ما و آدم‌فضایی‌های باستان!/ آیا اجدادمان با فرازمینی‌ها چای می‌خوردند؟
برخی افراد مدعی هستند در گذشته‌های دور فضانوردان باستانی به زمین آمده و در شکل‌گیری تمدن‌های باستانی نقش داشته‌اند. با این حال شواهد علمی نشان می‌دهد که انسان صرفاً با هوش و توانایی خود پیشرفت کرده است.
خبرگزاری آنا- محمدامین پورحسینقلی: مسئله «فضانوردان باستانی» بخشی از یک سیستم اعتقادی شبه‌علمی است که ادعا می‌کند موجودات فرازمینی هوشمند در گذشته از زمین دیدن کرده و در دوران باستان و ماقبل تاریخ با انسان ارتباط برقرار کرده‌اند. حامیان این ایده معتقدند که این برخوردها بر رشد فرهنگ‌ها، فناوری‌ها و... تأثیر گذاشته است.
اجازه بدهید قبل از اینکه وارد بحث شوم اعترافی کنم نگارنده این متن، خود در دوران نوجوانی یکی از طرفداران پر و پا قرص نظریه‌های آدم‌فضایی‌ها در دوران باستان بوده است. بله، همان نظریه‌ای که افرادی مانند اریک فون دنیکن در کتاب‌هایشان مطرح می‌کردند و می‌گفتند که آدم‌فضایی‌ها هزاران سال پیش به زمین آمدند، تمدن‌های باستانی را ساختند!
در آن زمان، هر صفحه از کتاب‌های دنیکن برایم حکم کشف حقیقت نهایی را داشت. از مصریان باستان گرفته تا مجسمه‌های اسرارآمیز جزیره ایستر، همه چیز به نظر می‌رسید که سرنخ‌هایی از بازدیدکنندگان فضایی باشد. اما بامروز و در دوران میان سالی به این تئوریها بیشتر به عنوان یک داستان فانتزی نگاه میکنم تا واقعی علمی. بیایید بررسی کنیم که چگونه دنیکن و دوستانش به شکلی ماهرانه از تخیل به جای دانش استفاده کردند.
اهرام مصر: هدیه فضاییها یا دستاورد مهندسان باستانی؟
یکی از محبوب‌ترین ادعاهای این تئوری این است که اهرام مصر نمی‌توانسته‌اند توسط انسان‌ها ساخته شوند. نه، نه، این کار خیلی پیچیده است! این سازه‌های عظیم و دقیق باید توسط آدم‌فضایی‌ها با فناوری پیشرفته‌ای که داشتند ساخته شده باشند. وقتی نوجوان بودم و اولین بار این ادعا را شنیدم، بلافاصله با خودم گفتم: بله، درست است! چگونه می‌شود انسان‌های باستانی بدون داشتن لیزرهای فضایی این اهرام را ساخته باشند؟
یافته‌های باستان‌شناسی نشان میدهند که مهندسان باستانی مصر، با استفاده از روش‌های هوشمندانه و ابزارهای ساده این سازه‌های شگفت‌انگیز را ساخته‌اند. معادن سنگی آنها، روش برش سنگ، روش حمل از طریق رود نیل و حتی چگونگی چینش سنگها با کمک یک پشته بزرگ خاک توسط تاریخ دانها موشکافی شده است. پس هیچ لیزر فضایی در کار نبوده! بله، آدم‌فضایی‌ها شاید برای تعطیلات به مصر رفته باشند، اما مهندسان مصری قطعاً قدرت بالایی در معماری داشتند.
خط‌های نازکا: نشانه‌های فرودگاه‌های فضایی؟
یکی دیگر از ادعاهای جالب دنیکن مربوط به خط‌های نازکا در پرو است. او معتقد بود که این خطوط عظیم و عجیب بر روی زمین برای راهنمایی سفینه‌های فضایی بوده‌اند! اما خب، تحقیقات واقعی نشان داده‌اند که این خطوط بخشی از آیین‌های مذهبی و فرهنگی مردم نازکا بوده‌اند و هیچ شواهدی از فرود سفینه‌های فضایی در آنجا وجود ندارد. به‌نظر می‌رسد که آدم‌فضایی‌ها در نهایت برای فرود، فرودگاه‌های بهتری را انتخاب کرده‌اند. مثلا شاید همان منطقه 51.
آدم‌فضایی‌ها و مجسمه‌های جزیره ایستر: واقعاً کار فضاییها بود؟
مجسمه‌های موآی در جزیره ایستر یکی از اسرارآمیزترین سازه‌های باستانی هستند و دنیکن نمی‌توانست از کنار آنها به‌راحتی عبور کند. او ادعا کرد که این مجسمه‌ها یا توسط فضاییها ساخته شده‌اند یا حداقل انسان‌ها با کمک آنها توانسته‌اند چنین شاهکارهایی خلق کنند. تصور اینکه موجوداتی از دیگر سیارات به زمین آمده‌اند و این مجسمه‌های غول‌پیکر را برای ما ساخته‌اند، خیلی هیجان‌انگیز است. حتی در یکی از قسمتهای سریال مورد علاقه من؛ بلیک و مورتیمر نشان میدهند این آدم فضاییها دقیقا شکل همین مجسمه ها هستند.
اما باستان‌شناسی نشان می‌دهد که مردم جزیره ایستر، با استفاده از تکنیک‌های سنتی و ابزارهای سنگی، این مجسمه‌ها را ساختند و جابه‌جا کردند. آدم‌فضایی‌ها شاید سرگرمی بهتری داشتند تا ساختن مجسمه‌های سنگی!
چرا ما این تئوریها را دوست داریم؟
حالا که به گذشته نگاه میکنم، می‌فهمم که چرا این تئوری‌های تخیلی مثل ادعاهای دنیکن این‌قدر جذاب بودند. آنها به ما حس ماجراجویی و کشف چیزی بزرگ‌تر از خودمان را می‌دادند. وقتی شما نوجوان هستید و کتابی به شما می‌گوید که تمدن‌های باستانی با کمک آدم‌فضایی‌ها پیشرفت کرده‌اند، خیلی آسان است که به این داستان‌ها ایمان بیاورید.
دنیکن و امثال او با مهارت خاصی، بین داستان و واقعیت مرزی محو ایجاد کرد که باعث می‌شد همه‌چیز ممکن به‌نظر برسد. اما مشکل اینجاست که این تئوری‌های توطئه و ادعاهای غیرعلمی، وقتی به‌طور جدی توسط جامعه پذیرفته شوند، می‌توانند باعث نادیده گرفتن دستاوردهای واقعی بشر شوند. وقتی می‌گوییم که اهرام مصر توسط آدم‌فضایی‌ها ساخته شده‌اند، در واقع زحمت و هوش معماران و کارگران مصری را دست‌کم می‌گیریم.
در نهایت، باید بپرسیم: آیا واقعاً آدم‌فضایی‌ها در شکل‌گیری تمدن‌های باستانی نقش داشتند؟ شواهد علمی نشان میدهند که انسان‌ها به‌تنهایی، با هوش و توانایی خود، موفق به ساخت این تمدن‌ها شده‌اند. آدم‌فضایی‌ها احتمالاً هنوز هم در کهکشانی دوردست سرگرم کارهای خودشان هستند و نیازی به سفر به زمین برای ساختن مجسمه‌های سنگی یا اهرام ندارند.
تئوری‌های دنیکن و کتاب‌های زردی مانند آثار او (که هنوز در قفسه کتابخانه من هستند)، تخیلات فوق‌العاده‌ای هستند که می‌توانند تخیل ما را به چالش بکشند و ما را به دنیایی پر از ماجراجویی ببرند و در نهایت تبدیل به سرگرمیهای سینمایی مثل فیلم پرفروش پرومتئوس شوند. اما در نهایت، باید به شواهد علمی تکیه کنیم و درک کنیم که تمدن‌های باستانی، با تمام پیچیدگی‌ها و شگفتی‌هایشان، توسط خود انسان‌ها و با تلاش و هوش انسانی ساخته شده‌اند. آدم‌فضایی‌ها شاید در رؤیاهای ما جایگاه بزرگی داشته باشند، اما دستاوردهای واقعی بشر، چیزی است که باید به آن افتخار کنیم.
انتهای پیام/
