تاثیر ژن‌ها بر توانایی ذهن‌خوانی

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceDaily، حدود 20 سال پیش تیمی از محققان دانشگاه کمبریج یک آزمایش هم‌احساسی شناختی به نام «خواندن ذهن از چشم‌ها» یا «تست چشم» را طراحی کردند. این امر نشان داد که افراد تنها با نگاه کردن به چشمان شخص دیگری قادر به درک سریع آنچه آن شخص فکر یا احساس می‌کند، هستند. همچینین مشخص شد که برخی از انسان‌ها در این کار بهتر از دیگران هستند؛ در کل متوسط نمره زنان در این تست بهتر از مردان است.

حالا همان تیم تحقیقاتی در کنار دانشمندانی از فرانسه، استرالیا و هلند با کمپانی ژنتیک «23andMe» روی پژوهش جدیدی کار می‌کنند. در این مطالعه 89 هزار نفر از سراسر جهان مورد آزمایش قرار گرفتند که اکثر آنها از مشتریان کمپانی «23andMe» بودند. نتایج این مطالعه نیز تائید کرد که زنان عملکرد بهتری در این تست دارند.

به گفته دانشمندان، ژن‌های ما بر عملکردمان در تست چشم موثر است. همچنین آنها موفق به شناسایی تنوع ژنتیکی روی کروموزوم 3 در زنان شدند که با توانایی «خواندن ذهن از طریق چشم فرد» مرتبط است.

انجام آزمایش چشم روی مردان ارتباطی را با این ناحیه خاص در کروموزوم 3 نشان نداد. تیم تحقیقاتی دریافتند که الگوی مشابهی در نتایج یک مطالعه مستقل، شامل 1500 نفر دیده می‌شود؛ نتایج پژوهش مذکور حاکی از آن بود که ارتباط ژنتیکی یافته‌شده در زنان کاملا قابل اطمینان است.

نزدیک‌ترین ژن‌ها در این کروموزوم 3 شامل LRRN1 است که در بخشی از مغز انسان به نام جسم مخطط بسیار فعال است؛ اسکن‌های مغزی نشان می‌دهد که جسم مخطط نقش مهمی در هم‌احساسی شناختی ایفا می‌کند.

همچنین تنوع ژنتیکی که با کسب نمره بالا در تست چشم مرتبط است منجر به افزایش حجم جسم مخطط در انسان می‌شود؛ یافته‌ای که نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

نتایج مطالعات قبلی نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اوتیسم و بی‌اشتهایی امتیاز کم‌تری در تست چشم کسب می‌کنند. تیم تحقیقاتی دریافت که تنوع ژنتیکی که با کسب نمره بالا در تست چشم ارتباط مستقیم دارد، خطر ابتلا به بی‌اشتهایی را افزایش می‌دهد؛ چنین ارتباطی با ابتلا به اوتیسم دیده نشد. آنها به این نتیجه رسیدند که این امر به این خاطر است که اوتیسم شامل صفات‌های اجتماعی و غیراجتماعی می‌شود و این تست تنها یک صفت اجتماعی را می‌سنجد.

وارن واریر، سرپرست این مطالعه، در این باره گفت: «این بزرگ‌ترین مطالعه‌ای است که درباره آزمایش هم‌احساسی شناختی در جهان انجام شده است. همچنین اولین مطالعه‌ای است که سعی در ایجاد ارتباط میان عملکرد در این تست چشم و تنوع در ژنوم انسانی دارد. این عمل، گامی مهم برای مطالعه در حوزه اعصاب اجتماعی است و قطعه‌ای دیگر را پازل آنچه ممکن ایت موجب این تنوع در هم‌احساسی شناختی شود، اضافه می‌کند».

پروفسور بورگرن، از موسسه پاریس دیدرو و موسسه پاستور، اظهار کرد: «این مطالعه جدید نشان می‌دهد بخشی از هم‌احساسی ژنتیکی است اما نباید عوامل اجتماعی مهم دیگر مانند تربیت اولیه و تجربیات پس از تولد را نادیده بگیریم».

پروفسور سایمن بارن کوهن، مدیر مرکز تحقیقات اوتیسم دانشگاه کمبریج، نیز در آخر افزود: «این یافته‌ها بسیار هیجان‌انگیز هستند؛ فعلا در حال تکرار آزمایش‌ها هستیم تا از نتایج صد در صد مطمئن شویم. قصد داریم با دقت به کاوش آنچه این تنوع ژنتیکی در مغز انجام می‌دهد که منجر به تفاوت‌های فردی در هم‌احساسی شناختی می‌شود، بپردازیم. این پژوهش ما را یک قدم به درک اهمیت تنوع در جمعیت نزدیک‌تر کرد».

مترجم: هانا حیدری