چگونه یک قارچ کشنده با مغناطیس ایجادشده لباس به پوست می‌چسبد؟

به گزارش خبرنگار علم و فناوری آنا، کاندیدا اوریس گونه‌ای قارچ است که به صورت مخمر رشد می‌یابد و یکی از معدود گونه‌هایی از سرده کاندیدا است که باعث «کاندیدیاز» یا برفک در انسان می‌شود. کاندیدیاز بیشتر به صورت عفونت بیمارستانی و در بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، دیده می‌شود.

کاندیدا اوریس ممکن است سبب بروز کاندیدیاز تهاجمی (گسترش قارچ در خون) شود که در آن جریان خون، سیستم عصبی مرکزی و اندام‌های داخلی دچار عفونت قارچی می‌شوند. به دلیل مقاومت دارویی متعدد، کاندیدا اوریس توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرده است.

درمان آن نیز فرآیندی پیچیده است؛ زیرا به سادگی با سایر گونه‌های کاندیدا اشتباه گرفته می‌شود.

کاندیدا اوریس اولین بار در سال ۲۰۰۹ پس از جداسازی آن از مجرای گوش یک زن ۷۰ ساله ژاپنی در بیمارستان سالمندان توصیف شد. در سال ۲۰۱۱، کره جنوبی اولین موارد بیماری‌زای کاندیدا اوریس را ثبت کرد. طبق گزارش‌ها، این قارچ در سراسر آسیا و اروپا گسترش یافت و اولین بار در سال ۲۰۱۳ در آمریکا ظاهر شد و از آن زمان به بعد به سرعت در حال گسترش است.

اوریس می‌تواند تقریباً به هر سطحی بچسبد. «داریان سانتانا» (Darian Santana)، میکروبیولوژیست دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان می‌گوید: خلاص شدن از این قارچ در بیمارستان‌ها بسیار دشوار است؛ زیرا این قارچ به تمام سطوح اطراف بیماران می‌چسبند.

سانتانا و همکارانش کشف کرده‌اند که چگونه قارچ‌ها به سطوح مختلف می‌چسبند. بیشتر قارچ‌ها پروتئین‌های چسبنده‌ای می‌سازند که متکی بر فعل و انفعالات آبگریز هستند تا روی سطوح بچسبند.

به گفته «ترزا اومرا» (Teresa O’Meara)، میکروبیولوژیست، عملکرد این قارچ شبیه به روغن و آب است. قطرات روغن با سایر قطرات روغن جمع می‌شوند، در حالی که آب جذب آب می‌شود. به طور مشابه، پروتئین‌های قارچی آبگریز هم خود را به سطوح آبگریز می‌چسبانند.

کاندیدا اوریس دارای پروتئین‌های چسبنده آبگریز نیز هست؛ اما به گفته محققان، عمدتاً با استفاده از بار‌های الکتریکی خود را به سطوح می‌چسباند. این قارچ پروتئینی به نام «SCF ۱» می‌سازد که حاوی بسیاری از اسید‌های آمینه با بار مثبت است. بار مثبت با بار‌های منفی روی سطوح از جمله پوست و وسایل پزشکی جاذبه ایجاد می‌کند.

این تیم تحقیقاتی دریافتند که این پروتئین به قارچ اجازه می‌دهد تا نمونه‌های پوست را آلوده کند و کاتتر‌ها را در آزمایشگاه مستعمره کند. اما آزمایش‌ها نشان داد که این قارچ بدون SCF ۱ قادر به گسترش در موش‌های آلوده نیست.

اومرا می‌گوید که این یافته ممکن است در نهایت منجر به راه‌های جدیدی برای پیشگیری یا درمان کاندیدا اوریس شود.

به عنوان مثال، درمان‌ها ممکن است تولید پروتئین را برای جلوگیری از گسترش بیشتر قارچ در افراد آلوده متوقف کنند، یا واکسن یا آنتی‌بادی ممکن است مانع از اتصال قارچ به سطوح شود و بیماری را از بین ببرد.