احیای گونه‌های باستانی سیب با تحقیقات علمی ممکن شد

به گزارش خبرنگار علم و فناوری آنا، پژوهشگران به دنبال احیای درختان باستانی سیب هستند تا دوباره انواع فراموش‌شده این میوه را پرورش دهند. محققان امیدوارند که بتوانند با تعیین توالی ژنوم این سیب‌ها از جهش‌هایی رمزگشایی کنند که بر طعم، رنگ، میزان تردی و دیگر ویژگی‌های سیب تأثیر می‌گذارد.

این دانش به پرورش درختانی مقاوم در برابر بیماری، تغییرات اقلیمی و دیگر فشارهای محیطی منجر می‌شود و نسلی از سیب را عرضه می‌کند که بازار را قبضه خواهد کرد.

شناخت و مدیریت تنوع طبیعی موجود در اقوام اهلی و وحشی یک گونه گیاهی برای ایجاد یک برنامه کارآمد و هدف‌دار به منظور بهبود کمیت و کیفیت محصول (در اینجا سیب) بسیار مهم است.

یکنواختی ژنتیکی گیاه را در برابر عوامل محیطی ضعیف می‌کند. تعداد زیادی از خویشاوندان وحشی گیاهان اهلی محتوی ژن‌هایی هستند که مقاومت به استرس‌های زنده نظیر آفات و بیماری‌ها و مقاومت به استرس‌های غیر زنده نظیر خشکی، سرما و شوری را افزایش می‌‌دهند. برای همین است که به منظور بهره‌برداری از تنوع طبیعی یک گونه گیاهی، توالی‌یابی ژنتیکی آن مهم است.

مطالعاتی که پیشتر روی توالی‌یابی ژنوم سیب انجام شده است، نشان می‌دهد که برخلاف باور‌های رایج، میوه امروزی منشائی غیراروپایی دارد و ریشه نژادی آن به «سیب سیورسی» می‌رسد که بومی آسیای میانه و کوه‌های قزاقستان است.

توالی‌یابی ژنوم سیب به‌گونه‌ای قابل توجه به افزایش سرعت و دقت در فرایند پرورش این گیاه منجر می‌شود؛ چراکه به پژوهشگران جایگاه و توالی هر یک از ژن‌های سیب را نشان می‌دهد. این مسئله به نوبه خود به طراحی هرچه بیشتر نشانگرهای دی‌ان‌ای (DNA) منجر می‌شود. این نشانگرها ابزار مناسبی هستند که بر اساس آن می توان جایگاه ژنی و کروموزمی ژن‌های تعیین‌کننده صفات مطلوب را شناسایی کرد و به اطلاعات مفید و مناسبی از جنبه‌‌های کاربردی اصلاح نباتات رسید.