ناسا از ایستگاه بین‌المللی به مدار ماه اسباب‌کشی می‌کند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از وب‌سایت ناسا، مدت‌هاست که ناسا به دلیل کاهش بودجه‌اش ناگزیر به انتخاب بین پروژه‌های مختلف شده است و از سوی دیگر، بازنشستگی شاتل و وابستگی این سازمان به فضاپیمای سایوز روسی برای اعزام فضانورد، هزینه‌های گزافی به این سازمان تحمیل می‌کند.

ویلیام گرشتن‌مایر، مدیر پروژه‌های اعزام انسان ناسا، در اظهار نظری صریحا گفت که ناسا دیگر قصد صرف هزینه برای ایستگاه بین‌المللی فضایی را ندارد و در زمان پایان قرارداد در سال 2024، این ایستگاه را ترک می‌کند. او علت چنین تصمیمی را محدودیت مالی ذکر کرد. ناسا قادر نیست همزمان پروژه‌های مدارهای این زمین و پروژه‌های مدارهای بالاتر را پیش ببرد و از میان این دو باید یکی را انتخاب کند.

به گفته گرشتن‌مایر، این سازمان تلاش خواهد کرد شرکت‌های فضایی خصوصی را به پر کردن جای ناسا در ایستگاه بین‌المللی ترغیب کند. در حال حاضر شرکت‌های خصوصی کار انتقال وسایل و تجهیزات به ایستگاه بین‌المللی را برای ناسا انجام می‌دهند و این سازمان از ادامه حضور آنها در این ایستگاه استقبال می‌کند.

پروژه پایگاه ماه ناسا پروژه تازه‌ای نیست و تقریبا نیم قرن قدمت دارد اما به تازگی این سازمان با امیدهایی که برای ساخته شدن یک فضاپیمای انسان‌بر امن به دست آورده است، پروژه و افق‌های تازه‌ای را ترسیم کرده که ساخت ایستگاه فضایی در مدارهای دورتر نسبت کره زمین، یکی از آنهاست.

فضاپیمای اوریون یکی از امیدهای ناسات که قرار است تا سال 2021 آماده استفاده فضانوردان شود. مدار‌های بین زمین و ماه یکی از فرصت‌های مورد نیاز برای تمرین زندگی بلند مدت در حداقل جاذبه است که فضانوردان و تجهیزات را برای سفرهای طولانی در اعماق فضا و البته پروژه پیاده شدن روی سطح مریخ آماده می‌کند.

ناسا همچنین در تلاش است دولت آمریکا را متقاعد کند تا بخشی از مالیات دریافتی شهروندان را در اختیار شرکت‌های خصوصی قرار دهد تا بتوانند ایستگاه فضایی بین‌المللی 2 را بسازند.

قرارداد ایستگاه بین‌المللی در سال 2020 بین روسیه و آمریکا به پایان می‌رسید و آمریکایی‌ها به دلیل نداشتن توانایی اعزام فضانورد (حداقل تا سال 2021)، این قرارداد را تا سال 2024 تمدید کردند.

ایستگاه فضایی بین‌المللی با تجهیزات و توانایی فنی روس‌ها و سرمایه‌گذاری و پول آمریکا و چین ساخته شده اما براساس قرارداد، از نظر حقوقی در پایان قرارداد، متعلق به روسیه خواهد بود.

مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا