تصویر ابرهای زحل زیر نور مادون قرمز

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از NASA، اصل این تصویر را فضاپیمای کاسینی به وسیله دوربین زاویه گسترده‌ خود و به کمک ترکیب فیلترهای طیفی حساس به نور مادون قرمز (در طول موج‌های 750، 727 و 619) در تاریخ 20 ژوئیه 2016 (چهارم مرداد) گرفته است.

این فیلترها به جذب و پراکندگی نور خورشید توسط متان در جو زحل حساس هستند و در ماموریت کاسینی برای تعیین ساختار و عمق ابرهایی که جو آن را می‌سازند، کاربرد دارند.

زحل پس از مشتری، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره نزدیک به خورشید است. زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد. چگالی این سیاره حدود یک‌ هشتم زمین و کم‌تر از آب است. یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین و یک سال آن برابر 29/5 برابر سال زمین است.

از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین ۲۷ درجه ‌است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین است و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود. جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیش‌تر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گازهای تشکیل‌دهنده سیاره قرار دارند.

در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، نسبتاً درخشان دیده می‌شود. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.

به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت پخی مشاهده می‌شود که سیاره را از شکل کره کامل دور می‌کند. زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز این که در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد.