توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب؛
شواهدی جدید از وجود آب در یک قرص پیش‌سیاره‌ای کشف شد
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا برای نخستین بار موفق به کشف شواهدی جدید از وجود آب در یک قرص پیش‌سیاره‌ای شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا برای نخستین بارموفق به کشف شواهدی جدید از وجود آب در یک قرص پیش‌سیاره‌ای شده است که به دورستاره دیگری می‌چرخد؛ جایی که به نظر می‌رسد حداقل دو سیاره فراخورشیدی در حال شک گیری هستند.
هرچه دانشمندان در مورد جهان بیشتراطلاعات کسب کنند، سوالات بیشتری مطرح می‌شود که می‌تواند کمی آزاردهنده باشد. دو معمایی که در سال‌های اخیر مطرح شده‌اند عبارتند از: تعداد سیاره‌های شبیه به زمین در کهکشانی که ممکن است حیات در آن وجود داشته باشد و مشکل مربوط به چگونگی رسیدن زمین به آب در میلیارد‌ها سال پیش.
بخشی از پاسخ به این دو سوال ممکن است در سیستم «پی‌دی‌اس ۷۰» (PDS ۷۰) باشد؛ یک ستاره کوتوله بسیار جوان که در فاصله ۳۷۰ سال نوری در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. پیش از این در خبر‌ها آمده بود که قرصی از غبار و بقایای سیاره‌ای که در فاصله ۱۶۰ میلیون کیلومتری (۱۰۰ میلیون مایلی) این ستاره در گردش است، محل زندگی دو سیاره فراخورشیدی است که در یک مدار قرار دارند.
این موضوع در حال حاضر به اندازه کافی هیجان‌انگیز است؛ اما ابزار سنجش مادون قرمز (MIRI) موجود در جیمز وب چیز دیگری را در این منطقه پیدا کرد که در آن سیاره‌های سنگی خاکی شکل می‌گیرند. تخمین زده می‌شود که «پی‌دی‌اس ۷۰» تنها در حدود ۵.۴ میلیون سال قدمت داشته باشد و قرص‌های تشکیل‌دهنده سیاره داخلی و خارجی، خانه یک جفت سیاره فراخورشیدی باشند.
در قرص داخلی ابزار سنجش مادون قرمز گرد و غبار ترکیب شده با امضای مادون قرمز بخار آب یافت شد. این ممکن است به شکل مولکول‌های آب باشد که از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده‌اند، یا ممکن است ذرات یخ باشند که از قرص بیرونی سردتر به داخل مهاجرت کرده اند.
هرچه که باشد، شگفتی نه تنها وجود آب، بلکه چگونگی زنده ماندن آن در تابش شدید فرابنفش ستاره کوتوله است. محتمل‌ترین توضیح این است که توسط گرد و غبار یا دیگر مولکول‌های آب محافظت می‌شود.
با این حال، نکته مهم این است که این کشف ممکن است توضیح واضح‌تری در مورد چگونگی ظاهر شدن آب در سیاره‌های زمینی در اختیار دانشمندان قرار دهد. این کار نه تنها به تخمین تعداد و ماهیت سیارات بالقوه قابل سکونت در کهکشان ما کمک خواهد کرد، بلکه ممکن است به حل این سوال کمک کند که چگونه زمین تا این حد مرطوب شده است. آیا به دلیل برخورد ستاره‌های دنباله‌دار و سیارک‌ها با زمین جوان بوده است؟ آیا آب در حال شکل‌گیری بوده است؟ یا ترکیبی از این دو بود؟
جیولیا پروتی، دانشمند ارشد موسسه نجوم ماکس پلانک (MPIA) در هایدلبرگ آلمان می‌گوید: ما آب را درقرص‌های دیگر دیده‌ایم، اما نه آنقدر نزدیک و در منظومه‌ای که سیارات در حال جمع‌آوری هستند.
انتهای پیام/
