مردم مهارت‌های چگونگی گذران اوقات فراغت خلاق را نیاموخته‌اند/سفر تنها گزینه مردم است

عالیه شکربیگی، عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران در گفت‌گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا در مورد آسیب‌شناسی علت سفرهای انبوه مردم به مناطق شمالی کشور در تعطیلات کوتاه مدت آخر هفته اظهار کرد: ترافیک هر ساله مسیرهای منتهی به مناطق شمالی کشور در تعطیلات آخر هفته گویای این است که اندیشه‌ و سیاستگذاری واقعی و جدی برای گذران اوقات فراغت مردم از سوی نهادهای دولتی و سازمان‌های مردم نهاد وجود ندارد.

وی با بیان اینکه در کلانشهر تهران با جمعیتی حدود 10 میلیون نفر باید پارک‌ها و اماکن ورزشی و تفریحی و سینما به اندازه کافی برای تامین نیازهای تفریحی مردم در نظر گرفته شود، افزود: بسیاری از مردم تهران از کار روزانه و فعالیت‌های مستمر خسته می‌شوند و نیاز دارند که برای گذران اوقات فراغت و رفع خستگی استراحت کنند بنابراین زمانی که اماکن تفریحی برای آنان در شهر ایجاد نشده باشد به سفر و خروج از شهر روی می‌آورند.

عضو انجمن جامعه شناسی ایران ادامه داد: اگر دولت و سازمان‌های مردم نهاد برای گذران اوقات فراغت مردم کشور برنامه و تدبیری اندیشیده بودند، با این حجم انبوه سفر به مناطق شمالی کشور روبه‌رو نبودیم که منجر به انسداد مسیر و اسکان مردم در کنار جاده باشیم بنابراین شکل گیری نهادهای مدنی در ایجاد اوقات فراغت مردم می‌توانند سودمند باشند و در قالب‌های نوین برای آنان برنامه‌ریزی کنند.

شکر بیگی به ضعف مردم برای برنامه ریزی گذران اوقات فراغت نیز اشاره کرد و گفت: بسیاری از مردم هنوز نتوانسته‌اند خودشان ایجادکننده بسترهایی برای پر کردن اوقات فراغت خود باشند به همین دلیل اولین گزینه پیش روی مردم برای گذران اوقات فراغت، سفر است در صورتی که رسانه‌ها می‌توانند با پخش فیلم‌ها و برنامه‌های متنوع اوقات خوشی را برای مردم رقم بزنند که نیاز به سفر و خروج از شهر هم نباشد در حالی که رسانه از پرداختن به این موضوع غافل است.

این جامعه شناس ادامه داد: گاهی اوقات افراد می‌توانند در یک دورهمی در پارک محله راجع به یک مشکل و مساله روزمره به تبادل نظر پرداخته و راهکار مناسب را پیدا کنند و به این ترتیب اوقات فراغت خود را پر کنند زیرا اوقات فراغت به معنی پرداختن به کارهای غیر رسمی است که دولت می‌تواند با مداخله به‌هنگام در این زمان بسیاری از برنامه‌های علمی و تفریحی را برای مردم در نظر بگیرد.

وی ادامه داد: متاسفانه عاملیت مردم در ایجاد اوقات فراغت خلاق بسیار ضعیف است و مهارت‌های چگونگی گذران اوقات فراغت را نیاموخته‌اند البته گاهی مردم برای گذران اوقات فراغت به گروه‌های جنسیتی و همسالان خود گرایش پیدا می‌کنند به طوری که با گرو‌ه‌های زنانه، مردانه و نوجوانان برای گذران اوقات روبه‌رو می شویم که نوعی گذران اوقات فراغت تفکیک شده است.

شکر بیگی ادامه داد: در گذشته زمانی که برای فراغت پیش می آمد والدین برای همه اعضا خانواده تصمیم گیری می‌کردند و همگی در کنار هم این اوقات را می‌گذراندند در حالی که امروز ممکن است دختر خانواده برنامه های خاص خود را برای تعطیلات در نظر داشته باشد یا والدین بخواهند به یک شهر سفر کنند اما فرزندان به سفر به یک منطقه توریستی و گردشی دیگر علاقمند باشند بنابراین گسست در گذران اوقات فراغت در خانواده‌ها بوجود می آید.

وی ادامه داد: براساس شواهد شکل غالب گذران اوقات فراغت برای اکثریت مردم سفر به مناطق شمالی کشور است و کتابخوانی، سینما و کلاس زبان برای مردم به معنای گذران اوقات فراغت نیست البته نارضایتی و گلایه‌مندی مردم پس از بازگشت از سفر نیز گویای این است که سازماندهی و سیاستگذاری لازم در شهرهای توریستی و تفریحی و زیارتی برای مردم صورت نگرفته است و ارائه خدمات به مردم از طرف حاکمیت و نهادهای مدنی به درستی صورت نمی‌گیرد.

شکربیگی گفت: حضور در ترافیک‌ خسته کننده و طولانی مدت جاده‌ها در سفرهای تابستانی و نارضایتی آنان نشان‌دهنده عدم سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی صحیح دولت و سازمان‌های مردم نهاد است در حالی که دولت می‌تواند پیش از آغاز تعطیلات با نظرسنجی از مردم نسبت به چگونگی گذران اوقات فراغت برای آنان نیازسنجی و برنامه‌ریزی کند اما چنین موضوعی هنوز در عملکرد دولت دیده نشده است.