سلول درمانی افراد مبتلا به دیابت با ایمپلنتی به اندازه یک سکه!

به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، در حالی که پیوند سلول‌های جزایر لانگرهاس به برخی از افراد مبتلا به دیابت اجازه می‌دهد از تزریق روزانه انسولین خودداری کنند، اما این افراد مجبورند دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف کنند تا سلول ها‌ی پیوندی پس زده نشوند. با این حال، یک ایمپلنت جدید می‌تواند دارو‌ها را در مقادیر بسیار کمتر از آنچه در حال حاضر مورد نیاز است، برای آن‌ها تجویز کند.

در دیابت نوع یک، سلول‌های جزایر تولید شده توسط لوزالمعده در اثر یک واکنش خود ایمنی از بین می‌روند؛ بنابراین آن‌ها به طور معمول قادر به تولید انسولین تنظیم کننده قند خون نیستند. در نتیجه، بیماران معمولاً مجبورند روزانه به خود انسولین تزریق کنند. این کار نه تنها دردناک است، بلکه اغلب اوقات بلکه هنگام انجام دادن کار‌های روزمره می‌تواند دشوار باشد.

یک روش جایگزین شامل برداشت سلول‌های جزایر از اهداکننده فوت شده و پیوند آن‌ها به کبد بیمار است. این سلول‌ها برای چندین سال به تولید انسولین ادامه می‌دهند و نیاز به تزریق روزانه را از بین می‌برند.

با این حال، برای اینکه سیستم ایمنی بدن سلول‌های جزایر معرفی شده را به عنوان اجسام خارجی حذف نکند، بیمار مجبور است به طور مداوم از دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کند. از آنجایی که این دارو‌ها به صورت خوراکی مصرف می‌شوند، وبنابراین در سراسر بدن توزیع می‌شوند، دوز‌های نسبتاً زیادی مورد نیاز است - و هر چه دوز بیشتر باشد، عوارض جانبی ناخواسته، مانند ضعف سیستم ایمنی در برابر بیماری‌ها شدیدتر می‌شود.

با در نظر گرفتن این مشکلات بود که دانشمندان بیمارستان متدیست هیوستون یک ایمپلنت آزمایشی موسوم به NICHE ساختند.این ایمپلنت از نظر اندازه مشابه یک سکه، تخت با بدنه پلی آمیدی است که برای کاشت در زیر پوست طراحی شده است.

این ایمپلنت شامل دو مخزن است - یک مخزن داخلی مستطیلی برای سلول‌های جزایر، و یک مخزن بیرونی U شکل که با دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی پر شده است.

تقریباً چهار هفته پس از کاشت ایمپلنت «NICHE» و رشد عروق خونی تأمین‌کننده اکسیژن در مخزن داخلی آن، این مخزن با سلول‌های جزایر پر می‌شود. این کار با وارد کردن یک سوزن زیرپوستی از طریق پوست بیمار و از طریق یک پلاگ سیلیکونی خود آب بندی در انتهای مخزن انجام می‌شود (درصورت نیاز این فرآیند برای پر کردن مجدد ایمپلنت با سلول‌ها و دارو‌ها استفاده می‌شود).

در داخل ایمپلنت، سلول‌ها شروع به تولید انسولین می‌کنند که از طریق رگ‌های خونی که به داخل مخزن رشد کرده‌اند، وارد جریان خون می‌شود. در همین حال، دارو‌ها به تدریج از یک غشای متخلخل بین دو مخزن عبور می‌کنند و از بروز واکنش ایمنی جلوگیری می‌کنند. از آنجایی که آن دارو‌ها در حال حاضر درست در جایی که لازم هستند وجود دارند، تنها مقدار کمی از آن‌ها مورد نیاز است.

طبق گزارش‌ها، در آزمایش‌هایی که روی موش‌های دیابتی انجام شد، «NICHE» سطوح طبیعی گلوکز خون را بازیابی کرد و علائم دیابت نوع یک را برای بیش از ۱۵۰ روز بدون ایجاد عوارض جانبی شدید از بین برد. این دستگاه هر ۲۸ روز یک بار پر می‌شد، اگرچه دانشمندان اکنون روی نسخه‌ای کار می‌کنند که می‌تواند تا شش ماه در انسان استفاده شود. حتی ممکن است تغییرات در فرمولاسیون دارو‌ها این فواصل را تنها به یک بار در سال افزایش دهد.

پروفسور الساندرو گراتونی، دانشمند ارشد این مطالعه می‌گوید: نتیجه کلیدی تحقیقات ما این است که سرکوب سیستم ایمنی موضعی برای پیوند سلول موثر است. این دستگاه می‌تواند پارادایم نحوه مدیریت بیماران را تغییر دهد و می‌تواند تأثیر زیادی بر اثربخشی درمان و بهبود کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.

این تحقیق اخیرا در مجله Nature Communications منتشر شده است.