تولد ماه باعث تبخیر بخش اعظمی از زمین شده است
آنالیز نمونه‌های جمع‌آوری شده از ماموریت آپولو روی ماه نشان می‌دهد برخورد عظیمی که به دلیل تولد ماه ایجاد شده است، احتمالا بخش عظیمی از کره زمین را تبخیر کرده است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Space، در روزهای نخستین شکل‌گیری زمین، یک برخورد انفجاری بین زمین تازه متولد‌شده و یک جرم آسمانی به ابعاد سیاره مریخ با نام «تئا» (Theia) اتفاق افتاده است. نام تئا از نام‌گذاری «مادر ماه» در اسطوره‌های یونانی گرفته شده است. تئا یکی از تایتان‌ها و الهه بینایی و نور درخشان آسمان آبی در اساطیر یونان است. نام تئا به تنهایی به معنی الهه است. بر اساس این اسطوره او با هیپریون ازدواج کرد که از او صاحب سه فرزند با نام‌های هلیوس (خورشید)، سلنه (ماه) و ائوس (طلوع) شد.
دانشمندان معتقدند که بقایای به جا مانده از این انفجار بعدها ماه را شکل داده است و نام این فرضیه را « فرضیه برخورد بزرگ» گذاشته‌اند. به نظر می‌رسد که این فرضیه بسیاری از جزئیات را در مورد زمین و ماه، از جمله اندازه بزرگ ماه در مقایسه با زمین و همچنین سرعت گردش هر دو سیاره را به خوبی تشریح می‌کند. البته در 15 سال گذشته، شواهدی به دست آمده است که دانشمندان را مجبور به بازنویسی و تغییراتی در این فرضیه کرده است.
در سال 2001، دانشمندان شروع به کشف سنگ‌های زمینی و ماهی کردند که نشان داد این دو جرم ایزوتوپ‌های شیمایی مشابهی دارند (ایزوتوپ‌های یک عنصر تعداد نوترون‌های مختلفی از یکدیگر دارند). ایزوتوپ‌ها می‌توانند همانند اثر انگشت زمین‌شناسی عمل کنند زیرا تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که سیارات که در بخش‌های مختلف منظومه شمسی شکل گرفته‌اند، به طور کلی ترکیبات ایزوتوپی متفاوتی هم دارند.
آزمایش‌های روی نمونه سنگ‌های به دست آمده از سطح ماه که در ماموریت آپولو به دست آمده‌اند نشان می‌دهند که ماه و زمین گذشته‌ای به مراتب سخت‌تر از آنچه تصور می‌شد را پشت سر گذاشته‌اند و ماه حاصل برخوردی است که بسیار شدیدتر از محاسبات انجام‌شده است.
اکنون دانشمندان معتقدند که برخورد صورت گرفته شبیه به ضربه پتک روی هندوانه بوده است. به نحوی که یک برخورد سنگین میان زمین و جرم آسمانی هم‌اندازه با مریخ رخ داده و همین امر دما را آنقدر بالا برده است که به تولید ایزوتوپ مشترک منجر شده است. در این مدل، دما و ضربه ناشی از برخورد آنقدر زیاد بوده است که جرم آسمانی و حتی بخش اعظمی از زمین بخار شده‌اند. این بخار در محدوده‌ای به اندازه 500 برابر زمین پخش شده و در نهایت بعد از خنک شدن ماه را تشکیل داده است.
مترجم: نسترن صائبی
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
