انتشار داستانی ترسناک از تنسی ویلیامز برای اولین بار
چشمی که پس از هفتادوپنج سال مرگ را دید
داستان کوتاهی که نشان می‌دهد تنسی ویلیامز، نویسنده نمایشنامه «اتوبوسی به نام هوس» تا چه اندازه از ادگار آلن پو شاعر آمریکایی آثار هراس‌انگیز تأثیر پذیرفته است، پس از هفتادوپنج سال فراموشی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، داستانی 4800 کلمه‌ای با عنوان «چشمی که مرگ را دید» (The Eye That Saw Death) از تنسی ویلیامز (1983-1911) نمایشنامه‌نویس مشهور آمریکایی و خالق «اتوبوسی به نام هوس»، «باغ وحش شیشه‌ای»، «گربه روی شیروانی داغ» و «پرنده شیرین جوانی» در دسترس علاقه‌مندان آثار وی قرار گرفت.
اهمیت «چشمی که مرگ را دید» در این است که میزان تأثیرپذیری تنسی ویلیامز را از شاعر بزرگ آمریکایی و سراینده اشعار و داستان پیشتاز ژانر وحشت، ادگار آلن پو (1849-1809) نشان می‌دهد.
اسوشیتدپرس روز شنبه گزارش داد مجله ادبی استرَند در شماره ویژه بهار خود اثری از تنسی ویلیامز را منتشر کرده است که این نویسنده در حدود سال 1940 و پیش از به شهرت رسیدن با «باغ وحش شیشه‌ای» نوشته است. این داستان نشان می‌دهد که تنسی ویلیامز حدود 7 سال پیش از آنکه شخصیت «اتوبوسی به نام هوس» او، بلانش دوبوآ، جمله «فقط پو! فقط آقای ادگار آلن پو می‌تواند حق مطلب را ادا کند!» را بر زبان بیاورد، دست‌کم یک داستان کامل تحت تأثیر او نوشته است.
داستان «چشمی که مرگ را دید» که سایت strandmag.com در شماره بهار خود منتشر کرده است، یک داستان ترسناک 4800 کلمه‌ای است که به روشنی تحت تأثیر پو نوشته شده است. این مجله پیشتر نیز آثار کمتر دیده شده از نویسندگانی مانند گراهام گرین و جان اشتین‌بک را منتشر کرده است. به گفته ف. گولی، سردبیر مجله استرَند، داستان «چشمی که مرگ را دید» در آرشیو بزرگ مرکز هری رنسام دانشگاه تگزاس در شهر آستین کشف شده است.
در این داستان که شباهت‌هایی با «قلب رازگو»ی ادگار آلن پو و داستان «انتقام نیتوکریس» دارد که ویلیامز در سن 16 سالگی در مجله Weird Tales منتشر کرد، مرد سی ساله نابینایی با عمل جراحی صاحب چشمی می شود که بینایی را به او باز می‌گرداند، اما تصاویر ترسناکی را نیز به او عرضه می‌کند و مشخص می‌شود که چشم به یک قاتل محکوم به مرگ تعلق داشته است.
جالب اینکه داستان«چشمی که مرگ را دید» شباهت‌هایی با فیلم «چشم» (The Eye) محصول 2002 هنگ‌کنگ/سنگاپور که برادران پَنگ نوشتند و کارگردانی کردند و نسخه بازسازی شده آمریکایی سال 2008 این فیلم دارد.
داستان تنسی ویلیامز را که نوعی وارونه‌سازی اسطوره یونانی نابینای غیبگوست، می‌توان تمثیلی از رنج هنرمند از دیدن آنچه برای دیگران نادیدنی است، قلمداد کرد. این داستان همچنین از دل‌مشغولی ویلیامز در مورد ضعف بینایی‌اش حکایت دارد. دید چشم چپ تنسی ویلیامز بسیار کم بود و او چهار بار برای آب مروارید تحت عمل جراحی قرار گرفت که یکی از این موارد را در کتاب «خاطرات» خود در سال 1975 شرح داد.
گزارش از: ساسان گلفر
انتهای پیام/
