فشارهای عصبی و استرس عضلههای بدن را منقبض میکند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دکتر حسن امانالهی در کارگاه آموزشی «راههای مقابله با استرس» که با حضور خانواده کارکنان در دانشگاه آزاد اسلامی واحد لنجان برگزار شد، گفت: «فشارهای عصبی و عوامل استرسزا آنچنان بر اعصاب ما تاثیر میگذارد که گاهی خودمان متوجه انقباض بیش از حد عضلههای بدنمان نمیشویم.»
این مشاور خانواده افزود: «برای مقابله به انقباض عضلهها میتوانیم با ریلکسیشن که یک تکنیک برای آرام کردن عضلههای بدن است از فشاری که بر اعضای بدن وارد شده است خلاص شویم و همزمان با تمرکز درست ذهن خود را نیز آرام کنیم اما بعد از اینکه آنها را آزاد کردیم از روی احساس آرامشی که پیدا میکنیم تازه پی میبریم که وجودمان تا چه اندازه تحت استرس و فشار بوده است.»
مدرس دانشگاه درباره افسردگی نیز اظهار کرد: «افسردگی اغتشاشی در خلق است که با درجههای متفاوت غمگینی، یأس، تنهایی، ناامیدی، شک در مورد خویشتن و احساس گناه مشخص میشود. همه گاهی احساس دلتنگی و غم میکنند که این احساسها جزء طبیعت انسان است. بنابراین در مقاطعی کوتاه فرد را تحت تاثیر قرار میدهد.»
وی با بیان تاریخچهای از افسردگی ادامه داد: «این اختلال از زمان بابلیها موردشناسی قرار گرفته بود که به معنای احساس درهم فشرده شدن روح، غم و یا بیارزشی است. در اواخر قرون وسطی رهبران مذهبی اروپا براین عقیده بودند که افسردگی بواسطه نفوذ و تسلط ارواح شیطانی بر انسان به وجود میآید. به همین دلیل سالیان دراز افسردگی با روشهایی مانند شلاق زدن (برای خرج کردن ارواح شیطانی و جن) حجامت، جنگیری و سالهای اخیر با دوش گرفتن آرامش بخش تحت درمان قرار میگرفت. که در نهایت با کشف داروی ضد افسردگی در دهه۶۰ میلادی و تسکین افسردگی با تجویز این داروها کم کم روشهای خرافی برچیده شد.»
امانالهی با تفکیک انواع افسردگی، اظهار کرد: «افسردگی درجاتی از یک حالت احساسی زودگذر تا یک اختلال شدید را در بر میگیرد که از انواع آن، احساس افسردگی، داغدیدگی یا واکنش سوگ، اختلال سازگاری با خلق افسرده، اختلال افسردگی عمده و افسردگی خویی، اختلال دوقطبی و ادواری خویی، اختلال خلقی یا افسردگی فصلی را میتوان نام برد.»
کارشناس صدا و سیمای استان اصفهان با بیان اینکه افسردگی زندگی انسان را تحت تاثیر منفی خود قرار میدهد تاکید کرد: «تغییرات در احساسات و ادراکات همچون گریههای مکرر و یا فقدان پاسخدهی عاطفی، ناتوانی از لذت بردن از هر چیز، احساس ناامیدی یا بیارزشی، احساس افراطی گناه یا خود سرزنشی، فقدان صمیمیت نسبت به خانواده و دوستان، بدبینی نسبت به آینده، احساس درماندگی و دیگر عواطف ناخوشایند و همچنین تغییرات در رفتار و نگرش مثل کاهش توانایی رویارویی با مسائل روزمره، تغییرات جسمانی و شکایات بدنی، خستگی مزمن، فقدان انرژی و از جمله مواردی است که موجب اختلال در آرامش زندگی است.»
انتهای پیام/