پرده‌برداری از راز‌ و رمز منظومه شمسی با شهاب‌ سنگ ۴.۶ میلیارد ساله

به گزارش گروه ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از فیزیک‌اوآر‌جی، تحلیلی از شهاب سنگ «اِرگ چِچ ۰۰۲»که حدود ۴.۶ میلیارد سال قدمت دارد و سال ۲۰۲۰ در منطقه «ارگ چچ» در صحرای آفریقا کشف شد، در مجله «نیچر کامینیوکیشنز» ارائه شده است.

دانشمندان پیش از تحلیل جدید گفته بودند، احتمالا این جرم آسمانی از یک سیاره قدیمی، یک نوسیاره که هیچ‌گاه به بزرگ‌سالی نرسیده آمده است.

در ترکیب با داده‌های منتشر شده قبلی محققان می‌گویند، آلومینیوم۲۶ (۲۶ Al)، یک ایزوتوپ رادیواکتیو که در زمان تشکیل شهاب سنگ وجود داشته، به طور ناموزون در سراسر منظومه شمسی پخش شده است. این یافته‌ها درک ما را از منظومه شمسی اولیه افزایش می‌دهد و ممکن است دقت تعیین سن شهاب‌سنگ‌های بسیار قدیمی را بهبود بخشد.

آلومینیوم یا آلومینیم عنصر شیمیایی با عنصر اتمی ۱۳ و نشان شیمیایی Al است.

این سنگ که در منطقه خالی از سکنه ارگ چچ کشف شده و به همین دلیل نام «ارگ چچ ۰۰۲» برای آن انتخاب شده در دسته‌بندی سنگ‌های آکندریت جای گرفته که در واقع نوعی شهاب سنگ در میان قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ‌های شناخته شده تا به امروز است.

کندریت‌ها سنگی پیش‌سیاره‌ای هستند که میلیارد‌ها سال پیش از به‌هم‌پیوستن انواع مختلف گردوغبار و ذره‌های موجورد در منظومه شمسی اولیه تشکیل شده‌اند.

۲۶ Al عنصر 

منبع اصلی گرما برای ذوب اولیه سیاره بوده و سن ارگ چچ ۰۰۲ در ولقع فرصتی برای کشف بیشتر توزیع اولیه این عنصر در منظومه شمسی اولیه را فراهم می‌کند. اینکه آیا ۲۶ Al به طور مساوی در سراسر منظومه شمسی اولیه توزیع شده یا خیر هم برای تعیین سن شهاب سنگ‌ها و درک منظومه شمسی اولیه مهم و مورد بحث است.

کرستیانیوف و همکارانش، از محقفان این پروژه، قدمت این سنگ کشف شده را تجزیه و تحلیل کردند و سن ایزوتوپی سرب آن را حدود ۴ میلیارد و ۵۶۶ میلیون سال تعیین کردند. سپس این یافته را با داده‌های موجود برای این شهاب سنگ ترکیب کردند و آن را با سایر شهاب سنگ‌های بسیار قدیمی که از ذوب متبلور شده بودند مقایسه کردند.

پژوهشگران این مطالعه دریافتند، عنصر ۲۶ Al توزیع ناهمواری در سحابی خورشیدی اولیه دارد که احتمالاً با ریزش دیرهنگام مواد ستاره‌ای با رادیونوکلئید‌های تازه سنتز شده مرتبط است.

کرستیانیوف و همکارانش پیشنهاد می‌کنند که مطالعات گاه‌شماری شهاب‌سنگ‌ها باید محتاطانه باشد و رویکردی کلی برای تاریخ‌یابی با ایزوتوپ‌های کوتاه‌مدت اتخاذ کنند که دلیل توزیع نابرابر آن‌ها برای بهبود دقت و قابلیت اطمینان در تعیین سن شهاب‌سنگ‌ها و مواد سیاره‌ای است.