سکونت بیشترین زنان سرپرست خانوار در آذربایجان شرقی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، احد رستمی، اقتصاد‌دان و مدیرکل دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در همایش نشانه‌ها و پیامدهای فقر در ایران با اشاره به آمار توزیع فقر و آسیب‌پذیری در مناطق شهری در سال 93 اظهار کرد: بر اساس این آمار 60 درصد جمعیت مناطق شهری غیرفقیر و 12 درصد فقیر هستند. همچنین 22 درصد از خانوارها دارای فقر درآمدی هستند.

وی یکی از مهم‌ترین تنگناهای کشور در بحث فقر را موضوع کسب و کار دانست و گفت:‌ 43 درصد جمعیت در مناطق روستایی هیچ آسیب‌پذیری ندارند اما 23 درصد جمعیت دچار فقر درآمدی هستند. همچنین استان‌های کردستان و لرستان در مناطق شهری دارای بیشترین فقر بهداشتی هستند و در مناطق روستایی نیز استان‌های البرز و هرمزگان دارای بیشترین فقر بهداشتی هستند. به ترتیب استان‌های سیستان و بلوچستان، کرمان و سمنان نیز دچار فقر آموزشی هستند.

وی ادامه داد: استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان از نظر مسکن و مناطق مسکونی دچار فقر و آسیب‌پذیری هستند.

رستمی یادآور شد: وضعیت اشتغال شهری در استان‌های سیستان، همدان و مرکزی آسیب‌پذیری بسیاری دارند و بیشترین تعداد زنان سرپرست خانوار به ترتیب در استان‌های آذربایجان شرقی، یزد و هرمزگان سکونت دارند.

مدیرکل دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت:‌ بر اساس آمارهای صورت گرفته از 23 میلیون خانوار ایرانی 80 درصد خانوارهای سیستان و بلوچستان آسیب‌پذیر هستند و در این استان شمار افراد بازمانده از تحصیل به نسبت سایر استان‌ها بالاتر است.

شاخص فقر مطلق در ایران کاهش یافته است

در ادامه این همایش پویا علاءالدینی، دانشیار گروه برنامه‌ریزی اجتماعی دانشگاه تهران با اشاره به سیاست‌های توسعه صنعتی و فقر درآمدی در کشور اظهار کرد: موضوعات فقر و نابرابری اجتماعی در کشور بسیار مطرح می‌شود بر همین اساس با بررسی آمار و شاخص‌های استاندارد جهانی می‌توان اظهار نظر بهتری در این زمینه کرد. آمار و اطلاعات شهری و فقر 66 کشور جهان در پایگاه عمران ملل متحد به ثبت رسیده است در حالی که اطلاعات و آماری از کشور ما در این سامانه به چشم نمی‌خورد.

وی افزود: شاخص چند بعدی فقر بر اساس ملاک‌های مختلف آموزشی، بهداشتی و عمرانی در نظر گرفته می‌شود این در حالی است که ایران در چند سال اخیر پیشرفت‌های قابل توجه و چشمگیری در این زمینه داشته است و شاخص‌های فقر مطلق از سال 1985 تا 2013 در ایران به شدت کاهش یافته است اما متاسفانه در کشور ما برنامه‌های ارزیابی و سنجش رشد و پیشرفت پیش‌بینی نشده است بر همین اساس نمی‌توانیم نحوه رشد و پیشرفت مربوط به این شاخص ها در چند سال اخیر اعلام کنیم.