اعمال روز و شب بیست و چهارم ماه رمضان+ دعا و اعمال دهه آخر رمضان
اعمال و دعای مخصوص روز و شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان و اعمال دهه آخر ماه رمضان در این مطلب آماده شده است.
به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، برای هر روز ماه مبارک رمضان، ماه مهمانی خداوند که درجات و عظمت بالایی دارد، اعمالی به روزه داران توصیه شده است؛ اعمالی که به جهت نوع و ادا کردنشان در ماه خدا ثواب زیادی به همراه دارند. اعمال مربوط به شب و روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان در ادامه آمده است:
دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین.
خدایا من از تو می خواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند و پناه می برم به تو از آنچه تو را بیازارد و از تو خواهم توفیق در آن برای اینکه فرمانت برم و نافرمانی تو ننمایم ای بخشنده سائلان.
نماز روز بیست و چهارم ماه رمضان
برای شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان هشت رکعت نماز به هر سوره که میسر شود مورد سفارش قرار گرفته است.
دعای شب بیست و چهارم ماه رمضان به نقل از کفعمی (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن و العشرون فیما نذکره مما یختص باللیله الرابعه و العشرین من شهر رمضان،
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هشتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و چهارم ماه، (دعای سوم شب بیست و چهارم رمضان):
زِیَادَهٌ بِغَیْرِ الرِّوَایَهِ
ادامه‌ی این دعا براساس روایت دیگر:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا سَیِّدِی سُؤَالَ مِسْکِینٍ فَقِیرٍ إِلَیْکَ خَائِفٍ مُسْتَجِیرٍ أَسْأَلُکَ یَا سَیِّدِی
ای خدا و ای سرور من، بسان بیچاره‌ی نادار و بیمناک و پناه‌جو از تو درخواست می‌کنم، ای سرور من
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُجِیرَنِی مِنْ خِزْیِ الدُّنْیَا وَ مِنْ عَذَابِ الْآخِرَهِ
از تو می‌خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا از رسوایی دنیا و عذاب آخرت نجات بخشی
وَ تُضَاعِفَ لِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ وَ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِیمِ عَمَلِی وَ تَرْحَمَ مَسْکَنَتِی وَ تَتَجَاوَزَ عَمَّا أَحْصَیْتَهُ عَلَیَّ
و در این شب و این ماه بزرگ، عملم را دوچندان کنی و بر تضرّعم رحم آری و از آنچه [گناهان] علیه من به شماره درآورده‌ای
وَ خَفِیَ عَنْ خَلْقِکَ وَ سَتَرْتَهُ عَلَیَّ مَنّاً مِنْکَ وَ تُسَلِّمَنِی مِنْ شَیْنِهِ وَ فَضِیحَتِهِ وَ عَارِهِ فِی عَاجِلِ الدُّنْیَا
و از آفریدگانت نهان است و از روی منّت بر من پوشیده داشته‌ای، درگذر و از زشتی و رسوایی و ننگ آن در دنیای زودرس سالم نگاه داری،
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی ذَلِکَ وَ عَلَی کُلِّ حَالٍ وَ أَسْأَلُکَ یَا رَبِّ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
که ستایش تو را در برابر این و در هر حال. ای پروردگار من، نیز از تو خواهانم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی
وَ تُتِمَّ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ بِسَتْرِ ذَلِکَ فِی الْآخِرَهِ وَ تُسَلِّمَنِی مِنْ فَضِیحَتِهِ وَ عَارِهِ بِمَنِّکَ وَ إِحْسَانِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و با پوشیدن این در آخرت، نعمتت را بر من کامل گردانی و به منّت و نیکی خود، مرا از رسوایی و ننگ آن سالم نگاه داری، ای مهربان‌ترین مهربانان.
دعای پیامبر (ص) در شب بیست و چهارم رمضان (بلدالامین)
وَ ذَکَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الصَّفْوَانِیُّ فِی کِتَابِ بُلْغَهِ الْمُقِیمِ وَ زَادِ الْمُسَافِرِ
در کتاب‌های بلغه المقیم و زاد المسافر، عبد الله الصفوانی نقل کرده است که:
أَنَّ النَّبِیَّ ص کَانَ یَدْعُو بِهَذِهِ الْأَدْعِیَهِ فِی لَیَالِی شَهْرِ رَمَضَانَ اَللَّیْلَهِ اَلرَّابِعَهِ وَ اَلْعِشْرِینَ
پیامبر صلی الله علیه و آله به این دعاها را در شب‌های ماه رمضان می‌خواندند. شب بیست و چهارم:
اَللَّهُمَّ أَمَرْتَ بِالدُّعَاءِ وَ ضَمِنْتَ اَلْإِجَابَهَ وَ دَعَوْنَاکَ وَ نَحْنُ عِبَادُکَ وَ لَنْ یَصِلَ اَلْعِبَادُ مَسْأَلَتَکَ وَ اَلرَّغْبَهَ
إِلَیْکَ کَرَماً وَ جُوداً وَ رُبُوبِیَّهً وَ وَحْدَانِیَّهً یَا مَوْضِعَ شَکْوَی اَلسَّائِلِینَ وَ مُنْتَهَی حَاجَهِ اَلرَّاغِبِینَ وَ یَا ذَا اَلْجَبَرُوتِ وَ اَلْمَلَکُوتِ
یَا ذَا اَلْعِزِّ وَ اَلسُّلْطَانِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا بَرُّ یَا رَحِیمُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ یَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِکْرَامِ
یَا ذَا اَلنِّعَمِ اَلْجِسَامِ وَ اَلطَّوْلِ اَلَّذِی لاَ یُرَامُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اِغْفِرْ لِی إِنَّکَ أَنْتَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِیمُ
دعای شب بیست و چهارم رمضان به نقل از محمد بن ابی قره
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن و العشرون فیما نذکره مما یختص باللیله الرابعه و العشرین من شهر رمضان،
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هشتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و چهارم ماه، (دعای دوم):
وَ مِنْ ذَلِکَ مَا یَخْتَصُّ بِهَذِهِ اللَّیْلَهِ مِنَ الدُّعَاءِ بِرِوَایَهِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی قُرَّهَ رَحِمَهُ اللَّهُ
دعای این شب به نقل از کتاب «عمل شهر رمضان» نوشته «محمّد بن ابی قرّه»
وَ هُوَ هَذَا یَا فَالِقَ الْإِصْبَاحِ وَ یَا جَاعِلَ اللَّیْلِ (سَکَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْباناً )[۱] یَا عَزِیزُ یَا عَلِیمُ
ای شکافنده‌ی صبح، ای خدایی که شب را مایه‌ی آرامش و خورشید و ماه را برای حساب‌رسی [یا: با حساب ویژه] قرار دادی، ای سربلند ای آگاه،
یَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ وَ الْقُوَّهِ وَ الْحَوْلِ وَ الْفَضْلِ وَ الْإِنْعَامِ وَ الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ
ای بخشنده و نیرومند و توانا و صاحب تفضّل و نعمت‌بخش و شکوهمند و بزرگوار،
یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللَّهُ یَا فَرْدُ یَا اللَّهُ یَا وَتْرُ یَا اللَّهُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
ای خدا ای رحمت‌گستر، ای خدا ای یگانه، ای خدا ای تک، ای خدا ای آشکار ای پنهان، ای زنده ای کسی که معبودی جز تو وجود ندارد،
یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ وَ النَّعْمَاءُ
ای خدا ای خدا ای خدا ای خدا ای خدا ای خدا ای خدا، زیباترین نام‌ها [و کمالات] و برترین اوصاف و بزرگمنشی و عطایا و نعمت‌ها از آن تو است.
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِنْ کُنْتَ قَضَیْتَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ تَنَزُّلَ الْمَلَائِکَهِ وَ الرُّوحِ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ حَکِیمٍ
به نام تو، بسم اللّه الرحمن الرحیم از تو درخواست می‌کنم که اگر به‌صورت سرنوشت حتمی مقرّر نموده‌ای که فرشتگان و روح در این شب همه‌ی امور استوار را فرود آورند،
فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ اسْمِی فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و نام مرا [در این شب] جزو نیکبختان و روحم را با شهیدان و نیکوکاری‌ام را در علّیّین [بالاترین جای بهشت] قرار ده و گناهم را بیامرز
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ [یَذْهَبُ بِالشَّکِ] عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی [وَ رِضًی] بِمَا قَسَمْتَ لِی
و یقینی به من ارزانی دار که به واسطه‌ی آن با دلم درآمیزی و ایمانی که شکّ و تردیدم را بزداید و خشنودی به آنچه نصیبم کرده‌ای
وَ آتِنِی ([آتِنا] فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنِی [قِنا] عَذابَ النَّارِ )[۲] وَ ارْزُقْنِی یَا رَبِّ فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ
و نیکی دنیا و آخرت را به من عطا کن و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار و-ای پروردگار من-در این شب، یاد و سپاسگزاری از تو
وَ الرَّغْبَهَ وَ الْإِنَابَهَ إِلَیْکَ وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ شِیعَهَ آلِ مُحَمَّدٍ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و گرایش و بازگشت [با تمام وجود] به درگاهت و توبه و توفیق آنچه را که شیعیان آل محمّد-سلام بر او و آنان-را بدان موفق کرده‌ای، روزی‌ام کن، ای مهربان‌ترین مهربانان.
وَ لَا تَفْتِنِّی بِطَلَبِ مَا زَوَیْتَ عَنِّی بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ أَغْنِنِی یَا رَبِّ بِرِزْقٍ مِنْکَ وَاسِعٍ بِحَلَالِکَ عَنْ حَرَامِکَ
و به نیرو و قدرت خود، با جست‌وجوی آنچه از من بازداشته‌ای امتحانم مکن و-ای پروردگار من-با دادن روزی گسترده، مرا به حلال خود از حرام بی‌نیاز گردان
وَ ارْزُقْنِی الْعِفَّهَ فِی بَطْنِی وَ فَرْجِی وَ فَرِّجْ عَنِّی کُلَّ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ لَا تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی وَ وَفِّقْ لِی لَیْلَهَ الْقَدْرِ عَلَی أَفْضَلِ مَا رَآهَا أَحَدٌ
و عفّت شکم و عورت را به من روزی کن و همه‌ی دلگیری‌ها و اندوه‌ها را از من بگشای و مرا دشمن‌شاد مکن و مرا به درک شب قدر بر برترین حالتی که کسی آن را دیده است، موفق گردان
وَ وَفِّقْنِی لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ سَلَامُکَ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَاالسَّاعَهَ السَّاعَهَ
و به آنچه محمّد و آل محمّد -سلام تو بر او و آنان-را بدان موفق نموده‌ای، موفق بدار و در همین لحظه همین لحظه انجام ده با من...
حَتَّی یَنْقَطِعَ النَّفَسُ
کلمه‌ی «ألسّاعه» را به اندازه‌ی یک نفس کامل بگو
دعای شب بیست و چهارم رمضان براساس کتاب‌های کهن راویان امامیّه
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن و العشرون فیما نذکره مما یختص باللیله الرابعه و العشرین من شهر رمضان، و من ذلک دعاء وجدناه فی کتب أصحابنا العتیقه و هو فی اللیله الرابعه و العشرین
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و هشتم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و چهارم ماه، دعای شب بیست و چهارم براساس کتاب‌های کهن راویان امامیّه-رحمهم اللّه- (دعای اول):
الْحَمْدُ لِلَّهِ شَفْعاً وَ وَتْراً فِی الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ مِنْ هَذِهِ اللَّیَالِی الْمُبَارَکَاتِ وَ عَلَی مَا مَنَحَنِی
ستایش خدا را دوگانه و یگانه در دوگانه و یگانه‌ی [شب‌های زوج و فرد] این شب‌های فرخنده
وَ أَعْطَانِی فِیهِنَّ مِنَ الْخَیْرَاتِ وَ تَصَدَّقَ بِهِ عَلَیَّ وَ وَهَبَهُ لِی مِنَ الْبَاقِیَاتِ الصَّالِحَاتِ الَّذِی صَوَّمَنِی لِیَأْجُرَنِی
و در برابر خیراتی که در این شب‌ها به من ارزانی داشت و عطا کرد و اعمال پاینده‌ی شایسته‌ای که به من تصدّق نمود و بخشید، شب‌هایی که روزه‌داری [در روزهای] آن را بر من واجب کرد تا پاداشم دهد
وَ فَطَرَنِی عَلَی مَا رَزَقَنِی فَکُلٌّ مِنْ عِنْدِهِ وَ بِمِنَّتِهِ وَ بِحُسْنِ اخْتِیَارِهِ وَ نَظَرِهِ لِعَبِیدِهِ سُبْحَانَهُ سَیِّداً أَخَذَ بِیَدِی مِنَ الْوَرَطَاتِ
و با روزی‌ای که به من عطا کرد افطاری‌ام داد. بنابراین، همه از نزد او و بخشش او و به گزینش نیکو و توجّهش به بندگان است. پاکا سروری که دست مرا گرفت و از باتلاق‌های هلاکت رهایی بخشید
وَ مَحَّصَ عَنِّی الْخَطِیئَاتِ وَ کَفَانِی الْمُهِمَّاتِ وَ أَغْنَانِی عَنِ الْمَخْلُوقِینَ وَ لَمْ یَجْعَلْ رِزْقِی إِلَی الْمَرْزُوقِینَ
و خطاهایم را زدود و در امور مهمّ و مورد اهتمام من کفایتم نمود و از آفریدگان بی‌نیاز کرد و روزی‌ام را به دست روزی‌داده‌شدگان نسپرد
وَ شَهَرَ ذِکْرِی فِی الْعَالَمِینَ وَ جَعَلَ اسْمِی فِی الْمَذْکُورِینَ وَ لَمْ یُشْقِنِی بِعُجْبٍ یَحُطُّنِی عَنْ دَرَجَاتٍ رَفِیعَهٍ
و آوازه‌ام را در میان جهانیان شهره گردانید و نامم را در میان یادشدگان قرار داد و با خودبینی‌ای که مرا از درجات بلند پایین آورد، بدبختم [گرفتارم] ننمود،
فَیُهْوِی بِی إِلَی ظُلَمِ غَضَبِهِ وَ نِقْمَتِهِ وَ لَا أَبْلَانِی بِاسْتِحْلَالٍ یَنْزِعُ عَنِّی مَلَابِسَ رَحْمَتِهِ وَ یُعَوِّضُنِی لِبُؤْسِ الذُّلِّ مِنْ سَخَطِهِ إِیَّاهُ أَشْکُرُ
تا مبادا خودبینی مرا به تاریکی‌های خشم و کیفر او فرواندازد و به حلال شمردنی که لباس‌های رحمت را از تن من برکند و به‌جای آن جامه‌ی خواری ناشی از خشم خود را به تنم کند، گرفتار ننمود. تنها از او سپاسگزاری می‌کنم
وَ لَهُ أَعْبُدُ وَ مِنْهُ أَرْجُو التَّمَامَ وَ الْمَزِیدَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً
و او را می‌پرستم و از او امید تکمیل و افزونی دارم و هیچ دگرگونی و نیرویی جز به خداوند بلندپایه و بزرگ به وجود نمی‌آید. درود و سلام شایسته‌ی خداوند بر حضرت محمّد، پیامبر خدا و خاندان او.
اعمال دهه آخر ماه رمضان
دعای بعد از فرایض و نوافل هر شب دهه آخر ماه رمضان
اعمال مخصوصه ماه رمضان: اعمال شب‌های دهه آخر (از شب بیست و یکم شروع کند)؛ و کفعمی در حاشیه بلد الامین نقل کرده که حضرت صادق علیه السلام در هر شب از دهه آخر بعد از فرایض و نوافل می‌خواند
اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَی مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِیرَنَا فِیهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولاً
بار خدایا ادا کن از بهر ما حق آنچه گذشته از ماه رمضان و بیامرز تقصیر ما را در آن و بگیر آن را از ما پذیرفته و مقبول
وَ لاَ تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَی أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِینَ وَ لاَ تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِینَ
و مؤاخذه مکن ما را به اسراف ما بر نفس هامان و ما را از رحمت شدگان مقرر فرما و ما را از محرومان مگردان.
و فرمود هر که بگوید این را بیامرزد حق تعالی تقصیری که از او سر زده در ایام گذشته از ماه رمضان و نگه دارد او را از معاصی در بقیه ماه
بیشتر بخوانید:
اعمال شب قدر+ دعای روز بیست و سوم ماه رمضان ۱۴۰۱
اعمال روز و شب بیست و دوم ماه رمضان+ دعای روز بیست و دوم و اعمال دهه آخر رمضان
دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان + اعمال شب ۲۱ و شب‌های قدر
استعاذه در هر شب دهه آخر ماه رمضان (مفاتیح الجنان)
اعمال مخصوصه ماه رمضان: اعمال شب‌های دهه آخر (از شب بیست و یکم شروع کند)؛ از جمله این دعا است که شیخ کلینی در کافی از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود می‌گویی در دهه آخر ماه رمضان در هر شب
أَعُوذُ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ
پناه می برم به جلال وجه کریمت که بگذرد از من ماه رمضان
أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَهٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْهِ
یا برآید سپیده دم از این شب بر من و من در پیشگاه تو بر خود گناه یا پیگردی داشته باشم که مرا بر آن عذاب فرمایی.
دعای هر شب دهه آخر ماه رمضان از اقبال
سید ابن طاووس در کتاب «اقبال» از ابن ابی عمیر از مرازم نقل کرده: امام صادق (علیه‌السلام) در هر شب از دهه آخر این ماه می‌خواند:
اللّٰهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتابِکَ الْمُنْزَلِ: ﴿شَهْرُ رَمَضٰانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنّٰاسِ وَ بَیِّنٰاتٍ مِنَ الْهُدیٰ وَ الْفُرْقٰانِ﴾ فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضانَ بِما أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَخَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَجَعَلْتَها خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.
خدایا؛ تو در کتاب نازل‌شده‌ات فرمودی: «ماه رمضان، ماهی که قرآن برای هدایت مردم در آن نازل شده و دلایلی روشن از هدایت و تمیز دادن حق از باطل است»؛ با نازل کردن قرآن در آن حرمتش را بزرگ شمردی و آن را به شب قدر اختصاص دادی، شبی که آن را از هزار ماه بهتر قرار دادی.
اللّٰهُمَّ وَهٰذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضانَ قَدِ انْقَضَتْ، وَلَیالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ، وَقَدْ صِرْتُ یَا إِلٰهِی مِنْهُ إِلیٰ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَأَحْصیٰ لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، فَأَسْأَلُکَ بِما سَأَلَکَ بِهِ مَلائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ، وَأَنْبِیاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَعِبادُکَ الصَّالِحُونَ؛
خدایا این روزهای ماه رمضان است که گذشت و شب‌های آن است که از دست رفت، من از این ماه چنان شده‌ام که تو از من به آن داناتری و شماره‌ی آن را از تمام آفریدگانت شمارنده‌تری، در نتیجه از تو درخواست می‌کنم به آنچه از تو درخواست کردند فرشتگان مقرّبت و پیامبران مرسلت و بندگان شایسته‌ات؛
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَتُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ برَحْمَتِکَ، وَأَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَکَرَمِکَ، وَتَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی، وَتَسْتَجِیبَ دُعائِی، وَتَمُنَّ عَلَیَّ بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیامَهِ.
اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و وجودم را از آتش آزاد کنی و به رحمتت به بهشتم وارد نمایی و به عفو و کرمت بر من تفضّل آری و نزدیک‌جویی‌ام را بپذیری و دعایم را به اجابت رسانی و به امان دادنم در روز وحشت، از هر هراسی که برای قیامتم آماده ساخته‌ای بر من منت نهی،
إِلٰهِی وَأَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ، وَبِجَلالِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضانَ وَلَیالِیهِ وَلَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤاخِذُنِی بِهِ، أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّها مِنِّی لَمْ تَغْفِرْها لِی، سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی، أَسْأَلُکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِذْ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ؛
خدایا به ذات کریم و به جلال بزرگت پناه می‌آورم، از اینکه روزها و شب‌های ماه رمضان سپری گردد و برای من نزد تو نتیجه کاری یا گناهی باشد که مرا به سبب آن مؤاخذه کنی یا خطایی که بخواهی انتقامش را از من بگیری و مرا در آن‌ها نیامرزیده باشی، ای آقای من، ای آقای من، ای آقای من از تو می‌خواهم ای که معبودی جز تو نیست، آنگاه که معبودی جز تو نبود؛
إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هٰذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضیً، وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا اللّٰهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ.
اگر در این ماه از من خشنود بوده‌ای، بر خشنودی‌ات از من بیفزا و اگر خشنود نبوده‌ای از هم اکنون از من خشنود شو ای مهربان‌ترین مهربانان، ای خدا، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای که نزاییده و زاده نشد و احدی برایش همتا نبود.
و بسیار بگو:
یَا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِداوُدَ عَلَیْهِ السَّلامُ، یَا کاشِفَ الضُّرِّ وَالْکُرَبِ الْعِظامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ، أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ، أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلامُ، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ کَما أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ، وَافْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ.
ای نرم کننده آهن برای داود (درود بر او)، ای بردارنده بدحالی و بلاهای بزرگ از ایوب (درود بر او)، ای از بین‌برنده اندوه شدید یعقوب (درود بر او)، ای زایل کننده غم یوسف (درود بر او)، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، چنان‌که تو سزاواری که درود فرستی بر جمله آنان و با من چنان کن که تو شایسته آنی نه چنان‌که من سزاوار آنم.
انتهای پیام/۱۰۲/
انتهای پیام/
