حضرت فاطمه زهرا (س) چند فرزند داشتند و نام آنان چه بود؟

به گزارش خبرنگار حوزه دین و آیین‌ گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، حضرت فاطمه‌الزهرا (س)، دختر پیامبر اسلام (ص) و حضرت خدیجه کبری (س) و همسر امام علی (ع)هستند. زهرا، بتول، سیدة‌نساء‌العالمین از القاب وی و اُمّ اَبیها کنیه مشهور ایشان است. سوره کوثر، آیه‌های تطهیر، مودت، اطعام و احادیثی چون بَضعه در شأن و فضیلت وی نازل شده‌اند. در روایات آمده است که پیامبر (ص)، حضرت فاطمه (س) را برترین زن در دو عالم معرفی کرده و خشم و خشنودی او را خشم و خشنودی خداوند دانسته است. تسبیحات حضرت زهرا (س)، مصحف فاطمه، خطبه فدکیه بخشی از میراث معنوی این بانوی گرانقدر است. شیعیان، او را الگوی خود می‌دانند و در سالروز شهادت ایشان عزاداری می‌کنند.

حضرت فاطمه (س) خواستگاران فراوانی از نامداران صحابه و مهاجرین داشته‌اند. رسول خدا (ص) به آن‌ها فرمودند که اختیار فاطمه (س) در دست خداست. سرانجام جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و گفت: «ای محمد! خدا بر تو سلام می‌رساند و می‌فرماید فاطمه را به عقد علی درآور، خداوند علی را برای فاطمه و فاطمه را برای علی پسندیده است.» امام علی (ع) نیز از خواستگاران فاطمه (س) بود و حضرت رسول بنا بر آنچه ذکر شد، به امر الهی با این وصلت موافقت کردند.

در روایات نقل شده که پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: «اگر علی نبود، فاطمه همتایی نداشت. حضرت فاطمه (س) با مهری اندک به خانه امام علی (ع) قدم گذاشت. ثمره این ازدواج مبارک، پنج فرزند با نام‌های امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، زینب (س)، ام کلثوم (س) و محسن (ع) است. ۹ امام دیگر از ذریه امام حسین (ع) هستند و بدین ترتیب به رسول خدا (ص) منتسب می‌شوند. به دلیل منسوب بودن ائمه طاهرین به حضرت فاطمه (س)، ایشان را «ام الائمه» (مادر امامان) می‌گویند.

از غریبی امام حسن (ع) تا مسمومیت به دست همسر

حسن بن علی بن ابی‌طالب (ع) مشهور به امام حسن مجتبی (ع) دومین امام شیعیان هستند. ایشان فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا (س) و نخستین نوه پیامبر(ص) است. امام حسن (ع) در ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری و پس از شهادت امام علی(ع) به امامت رسیدند و در همان روز، بیش از چهل هزار نفر با ایشان برای خلافت بیعت کردند. معاویه، خلافت امام حسن (ع) را نپذیرفت و با لشکری از شام به سوی عراق حرکت کرد. امام مجتبی (ع) سپاهی به فرماندهی عبید الله بن عباس به سمت معاویه فرستاد و خودشان به همراه یک گروه دیگر به ساباط رفتند. معاویه تلاش کرد با طرح شایعاتی میان سپاهیان امام حسن (ع)، زمینه را برای برقراری صلح فراهم کند. در این شرایط، امام حسن (ع) مورد سوقصد یکی از خوارج قرار گرفتند و زخمی شدند و برای مداوا به مدائن رفتند. همزمان، گروهی از سران کوفه به معاویه نامه نوشتند و قول دادند حسن بن علی را به وی تسلیم کنند یا به قتل برسانند.

معاویه نامه‌های کوفیان را برای امام حسن (ع) فرستاد و به ایشان پیشنهاد صلح دادند. امام مجتبی (ع) صلح و واگذاری خلافت به معاویه را پذیرفتند به این شرط که معاویه بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) عمل کند، برای خود جانشین تعیین نکند و همه مردم از جمله شیعیان حضرت علی (ع) در امنیت باشند. بعدها معاویه به هیچ‌یک از این شروط عمل نکرد. صلح با معاویه، نارضایتی شماری از یاران امام حسن (ع) را در پی داشت و حتی برخی، او را «مذلّ المؤمنین» (خوار کننده مومنان) خواندند. وقتی معاویه تصمیم گرفت برای پسرش یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای جعده (همسر امام حسن(ع)) فرستاد تا امام را مسموم کند. گفته‌اند امام حسن (ع) چهل روز پس از مسموم شدن به شهادت رسیدند.

عاشورایی که دین اسلام را زنده نگه داشت

حُسین بن علی بن ابی‌طالب فرزند دیگر حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا (س) و نوه پیامبر اسلام (ص) هستند. ایشان امام سوم شیعیان و پدر دوازده امام از امام سجاد (ع) تا حجت بن الحسن (ع) و نیز امامان اسماعیلیه به‌شمار می‌روند. ایشان با کنیه‌اش، اباعبدالله، نیز شناخته می‌شوند. امام حسین(ع) در سال سوم هجری و سوم شعبان به‌دنیا آمده‌اند. امام حسین (ع) روز عاشورا در نبرد کربلا به شهادت رسیدند و به‌همین خاطر شیعیان وی را سیدالشهدا نیز می‌نامند. پس از مرگ معاویه در سال ۶۰ (ه‍ ق) ایشان از بیعت با یزید اجتناب کردند و با خانواده‌ به مکه رفتند و چهار ماه در آنجا ماندند. اهالی کوفه که شیعه حضرت علی (ع) بودند از مرگ معاویه شادمان شدند و به امام حسین (ع) نامه نوشتند که دیگر حکومت بنی‌امیه را تحمل نخواهند کرد و با ایشان بیعت می‌کنند. امام حسین (ع) نیز پسرعمویشان، مسلم بن عقیل را به کوفه فرستادند تا وضع را بررسی کند.

با اقدامات ظالمانه عبیدالله بن زیاد، حاکم جدید کوفه مردم مسلم را تنها گذاشتند. امام حسین (ع) که از حوادث کوفه بی‌خبر بودند رهسپار کوفه شدند تا آنچه را خواست خداوند می‌دانستند، به انجام رسانند. در میانه راه، سپاه کوفه به فرماندهی حر بن یزید ریاحی مسیر کاروان به سوی کوفه را سد کردند و در نتیجه، کاروان از مسیر خود منحرف شد و در روز دوم محرم سال ۶۱ ه‍.ق به کربلا رسید. از روز سوم ماه محرّم به فرماندهی عمر بن سعد، لشکریانی از کوفه به منطقه وارد شدند. امام حسین (ع) صبح روز دهم محرم، عاشورا، لشکریان خود را آماده کردند و سوار بر اسب رو به لشکریان ابن سعد خطابه‌ای ایراد کردند و مقام خود را برای آن‌ها شرح دادند؛ ولی باز به ایشان گفته شد که نخست باید تسلیم یزید شوند. امام حسین (ع) در پاسخ گفتند که هرگز تسلیم نمی‌شوند. بدین ترتیب، نبرد کربلا آغاز شد. پس از نیمروز، سپاهیان امام حسین (ع) به‌شدت تحت محاصره قرار گرفتند. با شهادت یاران و خاندان امام حسین (ع) سرانجام تنها ماندند و به شهادت رسیدند. بسیاری از مسلمانان به‌خصوص شیعیان در سالگرد واقعه کربلا مراسم سوگواری برگزار می‌کنند. امام حسین (ع) در برابر ظلم و ستم یزیدیان تسلیم نشدند تا دین اسلام زنده بماند.

بیشتر بخوانید:

• عکس نوشته ایام فاطمیه ۱۴۰۰ با کیفیت بالا


• «کشتی پهلوگرفته» را نوشتم تا به دایره معرفت حضرت فاطمه(س) نزدیک شوم


• پیام تسلیت ایام فاطمیه و شهادت حضرت زهرا (س)

حضرت زینب (س) و تبیین قیام حسینی

حضرت زینب (س) بانویی عابد، پاکدامن و عالم بزرگترین دختر حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) هستند. این بانوی بزرگوار پنجم جمادی‌الاول سال پنجم هجری در مدینه و پس از امام حسین(ع)، متولد شده‌اند. حضرت زینب (س) حدود سال ۱۷ هجری که یازده ساله بودند با «عبدالله ابن جعفر ابن ابی‌طالب» ازدواج کردند. حاصل ازدواج حضرت زینب (س) و عبدالله ابن جعفر ابن ابی طالب چهار پسر به نام‌های علی، عون، عباس، محمد و یک دختر به‌نام ام کلثوم، است. عون و محمد در واقعه عاشورا به شهادت رسیدند.

حضرت زینب (س) پس از واقعه عاشورا و در امتداد حرکت امام حسین (ع)، آن چنان قیام حسینی را نیکو تبیین کرد که پایه‌های حکومت فاسق اموی به لرزه افتاد و صدای اعتراض مردم نسبت به ظلم یزید بارها بلند شد. تا جایی که حرکت‌های گسترده‌ای بر ضد او شکل گرفت. آنچه از تاریخ درباره عبادت زینب کبری (ع) به‌دست می‌آید، آن است که حتی در سخت‌ترین شرایط و طاقت‌فرساترین لحظات نیز راز و نیاز خویش با پروردگار خود را ترک نکرد. تاریخ وفات این بانوی بزرگوار در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری که ۱۸ ماه پس از واقعه جانسوز عاشورا و در ۵۷ سالگی در بین علما مشهور است.

ام کلثوم(س) دختر دیگر حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) هستند. ایشان بانویی جلیل‌القدر، خردمند و سخنور بودند که تاریخ ولادت ایشان سال ۶ قمری نوشته‌ شده است. ام کلثوم (س) نیز پس از عاشورا به همراه حضرت زینب (س) حضور پیدا کردند و نقشی عمده‌ای در آگاهی مردم داشتند.

کودکی که هرگز زاده نشد

محسن بن علی(ع) فرزند دیگر حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) است. او در ماجرای هجوم طرفداران خلافت ابوبکر به خانه حضرت فاطمه (س) برای بیعت گرفتن از امام علی(ع)، سِقط شد. تاریخ دقیق شهادت وی مشخص نیست. محمدهادی یوسفی غروی پژوهشگر تاریخ اسلام با ارائه شواهدی هجوم به خانه حضرت زهرا (س) و سقط محسن را پنجاه روز یا بیشتر پس از رحلت پیامبر(ص) دانسته است. با این حال برخی اوایل ربیع‌الاول را ایام محسنیه نامیده و در این ایام به عزاداری می‌پردازند. این کار به دلیل سابقه نداشتن در تشیع مورد تأیید برخی از مراجع تقلید نیست. درباره محسن بن علی کتاب‌هایی به زبان‌های عربی و فارسی نوشته شده است. کتاب «المحسن‌السبط مولود ام سقط» نوشته سید محمدمهدی موسوی خرسان از جمله آن‌هاست.

انتهای پیام/۱۱۰/