برای ثبت رکورد شرایط خاصی دارد. آنها سه بار به ورزشکار فرصت می دهند و اگر در فرصت اول و دوم نتوانست رکورد را بزند ایرادی ندارد اما در نوبت سوم اگر باز هم موفق نشد این بار دیگر آنها فرصتی نمی دهند و هزینه ای هم که به حساب گینس پرداخت شده به هیچ عنوان بازگردانده نمی شود به همین دلیل تمام تلاشم این بود که در نوبت سوم رکورد 194 روپایی را ثبت کنم که خدا را شکر این اتفاق افتاد. من در نوبت اول 190، نوبت دوم 191 و بار آخر 194 روپایی زدم. البته ناگفته نماند که گینس هم شرایط بسیار سختی دارد آنها همه موارد مانند توپ و حتی کفش ورزشی را هم ارزیابی می کنند و همه موارد باید طبق استانداردها باشد. من همه موارد را رعایت کردم و در نوبت سوم هم این شانس را داشتم که با 194 روپایی آن را در گینس ثبت کنم.

* برنامه‌تان برای آینده چیست؟
من قصد دارم 12 رکورد دیگر ثبت کنم. البته در حال حاضر سه رکورد من آماده است و سه تای دیگر هم قصد دارم در سال جدید به ثبت برسانم. به دنبال این هستم که رکورد سی کیلومتر را هم در در گینس ثبت کنم اما به تنهایی نمی توانم این کار را انجام دهم و باید مسئولان از من حمایت کنند.

*شما می گویند تنها ایرانی هستید که رکوردتان در گینس ثبت شده است در حالی که قبل از شما حب درویش می گفت رکوردهایش در گینس ثبت شده است.

ما ارتباطی به هم نداریم و هر کدام کار خودمان را انجام می دهیم. به گفته «طلال عمر»، نماینده گینس در خاورمیانه، من اولین ایرانی هستم که در روپایی اسمم در گینس ثبت شده است. امیدوارم این روند ادامه داشته باشد و ایرانی های زیادی در گینس رکوردهایشان را ثبت کنند. در ثبت رکورد در گینس کلاهبرداری های زیادی شده است. برخی افراد سودجو با گرفتن مبالغ کلان از مردم به آنها وعده ثبت گینس می دهند اما کلاهبرداری است و نباید فریب بخورند. در این مدتی که من به دنبال ثبت این رکورد در کتاب گینس بودم افرادی زیادی از من حمایت کنند که باید از همه آنها تشکر کنم. آقایان شهریار خورشیدی، فواد تمیز، دکتر عبدالرضا سبحان‌منش و سرکار خانم فاطمه کشاورزی برای من زحمت زیادی کشیدند که از همه آنها سپاسگزارم.