حسام خلیلنژاد؛ او که پلهپله بالا رفت
سیدرضا جزءمومنی در یادداشتی برای خبرگزاری آنا نوشت؛ در روزگاری که بسیاری از هنرمندان برای معرفی خود ترجیح میدهند برچسبهای عمومی یا پایتختنشینی را به نامشان گره بزنند؛ حسام خلیلنژاد با اصراری زیبا و صادقانه خود را «دامغانی» معرفی میکند، اصراری که بیش از یک انتخاب، نشانهای از ریشه و اصالت اوست.
دوستان و نزدیکانش روایت میکنند که حسام در رفاقت، مرد تمام است؛ هنرمندی که با وجود پیشرفتهای قابل اعتنا در تلویزیون، سینما و صحنه، هنوز دل در گرو دوستان دوران مدرسه، دانشگاه و سالنهای کوچک نمایش دارد.
او هیچگاه فاصله خود را با ریشههای نخستین کم نکرده و همین موجب شده پیوندی ماندگار میان گذشته و امروز او شکل بگیرد.
هرچند تحصیلات دانشگاهیاش در رشته کارشناسیارشد حقوق بینالملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان است؛ اما علاقهاش هیچگاه به سمت حقوق کشیده نشد و او از همان سالها دل به هنر سپرده بود و به تعبیر خودش، درس حقوق تنها حکایتی از یک «دوربرگردان تحصیلی» است، راهی که حسام پیموده با نردبان بوده نه آسانسور، زیرا او به تدریج و با تلاشهای پایدار بالا رفته است؛ چراکه به باور نگارنده کسانی که با آسانسور بالا میروند با هر قطع برق ممکن است در جایی بمانند یا ناگزیر به بازگشت و شروع از صفر شوند، اما حسام پلهپله و با دقت بالا رفت و هر قدمش محکم و پایدار بوده است.
از نگاه هنرمندانی که با او همکار بودهاند؛ خلیلنژاد یکی از خوشاخلاقترین دستیاران کارگردان است و مدیریتی که پشت صحنه میکند مثالزدنی است و کمتر کسی تا امروز از بیبرنامه بودن احتمالی او سخن گفته و مطمئناً توانایی او در هماهنگسازی گروه، نقطهای مهم در موفقیت پروژههای مختلف هنری بوده است.
در حالی که اغلب کارگردانها مقیّد به سناریو هستند؛ حسام جوان، اما باتجربه توانسته بعضی از کارگردانان را مجاب کند که در برخی آثار هنری از گویش دامغانی بهره ببرند و او در این مسیر موفق هم بوده و در آثار تلویزیونی مانند «مجاور بهشت» توانسته بدرخشد و گویش شهرش را مطرح کند و حتی بخشی از سناریو را برای شناسایی دامغان و روستاهای آن به شکلی هنرمندانه تحت تأثیر نگاه خودش قرار دهد.
مسیر حسام از نمایشهای دانشگاهی آغاز شد؛ جایی که بازیگری کرد؛ کارگردانی کرد؛ متن نوشت؛ اقتباس کرد و حتی رایزنی با مسئولان برای برگزاری اجراها را بهخوبی آموخت و این تجربههای متنوع، پشتوانهای شد برای ورود به صحنههای بزرگتر که امروز چاشنی توفیق اوست.
او نه فقط بازیگر که مجری موفق برنامههای پرجمعیت هم بوده؛ کسی که در اجراهای زنده توانسته با مخاطب ارتباط برقرار کند و در بداهه گویی ید طولایی دارد و همین وجوه چندگانه است که او را به بازیگری مطرح در عرصههای سینما، نمایش و تلویزیون بدل کرده است.
حسام در خانوادهای فرهنگی رشد کرده و بسیاری از اخلاق حرفهای و منش انسانیاش را مدیون همان تربیت درست خانوادگی است و امروز نیز بازخورد رفتار و منش او دقیقاً به اصالت و ریشههای خانوادگیاش بازمیگردد.
حسام با وجود مشغلههای فراوان در پروژههای هنری، همیشه فرصتی پیدا میکند تا به شهر خود بازگردد و این حس ناسیونالیستی و علاقه به دامغان، نشانهای از پایبندی او به هویت و زادگاهش است.
حسام خلیلنژاد امروز بهعنوان بازیگری مطرح در عرصههای مختلف شناخته میشود، اما هنوز ابتدای مسیر بلند خود است و او در کنار موفقیتهای امروز، آیندهای پررنگتر در انتظار دارد؛ آیندهای که بیشک در آن همچنان نام دامغان با افتخار خواهد درخشید.
نگارنده بر این باور است که قدردانی از توفیقات هنرمندان همشهری وظیفهای اخلاقی و اجتماعی است. این نوشته تلاشی بود برای معرفی یکی از چهرههای پرتوان دامغان در عرصه هنر نمایش و در نوبتهای بعدی، بیتردید از سایر هنرمندانی خواهیم گفت که هممسیر با حسام خلیلنژاد رشد کردهاند و خوشبختانه پرشمارند.
باغ دل هر دامغانی اصیل که دل در گرو رشد و پیشرفت و نامآوری دامغان دارد؛ سبز باد.
انتهای پیام/
