گلایه‌های «دختر باد» ایران از فدراسیون دوومیدانی؛ با یک اشتباه همه زحماتم به باد رفت/ هزینه‌های مربوط به مربی را شخصا هزینه کردم

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، «دختر باد» ایران آخرین شانس کسب سهمیه المپیک را از دست داد و نتوانست به المپیک ریو راه پیدا کند. البته حضور طوسی در آخرین مسابقه کسب سهمیه هم با حواشی زیادی همراه بود. اشتباه داوری او را از کسب سهمیه بازداشت و حالا سریعترین دختر ایران باید برای 4 سال دیگر باز هم تمرین کند تا شاید به المپیک 2020 برسد.

مریم طوسی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی آنا درباره مسابقات جایزه بزرگ و اشتباه داوری که او را از کسب سهمیه دور کرد، گفت: «مسابقات جایزه بزرگ، آخرین فرصت برای کسب سهمیه المپیک بود و به همین دلیل از حساسیت بالایی برخوردار بود اما نمی‌دانم چرا در این مسابقه تدابیر لازم انجام نشده بود و به ما دستگاه سنسور وصل نکردند. رقبای من در این مسابقه بسیار آماتور بودند و طبیعی بود وقتی که صدای تپانچه آمد عکس العمل من از آنها سریعتر است چرا که من ماه‌هاست تمرین می‌کنم و در این فن توانایی لازم را به دست آورده‌ام.»

وی ادامه داد: «‌اما متاسفانه دارو به اشتباه خطای استارات مسابقه من را گرفت و به من کارت قرمز داد. متاسفانه نبود سنسور در این مسابقه به ضرر من تمام شد و با اینکه به داور هم چندین بار اعتراض کردم سودی نداشت و کسی هم حرف من را قبول نکرد. در نهایت من از دور اول مسابقه اخراج شدم. بعد از این اتفاق دیگر انگیزه ای نداشتم و در دوی 200متر هم نمی‌خواستم مسابقه بدهم اما به خاطر خانواده‌ام و مربیانم این کار را انجام دادم.»

طوسی در پاسخ به اینکه واکنش مسئولان به اعتراض‌های او چه بود، اظهار کرد: «بعد از اینکه من به این موضوع اعتراض کردم مسئولان فدراسیون هم گفتند ما عکس مسابقه را دیده‌ایم و تو زودتر از همه دوندگان بلند شدی و خطای تو در این مسابقه محرز است در حالی که بعد از مسابقه فیلمی به دستم رسید که با همان فیلم می‌توانم چیزهای زیادی ثابت کنم اما افسوس این موضوع سودی برای من ندارد چرا که عمر و زندگی‌ام را برای کسب سهمیه المپیک گذاشتم اما نتیجه ای برای من نداشت.»

وی در پاسخ به اینکه با فیلمی که به دستش رسیده، موضوع را پیگیری می کند یا خیر، عنوان کرد: «من این موضوع را پیگیری می‌کنم تا مشابه این اتفاق برای دوندگان دیگر نیفتد. واقعیت این است که پرونده سهمیه المپیک برای من بسته شد. البته چون صدای تپاچه از روی عکس شنیده نمی‌شود فدراسیون نمی تواند از روی عکس قضاوت کند. به هر حال من پیگیری‌های لازم را انجام دادم امیدوارم که مسئولان هم رسیدگی کنند تا حداقل برای دوندگان دیگر این اتفاق نیفتد.»

طوسی در ادامه به صحبت‌های کیهانی رئیس فدراسیون دوومیدانی اشاره کرد و گفت: «شنیدم که آقایی کیهانی گفته که طوسی در هر مسابقه ای که شرکت کرده نتوانسته رکورد نزدیک به سهمیه المپیک را به دست بیاورد و تاکنون 10 مسابقه برای من برگزار کردند و در هیچ کدام از آنها رکوردم نزدیک به سهمیه المپیک نبوده است. در حالی که در مجموع در این مدتی که برای المپیک آماده می شدم، چهار مسابقه برای ما برگزار کردند که دو تا از آنها برون مرزی بود که یکی در کشور ترکیه برگزار شد و دیگری هم در قزاقستان بود.»

وی ادامه داد: «‌وقتی در کشور ترکیه مسابقه دادیم، هوای ترکیه به قدری سرد بود که نه تنها من بلکه دوندگان کشورهای دیگر هم نتوانستند به خوبی بدونند. وقتی همه دوندگان دچار این مشکل شدند مقصرش من بودم‌؟! یا زمانی که تیم ما به قزاقستان اعزام شد شرایط به گونه‌ای بود که ما چهار صبح رسیدیم و هفت صبح باید در پیست آماده می شدیم و مسابقه می دادیم. کدام ورزشکاری در این شرایط می‌تواند مسابقه دهد؟! حتی توریست‌ها هم این‌گونه سفر نمی کنند؟!»

طوسی با گلایه از اینکه همه زحماتش زیر سوال رفت، عنوان کرد: «‌متاسفانه اتفاقی که مدتها منتظرش بودم تا برای من رقم بخورد نه تنها نیفتاد بلکه زحمات و هزینه‌هایی هم که کردم زیر سوال رفت. کاش مسئولان وقتی می‌گویند طوسی در هیچ مسابقه ای رکوردش نزدیک به المپیک نبود علت آن را هم از خودشان سوال می‌کردند.»

وی همچنین عنوان کرد: «وقتی فدراسیون هیچ هزینه‌ای برای من نکرده‌ است چرا از من توقع دارند که سهمیه المپیک را کسب کنم. امسال من تنها 800 هزار تومان از فدراسیون دریافتی داشتم و تمام هزینه های مربوط به مربی، مکمل، فیزیوتراپ و ... را به صورت شخصی پرداخت کردم. حداقل‌ کار مسئولان فدراسیون، این است که هزینه هایی که من متقبل شدم را زیر سوال نبرند.»

طوسی با بیان اینکه آینده‌ای روشن برای دوومیدانی نمی بیند، اظهار کرد: «‌متاسفانه من در یک مسابقه‌ای شرکت کردم که استاندارهای لازم را نداشت. چرا باید در آخرین مسابقه سنسور به ما متصل نباشد که این اتفاقات رخ دهد. من قرار بود رکورد المپیک را بزنم اما با یک اشتباه حذف شدم. من چندین سال است که برای رسیدن به میدان سخت المپیک تلاش کرده بودم اما هم اکنون انگیزه ای دیگر ندارم. در حال حاضر شرایطی برای من پیش آمده که نه به سهمیه المپیک رسیدم بلکه کل سرمایه ام را هم از دست دادم. امیدوارم وزارت ورزش و مسئولان کشور نگاه جدی‌تری به دوومیدانی داشته باشند. از من که دیگر گذشت حداقل با آیندگان این رشته اینگونه برخورد نکنند.»